Todolos artigos de: Admin

20/02/2022

Os rolos de “shushi” xaponés chegan a Barbadás cos novos propietarios do bar “Acordes”

Emprendemento en Barbadás

Alejandro Salceda Blanco e Carolina Ferreira Cabrera en bar Acordes. 18/02/2022
  • O bar “Acordes” leva unha semana co seu novo proxecto para dar pulo a actividade do  local do que se fixeron cargo hai uns meses Carolina Ferreira Cabrera e Alejandro Salcedo Blanco “Alex”.

 

  • Chegaron os rolos de “shusi” xaponés da man do cociñeiro Luis A. Bastardo Santaella, que acordou con Carolina e Alex engadir o seu coñecemento da cociña xaponesa no local. Así o nome de “Acordes” que tiña sentido musical, engade un novo significado.

 

  • Alex explicounos que a experiencia hostaleira é cousa de Carolina, que antes traballou no bar A Carabela (ao carón mesmo do “Acordes”) e ante en todo tipo de locais do sector hoteleiro e hostaleiro.

 

  • “Soubemos que Luis tiña experiencia  en restaurantes e formación no consulado de Xapón en Venezuela, con mestres cociñeiros do país asiático, así que pareceunos boa idea acordar con el introducir novas tapas”, detallou.

 

  • Até agora Alex encargábase do xamón asado, a tortilla e as tapas de diario. Agora, coa incorporación de Luis, viven a diario a curiosidade dos clientes pola comida xaponesa.

 

  • Luis manéxase en diferentes áreas culinarias pero pareceulle que os rolos de “sushi” serían  unha boa idea porque non están nas cartas dos restaurantes nin bares da Valenzá nin do resto de Barbadás.

 

  • “Cada día vienen personas que nos explican que no les gusta el pescado crudo, y les decimos que así es el Hosomaki, el sushi básico, pero yo hago también con pescado cocido, con pollo y con langostinos”, relata.

Café Bar Acordes

Rolos chamados “Tokio”

  • O ar xaponés vaise instalando nas mesas do “Acordes” porque cando chegan persoas con curiosidade polas novas tapas e as piden, “voltan outro día para probar outro rolo diferente”, narra Alex. Son rolos para compartir, e cando chegan grupos de amigos e amigas, piden varios rolos de sabores diferentes e proban uns poucos cada vez.

 

  • Os primeirizos nos sabores xaponeses, descobren que “shusi” é máis que pescado, e soen pedir o rolo de polo empanado con plátano e salsa “teriyaki” pero “cando volven anímanse a probar diferentes e temos unha ducia de sabores distintos”, lembra Alex.

 

  • Entre os máis reclamados, está o “Tokio” que é un rolo de shusi con langostinos empanados… e prometen  seguir variando.

 

  • Tamén levan uns días con reparto a domicilio con pedidos a través dunha plataforma con aplicación de internet propia.

 

Tamén sala de billar

  • O local está preparado para o lecer da fin de semana non só ca oferta de tapas e “shusi” senón tamén con unha diana e unha mesa de billar para os xogos en equipo.

 

  • Todo na Valenzá

 

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

12/02/2022

“Velaí vai” e velaí vén o grupo de cantareiras e músic@s de Bentraces que retoman ensaios

Sociedade en Barbadàs

grupo pandeiretieras, cantores e músicos "Velai vai" de Bentraces con veciños de varias aldeas. febreiro
  • Veciños e veciñas de Bentraces apuntáronse en 2016 a clases de música tradicional, no proxecto ideado por Beatriz Fernández García e Pablo Martínez para levar clases de música a tódalas aldeas de Barbadás, para persoas de calquera idade…

 

  • Tódalas persoas interesadas aprenderon con el a gaita, pandeireta, canto, tambor… e un ano despois estreáronse como grupo de música tradicional nas festas das Lamas.

 

  • “Esa actuación supuxo un antes e  un  despois e medrou a motivación entre profesores e estudantes así que decidimos formar unha asociación que servira de base para a actividade e seguimos cas actuacións, tamén nas festas da Valenzá”, lembra Beatriz.

 

  • Entre aqueles aprendices de música estaba e está Pilar, presidenta da asociación cultural que nos contou que o nome do grupo “Velaí Vai” foi sacado dunha canción tradicional que adaptaron para incluír na letra o nome da “costiña do Moredo” de Bentraces, a que leva até un vello lavadoiro na parte baixa da aldea, ó pé duns viñedos.

 

  • Pilar lembra a actuación nas festas da Valenzá como outro fito na historia da escola de música e do grupo: “no día de San Bernabé, que é o patrón, houbo recortes na celebración así que os veciños acordaron non contratar música nin foguetes. Parte dos que vivían na parte vella levaron banda de gaitas á misa e fixeron celebración enxebre con empanada, inchables e nós, os de Velaí Vai”.

 

  • Se nas Lamas foi a estrea, na Valenzá chegoulles o pulo definitivo. Pablo lembra que para aquela, todos ensaiaran moito e a actuación “foi a mellor de todas até aquel momento”.

 

grupo pandeiretieras, cantores e músicos "Velai vai" de Bentraces con veciños de varias aldeas. febreiro 2022
grupo pandeireiteiras, cantores e músicos “Velai vai” de Bentraces con veciños de varias aldeas. febreiro 2022. Foto Rosa Veiga

E segue a música

  • No repertorio deste grupo de 25 persoas, entre cantareiras, pandeireteiras , gaiteiros e outros músicos, hai cancións tradicionais, tamén as adaptadas como a da “costiña do Moredo”, “Licor de negro café” de Lamatumbá, “Vaca marela”, “A rianxeira”…

 

  • A escola chegou ás aldeas de Barbadás antes da pandemia, trátase dunha “escola nómada” segundo Beatriz,  que tivo que reestruturarse polas circunstancias sanitarias. Agora retoma actividade.

 

  • Pola súa banda, @s que forman parte do grupo “Velaí Vai”,  de varias aldeas de Barbadás como Bentraces, Finca Fierro, Loiro e A Valenzá, comezaron os ensaios en outubro de 2021 e xúntanse cada xoves ás 20,00 horas no local social de Bentraces, fronte a igrexa.

 

  • Alí Pilar, Conchita Marité, Estrela, as dúas mozas que se chaman Pili, Luz (Lucita), Antonio, Beito, Javier, Rosa, Clara, María Dolores, Roberto, Lucía, o acordeonista Manuel, Charo, Quique, Lorena e o gaiteiro Javi. Algúns deles, por parellas botan un baile se o ambiente se anima.

 

  • E así pasou, o ambiente medrou nun encontro diante do lavadoiro, ao pé da costiña do Moredo…do que  haberá imaxes publicadas en breve.

 

  • Polo momento, quedan presentados…

 

grupo pandeiretieras, cantores e músicos "Velai vai" de Bentraces con veciños de varias aldeas. febreiro 2022. Foto Rosa Veiga
Grupo pandeireiteiras, cantores e músicos “Velai vai” de Bentraces con veciños de varias aldeas. febreiro 2022. Foto Rosa Veiga

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

21/02/2022

Concurso de Mecos

Prazo de inscrición no concurso de Mecos será do día 9  ao 19 de febreiro de 2022

2022-concurso Mecos - Entroido Barbadás
  • A Concellería de Cultura  organiza un CONCURSO DE MECOS que ten como finalidade amosar as creacións  que realicen os veciños/as do Concello, como unha das expresións máis tradicionais do entroido.

 

  • Poderá participar calquera persoa individual  ou grupo de persoas (asociacións veciñais, asociacións culturais, etc).

 

Inscrición

  • A inscrición realizarase a través deste  formulario en liña.
    No propio formulario de inscrición, ademais dos datos de contacto dos participantes,  deberase subir unha fotografía do Meco,  localizado dentro da área xeográfica do Concello de Barbadás, onde deberá estar exposto.

 

  • O prazo de inscrición no concurso será dende o día 9  ao 19 de febreiro de 2022, ambos incluídos.  (Nota: Ampliado el plazo de participación hasta el 23 de febrero)

 

Elección dos gañadores

  • Na web do Concello (www.barbadas.es) habilitarase un formulario onde as persoas interesadas poderán votar telemáticamente, entre os días 24 e 28 de febreiro, ambos incluidos.

 

  • Os premos serán adxudicados  aos tres participantes que obtivesen máis votos telemáticos (1º, 2ª e 3º clasificado).

 

  • O/a gañador/a comunicarase o martes, 1 de marzo, durante a celebración do entroido.   Ademáis publicarase na web do Concello (www.barbadas.es).

 

Premios

Establécense a seguinte clasificación:

  • 1º premio: 300€.
  • 2º premio: 200€
  • 3º premio: 100€.

 

Información

Para máis información ou consulta de dúbidas dirixirse a:
Casa da Cultura
Rúa San Bernabé 37 – 32002 A Valenzá – Barbadás
Tlf: 988 246885
Enderezo electrónico: casacultura@barbadas.es

 

Cartel-Inscricións-Mecos_2022

Data Adxuntos
21/02/2022 Bases Concurso de Mecos 2022 do Concello de Barbadás PDF [126 KB]

Cultura, Novas

CONTENT.1711629560

08/02/2022

Participa no Desfile do Entroido de Barbadás

Prazo de inscricións do 8  ao 28 de Febreiro de 2022 (ata as 12:00 horas)

2022-Banner Desfile entroido do Concello de Barbadás

O desfile de Barbadás vén sendo dende hai varios anos, unha cita ineludible dentro do abano de eventos do entroido, que se celebran na xeografía da provincia de Ourense.

  • Neste ano 2022, o desfile terá lugar o martes, día 1 de marzo, co habitual percorrido pola Avenida de Celanova (A Valenzá),  que se iniciará ás 17 horas.
    Os participantes deberán estar unha hora antes no punto de encontro, na Rúa das Cuartas, próxima ao  Campo de Fútbol Municipal de Os Carrís (A Valenzá).

 

  • Segundo as bases reguladoras a este efecto,  poderá participar calquera persoa ou grupo de persoas (asociacións veciñais, culturais, etc) que presenten a solicitude do 8  ao 28 de Febreiro de 2022 (ata as 12:00 horas), ambos incluídos.
  • A inscrición realizarase a través deste formulario en liña.

Categorías

Establécense as seguintes categorías:

  • Carrozas: mínimo 10 persoas (a maioría dos integrantes teñen que ir subidos na carroza durante todo o percorrido).
  • Comparsas: mínimo 10 persoas.
  • Parellas/Tríos.
  • Individuais.

 

Premios
Establécense os seguintes premios por cada unha das categorías:

  • Carrozas:
    • 1º premio 1.000 €
    • 2º premio 750 €
    • 3º premio 550 €
    • 4º premio 300€.
  • Comparsas:
    • 1º premio 1.000 €
    • 2º premio 750 €
    • 3º premio 550 €
    • 4º premio 300 €.
  • Parellas/Tríos:
    • 1º premio 300 €
    • 2º premio 150 €
    • 3º premio 100 €.
  • Individuais:
    • 1º premio 200 €.

 

Xurado

  • O concurso terá un xurado composto por cinco persoas, representativas do ámbito cultural e asociativo do Concello. Estará presidido pola Concelleira de Cultura e actuará como secretario un/unha traballador/a da Casa da Cultura.

 

  • O xurado terá en conta á hora de valorar os/as participantes principalmente calidades que respondan ao espírito do entroido: a graza, a empatía co público, a sátira, a transgresión, a retranca,  animación musical, a creatividade e a elaboración do vestiario e do resto do atrezzo e o número de participantes.

 

Axudas a asociacións

  • As asociacións que participen no Desfile do Martes de Entroido 2022 compostas por 10 ou máis integrantes e se atopen debidamente inscritas, a data 31/12/2021, no Rexistro de Asociacións do Concello de Barbadás, recibirán unha axuda pola súa participación de 200 €.

 

Para máis información dirixirse a:
Casa da Cultura
Rúa San Bernabé ,37 32002 – A Valenzá – Barbadás.
Tlf: 988 246885
Enderezo electrónico: casacultura@barbadas.es

Data Adxuntos
08/02/2022 Bases de participación no desfile do Entroido Barbadás 2022 PDF [128 KB]

Cultura, Novas

CONTENT.1711629560

07/02/2022

Manuel Padrón coñeceu a pedra nas canteiras e aprendeu a esculpila con Faílde

Sociedade en Barbadás

Manuel Padrón, o Riós", canteiro, aprendiz con Antón Faílde. Parada de Piñor 02/02/2022
  • Naceu, viviu en Parada de Piñor, alí segue a foi alí onde comezou a traballar nas canteiras con 13 ou 14 anos. Xa fora tamén aprendiz de barbeiro cun veciño que tiña barbería no Xardín do Posío. Outro veciño informoulle de que o escultor Faílde (criado en Godexás e escultor despois en Ourense) “buscaba un rapaz para o taller que tiña naquel intre entre a rúa Bedoya e a Avenida Buenos Aires, preto da praza das Mercedes”.

 

  • “Gusteille porque xa tiña idea de como traballar a pedra, e quedeime con el, traballando xa nalgún panteón, ó cabo de dous anos el foise centrando na escultura e a mín deixábame traballos para que os fixera pola miña conta”, lembra Manuel.

 

  • O canteiro de Parada púxose por conta propia e… até hoxe. Tivo taller propio na casa dun veciño, despois no baixo dun tío seu e cando fixo a súa casa, trasladouse ó baixo para seguir traballando. A súa man, maceta e cincel están na maioría dos panteóns do cemiterio de Piñor, arredor do único que fixo  Faílde, encargo dunha familia relacionada co pazo de Lemos (San Lourenzo de Piñor).

 

  • Tamén traballou man con man co seu mestre nalgúns encargos como o dos 4 Evanxelistas dun panteón de San Cristovo de Cea, ou as grandes figuras pétreas da parroquia de Fátima, no barrio do Couto (os pastores e a Virxe de Fátima).

 

  • O propio Manuel labrou figuras de San Antonio para un particular da Coruña, una Virxe para Seixalbo, outra para Luintra, un San Lourenzo para a parroquia de Piñor, catro cruceiros para particulares en Barcelona con Virxe Moreneta incluída…e máis cruceiros. Tamén restaurou pezas “para o anticuario Ross de Ourense”, detalla.
Manuel Padrón, o Riós", canteiro, aprendiz con Antón Faílde. Parada de Piñor 02/02/2022
Manuel Padrón, o Riós”, canteiro, aprendiz con Antón Faílde. Parada de Piñor 02/02/2022

Canteiro e escultor

  • E na súa casa, en  patios e escaleiras pódense ver as súas esculturas, que son un traballo do que tarda en falar …até que pasa a carón delas e lles pasa a man por riba.

 

  • “Faílde díxome unha vez que veu por casa, que lle gustaban moito e tiña a súa favorita”. Do que aprendeu con el destaca o xeito de “detallar ben as figuras aínda que sexan de pedra” e así se percibe nas súas, nas que ten  na escaleira: varias figuras de mulleres, de corpo enteiro ou parcial, unha de dous mozos abrazados…

 

  • “Cando era novo non había tempo para a escultura, só para os encargos porque teño cinco fillos e había que sacalos adiante”, lembra Manuel. Así que despois si… leva uns anos rebaixando pedra e facendo corpos e rostros menos anxélicos e santos, máis humáns, que ten esparexidos pola casa e o espazo aberto que a rodea. “Agora teño a vista amolada pero aínda boto unha man o meu fillo Moncho, cando mo pide”, relata.

 

  • “Gústame moito a escultura e gustaríame seguir con algún traballo así”, segue, e asegura que probou todo tipo de pedra, granito moi duro e branco como o de Piñor, “difícil de labrar”, e outro máis brando de Mugares.
Manuel Padrón, o Riós", canteiro, aprendiz con Antón Faílde. Parada de Piñor 02/02/2022
Manuel Padrón, o Riós”, canteiro, aprendiz con Antón Faílde. Parada de Piñor 02/02/2022

Historias da pedra en Barbadás

  • O nome de Louredo (bosque entre Santa Uxía e Toén) trae a memoria de Manuel as canteiras das que saíu toda a pedra para construír o barrio de Mariñamansa en Ourense. “Tamén se traballaba en canteiras arredor do San Benito, e esa pedra non era tan branca”, lembra.

 

  • Tamén rememora que Faílde traballaba as súas esculturas en granito de Barra de Miño e de Trasalba, que é “máis dócil para traballar”.

 

  • E a  historia dos canteiros no concello de Barbadás parece seguir, a lo menos cun fillo de Manuel. “Tódolos meus fillos probaron a pedra, pero a Moncho gustoulle e aí segue. Cando eu traballaba nas canteiras, había un canteiro en cada familia e a cousa cambiou”, di con orgullo de pai.

 

  • Por moitos anos!!
Manuel Padrón, o Riós", canteiro, aprendiz con Antón Faílde. Parada de Piñor 02/02/2022
Manuel Padrón, o Riós”, canteiro, aprendiz con Antón Faílde. Parada de Piñor 02/02/2022

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

30/01/2022

No espazo “Gaia Contigo”, Gloria ofrece reiki e ioga antiansiedade e en breve terá productos ecolóxicos galegos

Emprendemento en Barbadás

GLORIA MARTÍN PASTOR, DE HERBOLARIO GAIA CONTIGO NA VALENZÁ. 29/01/22.
  • Gloria  Martín Pastor chegou a Barbadás hai 10 anos, dende Ávila, despois de buscar “un lugar con árboles” que soñou, e agora, coa súa familia xurdida na Valenzá, está a punto de celebrar o segundo aniversario do seu herbolario e sala de actividades “Gaia Contigo”, en continua evolución.

 

  • “Después de trabajar varios años en empresas de este sector, decidí trabajar sin jefes y conseguí abrir mi propio local aquí, en A Valenzá, el 12 de febrero de 2020, y cuando comenzó el confinamiento un mes después, descubrí que todo lo anterior me había entrenado para esto”, lembra do comezo.

 

  • Recentemente instalada na rúa Areal, mantivo o local aberto por ser de alimentación  . “Vecinos y vecinas se volcaron enseguida, y a pesar del poco tiempo que llevaba yo aquí, se pasaban a comprar siempre algo, sobre todo los alimentos específicos para diferentes intolerancias”, narra.

 

  • Nesa época, sentiu que o “seu universo” estaba na Valenzá e a pesares das dificultades dende o comezo, decidiuse a seguir co seu soño dun “espacio para que las personas puedan ayudarse y venir a desconectar, sanar, sentirse bien y recargarse para las dificultades del día a día”, concreta.

 

  • Para manterse durante os primeiros meses da pandemia, vendeu o coche que acababa de mercar e foi engadindo na tenda aquilo que máis lle pedían como infusións a granel para o estrés e para durmir, e aceites biolóxicos, entre outros produtos. Tamén buscou mercancías para ir sorprendendo cada semana ás veciñas e veciños e foi pondo nos seus andeis “Kombuchas”, alimentos para persoas veganas,  de cosmética natural…

 

  • Poco a poco voy añadiendo proveedores con mucha experiencia y que conozco hace tiempo, y tengo productos gallegos pero comienzo a buscar más para completar la oferta ecológica”, detalla como proxectos de futuro, nos que tamén está comezar a venda en liña.
GLORIA MARTÍN PASTOR, DE HERBOLARIO GAIA CONTIGO NA VALENZÁ. 29/01/22.
GLORIA MARTÍN PASTOR, DE HERBOLARIO GAIA CONTIGO NA VALENZÁ. 29/01/22. FOTO ROSA VEIGA

Máis actividades ademais de ioga

  • En canto as condicións sanitarias o permitiron, na sala que complementa o espazo do herbolario, Gloria organizou clases de ioga para grupos pequenos impartidas por Natalia, de Lobios,  e nas vindeiras semanas irá recuperando outros talleres e sesións terapéuticas.

 

  • Antes de abrir o seu local, Gloria traballou con persoas maiores en colaboración coa Cruz Vermella, con sesión de dibuxo con mandalas, e a súa preparación como mestra de Reiki e de monitora de Tai-Chi.

 

  • As técnicas orientais sérvenlle para “ayudar con los niveles de estrés y ansiedad y tener más bienestar”. A sala de actividades está “presidida” por un gran tapiz dun elefante, regalo dun rapaz que fixo Reiki con ela e que, segunso Gloria, representa a prosperidade, forza, independencia, memoria e nobreza. “También simboliza la importancia de lo comunitario por su forma de vida en manada, que representa lo que yo quiero tener aquí”, relata.

 

  • A sala de “Gaia Contigo” tamén comezará a acoller charlas sobre nutrición, a cargo de profesionais, e o local participa coa asociación “Centro Comercial Aberto da Valenzá” promotora da campaña do comercio local “NAMÓRATE”  entre os días 1 e 14 de febreiro  colaborada pola Concellería de Comercio do Concello de Barbadás.

 

  • Gloria lembra que chegou a Galicia porque soñou con “un lugar con árboles” que atopou nada máis chegar, en Celanova, e dende alí a Barbadás onde quere desenvolver o seu  proxecto inicial de venda, formación e información para compartir con outras persoas e ter “un mundo mellor” ao redor.

 

  • Moita sorte Gloria!

 

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

10/02/2022

Actividades formativas primeiro semestre de 2022

Inscricións do 26 de xaneiro ao 9 de febreiro de 2022

2022-Banner Formación Concello de Barbadás
  • A Concellería de Promoción Económica, Turismo e Formación a través do  Centro Empresarial Transfronteirizo do Concello de Barbadás, organiza para o primeiro semestre de 2022, diferentes actividades formativas.

 

  • O programa contempla obradoiros de procura de emprego, formación en tecnoloxías da información e a comunicación, manipulación de alimentos, manexo de carretillas elevadoras  e operario/a de servizos de limpeza . Estes dous últimos, contarán con prácticas en empresas.

 

  • Axenda formativa:

NOME

DATAS HORA AULA

DURACIÓN

OPERARIO/A  DE SERVIZOS DE LIMPEZA Do 07.03.2022
Ata 16.03.2022
09:00-14:00 CET 40 horas Teóricas
OPERARIO/A  DE SERVIZOS DE LIMPEZA Do 21.03.2022
Ata 25.03.2022
  Empresas 25 horas Prácticas
OPERADOR/A DE CARRETILLA ELEVADORA Do 18.04.2022
Ata 22.04.2022
16:00-21:00 CET 25 horas Teóricas
OPERADOR/A DE CARRETILLA ELEVADORA Do 25.04.2022
Ata 29.04.2022
  Empresas 25 horas Prácticas
MANIPULACIÓN DE ALIMENTOS 25.03.2022   ONLINE 10 horas
MANIPULACIÓN DE ALIMENTOS 15.06.2022   ONLINE 10 horas
JOB DAY ONLINE 25 de Febreiro 10:00-13:00 A Solaina 3 horas
JOB DAY ONLINE 25 de Marzo 10:00-13:00 A Solaina 3 horas
JOB DAY ONLINE 29 de Abril 10:00-13:00 A Solaina 3 horas
JOB DAY ONLINE 27 de Maio 10:00-13:00 A Solaina 3 horas
JOB DAY ONLINE 23 de Xuño 10:00-13:00 A Solaina 3 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 10 de Febreiro 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 24 de Febreiro 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 10 de Marzo 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 24 de Marzo 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 07 de Abril 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 21 de Abril 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 05 de Maio 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 19 de Maio 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 02 de Xuño 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
OBRADOIRO ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA 16 de Xuño 10:00-12:00 Casa da Mocidade 2 horas
CURSO DE INFORMÁTICA BÁSICA Do 14.02.2021
Ata 23.02.2021
10:00-12:30 A Solaina 20 horas
CURSO DE USO DE SMARTPHONE Do 14.03.2021
Ata 23.03.2021
10.00-12:30 A Solaina 20 horas
CURSO DE OFIMÁTICA Do 06.06.2021
Ata 17.06.2021
16:00-18:00 A Solaina 20 horas
CURSO DE MARKETING DIXITAL E BRANDING Do 23.05.2022
Ata 27.05.2022
20:30-22:00 A Solaina 7 horas e media

 

  • ORDEN DE PREFERENCIA DE INSCRICIÓNS:
    •   Empadroados/as no Concello de Barbadás preferentemente desempregados/as.
    • Prazas limitadas. Orde de inscrición por orde de entrada da solicitude

 

  • PRESENTACIÓN DE SOLICITUDES:
    Poderase presentar a ficha de inscrición polos seguintes medios:

    • No Rexistro Xeral da Casa do Concello de Barbadás.
    • Na Oficina Municipal de A Valenzá.
    • A través da Sede Electrónica do Concello de Barbadás

 

  • PRAZO DE PRESENTACIÓN DE SOLICITUDES:
    • Inscricións por orde de entrada de solicitudes, ata cubrir vacantes.

 

 

  • Para máis información ou consulta de dúbidas, contactar co Centro Empresarial Transfronteirizo (CET). Teléfono: 988360413 .
    Enderezo electrónico:  cet@barbadas.es

Plan formativo 1º semestre - Concello de Barbadás

Data Adxuntos
10/02/2022 Ficha inscrición plan formativo 1º semestre 2022-Autoeditable PDF [104 KB]

Cursos, Educación/Formación, Promoción económica

CONTENT.1711629560

23/01/2022

A canteira de patinadores do “Morcegos” de hockei liña, medra en Barbadás onde ten 7 xogadores

Sociedade en Barbadás

Xogadores do Equipo Morcegos de Hockei en liña. que viven en Barbadás, e o entrenador.. De esq. a der. Eladio Blanco "Lalo" (xogador senior e vogal da asocaición Patinatur), José Luis Alonso (xogador senior e vogal),Martiiño, o entrenador Avián Arias "Yeti" (e presidente da asociación Patinatur) , e os tamén xogadores de alevín, infantil ou xuenil, Jaocobo. Dani (porteiro) , Joel e Héctor.n no parque dos patos da Valenzá. foto Rosa Veiga
  • O equipo de hockei en liña “Morcegos” é o único da provincia de Ourense na liga galega dese deporte. Está integrado na Federación Galega de patinaxe, en medre continuo dende o seu nacemento en 2015, con 7 xogadores que son veciños da Valenzá e de Piñor, nos equipos senior, infantil e xuvenil.

 

  • Este equipo federado de hockei liña é o resultado dunha afección que comezou como actividade extraescolar no colexio Mestre Vide de Ourense, onde Manuel Montes (falecido hai uns meses), pais e nais e o monitor de patinaxe Luis Penín (hoxe un dos adestradores dos “Morcegos”), acordaron fundar o club “Patinatour”.

 

  • Os socios asistían a escola de patinaxe cos seus fillos e fillas e “despois algún quixo probar cousas e trouxo paus de madeira” e así comezou o hockei, segundo lembra Álvaro Guevara “Chevi”, adestrador, xogador senior e vogal da asociación.

 

  • E así,  aos poucos, formouse un equipo chamado “Morcegos” porque “buscouse o nome dun animal que resultase “sonoro, bonito, que fora nocturno e dera algo de respeto”, detalla “Chevi” que apostaba por este nome no debate entre varios posibles.

 

  • Daquela eran 15 socios, hoxe son 100 e queren ser máis. Organizan e participan clases de patinaxe os sábados, excursións e celebracións puntuais como a de Nadal, Entroido (participaron dous anos no desfile de Barbadás) ou fin de curso “sempre sobre patíns”, puntualiza Eladio Blanco “Lalo”, secretario da asociación e xogador senior.
Parte do Equipo Morcegos de Hockei en liña. Xogadores os equipos infantil e xuvenil que vivven en Barbabás: de esq. a der. e da fila de atrás cara adiante, Joel (xogador), Álvaro Guevara "Chevi" (xogador senior e vogal da asociación Patinatur), José Luis Alonso (xogador senior e vogal da asociación Patinatur) Dani (portero de Morcegos), Martiño e Jacobo (xogadores de xuvenil e infantil), Eladio Balnco "Lalo" (xogador senior e secretario da asociación), Héctor (xogador) e Iván Arias "Yeti" (entrenador e presidente da asociación) no parque dos patos. foto Rosa Veiga
Parte do Equipo Morcegos de Hockei en liña. Xogadores os equipos infantil e xuvenil que vivven en Barbabás: de esq. a der. e da fila de atrás cara adiante, Joel (xogador), Álvaro Guevara “Chevi” (xogador senior e vogal da asociación Patinatur), José Luis Alonso (xogador senior e vogal da asociación Patinatur) Dani (portero de Morcegos), Martiño e Jacobo (xogadores de xuvenil e infantil), Eladio Balnco “Lalo” (xogador senior e secretario da asociación), Héctor (xogador) e Iván Arias “Yeti” (entrenador e presidente da asociación) no parque dos patos. foto Rosa Veiga

Co adestrador “Yeti” o equipo federouse

  • Cada socio, coa súa aportación trimestral de 45€ aproximadamente, fai posible o mantemento dunha Escola de Patinaxe que ten 60 patinadores y una Escola de Hockei que ten 40 patinadores/xogadores para os equipos das diferentes idades, todos eles mixtos excepto o senior, que hoxe xa conta con sección feminina e masculina.

 

  • O paso dado dende a patinaxe ata o hockei comezou como afección e evolución dos país, nais e escolares que comezaron coa asociación, e aos 6 meses xa tiñan equipación completa para xogar despois das clases de patinaxe.

 

  • “Un día chegou á cancha un rapaz con una moto  KTM laranxa e negra que escoitara que en Ourense había un equipo de hockei-liña”, lembra Lalo axudado por José Luis Alonso (xogador senior e vogal de Patinatour ).

 

  • Ese rapaz era Iván Arias “Yeti” (hoxe presidente da asociación e entrenador) que lembra, na conversa que tivemos con todos eles, que fora xogador profesional na Liga Nacional e traballaba en Ourense. “No tenía ni idea de lo que me iba a encontrar pero había jugado desde 1998 hasta 2006, después había sido entrenador ocasional en cada lugar en el que viví y un compañero de trabajo en Ourense me habló del club”, narra Yeti.

 

  • Cando chegou á cancha do Mestre Vide, preguntou e dixéronlle que podían aprenderlle a xogar pero cando lles dixo que levaba 15 anos xogando, pedíronlle directamente que os adestrase el…”e ata hoxe”, lembra José Luis.

 

  • E xa con adestrador, o equipo senior masculino, o que servira de proba, apuntouse na Liga Nacional de “Street hockei”, que se xogaba con pelota (non con disco plano) e na tempada 2015-2016 da Federación Galega de Patinaxe, como equipo de hockei-liña.

 

  • No mesmo ano xa contaban con patinadores para o equipo “benxamín” (de 5 a 7 anos) e dende entón, cada dous anos amplían a participación na Liga galega cun equipo máis, e así contan xa con equipos que compiten na liga alevín (ata 12 anos), infantil (ata 14 anos ), xuvenil (ata 16 anos) e senior masculino e feminino.

 

  • Agora mesmo non contan con xogadores e xogadoras en idades de “benxamín” (ata 10 anos) nin “junior” (ata 18 anos), pero a evolución continúa.

Con campo propio, buscan canteira

  • Despois de competir os primeiros tres anos, éramos a única provincia con equipo e sen sede propia e tiñamos que ir a Lugo, A Coruña ou Vigo para os partidos pero en 2017 conseguiuse a implicación institucional en Ourense e dende 2019 temos campo propio no polideportivo do barrio da Carballeira, a carón do colexio Manuel Luis Acuña”, detalla Lalo.

 

  • Logo a historia común: pandemia, parón, reinicio prudente en 2020 con algún torneo puntual e dende Nadal de 2021, sen campo propio por reforma integral do da Carballeira.  “Agora o equipo consolídase e imos gañando visibilidade así que esperamos ampliar a canteira e superar as dificultades destes últimos meses”, augura Chevi.

 

  • Os equipos “Morcegos” fórmanse neste momento con xogadores e xogadoras de Barbadás, Ourense, Marín, Monforte de Lemos, Chantada, Moaña, Viveiro, Ferreira de Pantón e Celanova. Yeti matiza que non todos acuden aos adestramentos semanais na cidade de Ourense pero sempre están dispoñibles para os partidos da competición galega.
Xogadores do equipo senior de Morcegos e vogais, entrenador e presidente da asociación Patinatur, pais e nais de xogadores xuvenís e infantís na Valenzá. foto Rosa Veiga

Yeti imprime valores en “Morcegos”

  • Preguntar que aporta ás nenas e nenos estar no equipo “Morcegos” non ten respostas tópicas. Yeti ten moi claro que cada equipo é un “grupo de amig@s con objetivos comunes” e que se fomenta “la igualdad”, pois todas as patinadoras e patinadores teñen as mesmas oportunidades de xogar, independentemente de como vaia o resultado de cada partido. “Todas las jugadoras y jugadores rotan en cada encuentro, y cuando se acaba el partido, todos son amigos sean del equipo que sean”.

 

  • Tamén hai respostas esperadas sobre os beneficios deste deporte. Chevi, José Luis e Lalo apuntan “autonomía persoal” e inciden no feito de que “a diferenza doutros deportes, neste todos xogan por igual, o importante é entrenar e comprometerse”.

 

  • E Yeti volta os valores que considera prioritarios: “crecer jugando y ayudar a que todos sean personas, no a ganar la Liga”. Ata o momento, rematan cada tempada de terceiros.
  • Ese compromiso é familiar pois algúns partidos en Ourense son pequenas festas nas que as familias locais aportan doces, bebidas, tentempés, froita… para os xogadores de todos os equipos que compiten nos diferentes partidos do día.

Outras motivacións para patinar e xogar

  • Pais e nais dos xogadores que son veciños de Barbadás relatan como foi o comezo. Jacobo, segundo o seu pai Dani, quixo ir patinar porque tamén o facía o seu “superamigo” Daniel e xa non quixo deixalo. Héctor “estaba obsesionado” por partinar, segundo lembra o seu pai Camilo, e non esquece o momento en que unha familia amiga lles falou do club Patinatour “e dende entón vai sempre, dende os 7 anos”.

 

  • Eva lembra que ao seu fillo Daniel non lle gustaba o fútbol e ela quería que fixera deporte. “Buscábamos un deporte en el que encajara y comenzó con voleibol hasta que unos amigos nos hablaron del hockey como algo divertido que podía probar”. E así o fixo e alí quedou. “Nos coincidió un partido en el que después había chocolate y churros para los dos equipos… y hasta hoy”.

 

  • Outra nai, tamén Eva, lembra que Joel sempre foi “de deportes de rodas” e cando tiña 10 anos “enterouse por Martín da existencia do club, comezou con eles e aí segue”.

 

  • E aí seguen, os da Valenzá e San Lourenzo de Piñor: Héctor, Joel, Dani, Martín e Jacobo, e os senior (pais) Lalo e José Luis…

 

  • Alguén máis quere xogar patinando??

Barbadás Quéreo Viveo, Deportes, Novas

CONTENT.1711629560

17/01/2022

A familia do escultor Antón Faílde procura en Godexás a casa na que puido vivir ao cuidado da rianxeira “Rosiña”

Sociedade en Barbadás

Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel "o Riós". Godexás , Barbadás. Decembro 2021
  • En terra de rochas e canteiras, como é San Lourenzo de Piñor e a súa contorna, é lóxico que esa materia prima dea para vidas e obras arredor dela, como a do escultor Antón Faílde, recoñecido como artista polo seu xeito de traballala. E na procura súa, demos coa súa familia ben preto, en Ourense, na marmolería Faílde.

 

  • A súa filla política, 6 netos, varios bisnetos e un tataraneto do escultor andan preto e formaron parte da súa vida en Ourense. El nacera en 1907 e faleceu en 1979, e a familia sabía que fora criado por unha muller de Godexás (no concello de Barbadás) pero non sabían do lugar.

 

  • Teresa Garrido (filla política do escultor) e a súa filla Laura Faílde acordaron no pasado Nadal, tentar localizar a casa na que o seu sogro/ avó pasou parte da súa infancia, da que apenas tiñan datos.

 

 

  • Manuel falou con veciños da aldea e deu con dúas casas que poderían ter sido o fogar infantil do escultor, lindantes entre si e situadas fronte a unha fonte cuberta por un gran arco de pedra con vistas cara a cidade de Ourense.

 

  • Unha das vivendas (a situada á dereita nas fotografías) é propiedade de María, a panadeira de Piñor, que nos confirmou que a que foi nai do escultor dende os 2 anos, vivou nunha delas, tal como lle contaba a ela a súa avoa, sen lembrar en cal.
Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel "o Riós". Godexás , Barbadás. Decembro 2021
Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel “o Riós”. Godexás , Barbadás. Decembro 2021

Historia familiar

  • Antón Faílde tivo dous fillos que el mesmo criou cando a súa esposa se separou del. O maior deles faleceu aos 11 anos e o pequeño, Miguel Ángel Faílde, casou con Teresa Garrido.

 

  • Ela é agora a testemuña máis directa na familia para lembralos detalles da vida do escultor e do seu fillo. Narra que o pai de Antón era ebanista de carruaxes de cabalos, e morreu dun disparo cando a súa nai estaba preñada. O bautizo deste fillo celebrouse na Igrexa da Trinidade de Ourense e cando pasaran 2 anos, a nai marchou cara América “y dejó al pequeño Antón en casa de Rosiña de Godexás, que ya era ama de cría de una niña apellidada Abeijón”.

 

 

  • “Hubo un momento, dos o tres años después, en que los abuelos quisieron llevarse al niño con ellos y entonces Failde tuvo que dejar la casa en Godexás e irse a vivir con ellos a Piñor, pero como estaban cerca, la propia Rosiña iba a menudo a ver a su Toniño y otras veces era Faílde quien hacía una escapadita para ver a la Rosiña”, tamén detalla Trabazo no seu libro e corrobora a memoria de Teresa.
Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel "o Riós". Godexás , Barbadás. Decembro 2021
Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel “o Riós”. Godexás , Barbadás. Decembro 2021

 

  • Rosa era rianxeira e ía vendelos produtos da horta ao mercado de Ourense, que naquel intre estaba na prazas da Magdalena e do Trigo, e voltaba a casa con doces e chucharías para Antón.

 

O avó escultor

  • Os netos de Faílde José María, Antonio e Miguel Ángel, lembran que Antón era un avó “muy familiar y con predilección por los niños, seguramente eso le inspiraba para sus maternidades y figuras de niños”, detalla José María.

 

  • Traballou en talleres que foron cambiando de local na cidade de Ourense, e os netos lembran velo “siempre trabajando mientras estábamos con él y jugábamos con el barro” . Fernando lembra que lles falaba “mientras dibujaba en servilletas” e púñalles tarefas como debuxar árbores.

 

  • Gustáballe levalos polo monte e lembran ir por un bosque en Gustei ou á casa que tiña para pasalos veraos en Bamio de Cima (Coles), e sempre lles contaba historias. “Murió de forma inesperada en su casa de la Rúa dos Fornos nº 11 y mi padre vino a avisarnos”, lembra José María. Despois viron que deixara moita obra feita da que non sabían os seus seguidores.

 

  • Tamén souberon da relación do seu avó ca Xeración Nós: lembran a Eduardo Blanco Amor o día que o avó llo presentou na rúa, cando ían mercar rotuladores, e que o  lugar habitual para atopalos era a xeadería El Cortijo, na rúa do Paseo, onde ían para que os invitaran a xeado.
Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel "o Riós". Godexás , Barbadás. Decembro 2021
Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel “o Riós”. Godexás , Barbadás. Decembro 2021

Faílde pai e fillo traballaban xuntos

  • A esposa de Miguel Ángel Faílde e nora de Antón Faílde, Teresa, vivíu o “vínculo especial” que había entre pai e fillo. Traballaron xuntos para o Banco Español de Crédito, nas oficinas de tódalas provincias de España, tamén na Virxe de Fátima, da parroquia do Couto (Ourense) e no colexio dos Maristas.

 

  • Laura sabe que seu pai Miguel tiña o convencemento de que ser escultor “era incompatible con tener familia y le gustaba mucho la piedra, así que la llevó al terreno comercial con el trabajo de marmolería”, detalla. E na marmolería segue a actividade de Laura e a do seu irmán Fernando, mentres que os demais desenvolven diferentes profesións en Ourense e en Nápoles (Italia).

 

  • Os netos que puideron pasar tempo co avó Faílde lémbrano “no como un abuelo escultor, sino como un abuelo fantástico, que además quedaba con nosotros para darnos una paga semanal de 25 pesetas e invitarnos a helado”, narra José María.

 

  • O avó Faílde traballou continuamente e expuxo a súa obra entre a exposición de 1940 no Orfeón, até a de 2018 na Sala Valente de Ourense (antigo Banco de España). Tamén nunha mostra póstuma compartida con Laxeiro e Comeiro no Pazo de Vilamarín, e outras posteriores polo centenario do seu nacemento en 2008 polos 30 anos da Escola Superior de Deseño que leva seu nome en Ourensee máis.

 

  • O fillo do escultor foi sempre moi coidadoso coa obra do seu pai, segundo lembra outro dos netos de Antón, Miguel Ángel, e “entendía que su legado es dignificar la obra y no hacer negocio con ella”, e así o viviron tamén os seus seis fillos José María, Fernando, Miguel Ángel, Antonio, Laura e María Teresa.

Net@s do escultor Antón Faílde, a súa nora Teresa e o canteiro que foi alumno seu, Manuel "o Riós". Godexás , Barbadás. Decembro 2021

Unha obra en Barbadás, moitas en Ourense

  • A familia ten localizado un traballo de Antón Faílde no municipio de Barbadás. Trátase dun panteón do cemiterio de San Lourenzo de Piñor, encargado para a familia Lobit que vivían na rúa Santo Domingo de Ourense. É posible que haxa máis pero descoñécenas.

 

  • En Ourense, pola contra, podemos ver parte da súa obra, entre outros lugares públicos, a poucos metros do Pavillón municipal de deportes (un mural de pedra), ou en varios puntos do cemiterio histórico de San Francisco, onde anxos e outras figuras súas diferéncianse das de outros autores.

 

  • O interese arredor da súa obra non é cousa nova e cada lembranza dela, en exposición ou en publicacións, renova a curiosidade polo seu xeito de traballar. Así que queremos contribuír ao seu recoñecemento e a manter viva a súa arte.

 

 

  • E seguiremos arredor deste “escultor que escoitou a música das pedras”, para tentar traelo entre nós polo que nos conten del as persoas que o coñeceron dalgún xeito. Grazas a todas elas polo pulo e pola súa testemuña.

 

  • Como exemplo, este escrito dun dos seus netos. Así viu/sentiu José María Faílde (o único que non está nas fotografías que acompañan este texto) ao seu avó Antón Faílde.

 

Título: Melodía de un cincel

 

Repicar rítmico

de precisos golpes

Son o traballar o granito 

con maceta e cinceles 

 

 A suor brilando na súa pel

 po no seu mandil azulado

 é o meu recordo del 

 dun avó adorado

 

Olor a barro fresco

de torsos espidos

Po de granito

de acabados pétreos

 

Son recordos vivos  

da miña feliz infancia

son anhelos nostálxicos 

dunha agradable fragrancia

 

Xesto serio ao esculpir

tornase en explosiva ledicia

ao detectar a presenza ou o vir

da súa amada familia

 

Avó ou artista 

Artista e avó 

Humilde artista 

orgulloso avó 

 

Arte no querer 

amor o crear

Apreciei a súa arte o crecer 

o seu amor fíxome soñar 

 

Artista na pública lembranza

pai do meu pai nas íntimasemocións

Alguén que deu vida á pedra 

quen alegrou por sempre os nosos corazóns

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

11/01/2022

Concurso para a elección do cartel do Entroido 2022

Data límite de presentación de propostas, 26 de xaneiro de 2022

2022-Banner concurso cartel entroido Concello de Barbadás
  • Con motivo da celebración do Entroido 2022 a Concellería de Cultura do Concello de Barbadás convoca un concurso de carteis, con arranxo as bases que se achegan.

 

  • O tema será de libre elección e interpretación do/da autor/a, debendo reflectir o sentimento do entroido de Barbadás en todas as súas facetas.

 

  • A data límite para a presentación é o 26 de xaneiro de 2022. No caso de envíos por Correos ou por empresas de mensaxería, non se admitirán entregas a partir das 14:00 h. dese día. As obras entregaranse no Concello de Barbadás, rúa Cimadevila nº1 32890 Barbadás  ou nas oficinas municipais, rúa do Viso nº2, 32002 A Valenzá – Barbadás.

 

  • O premio consistirá na edición do cartel seleccionado e unha dotación económica de 500 euros.

Concurso Cartel Entroido 2022 Concello de Barbadás

Data Adxuntos
11/01/2022 Bases Concurso de carteis de Entroido 2022 PDF [86 KB]

Cultura, Novas

CONTENT.1711629560

10/01/2022

Reanudación actividades extraescolares

dende o luns 10 de xaneiro.

actividades extraescolares concello de Barbadás

O luns, 10 de xaneiro, reanúdanse as actividades extraescolares do Concello de Barbadás, en tódalas ubicacións onde se veñen impartindo (CEIP Filomena Dato, CEIP O Ruxidoiro, Aulas Municipais…) coincidindo coa volta ao cole tras o período do Nadal.

Educación/Formación, Novas

CONTENT.1711629560

07/01/2022

Ángeles chegou á Valenzá como formadora e quedouse como deseñadora de mobles “Melangué”

Emprendemento en Barbadás

Ángeles Romero Vázquez, mobles Melangué, na Valenzá.
  • Ángeles Romero Vázquez chegou A Valenzá en marzo de 2021 para impartir unha formación laboral para adultos, encargada polo Consorcio Galego de Igualdade e Benestar, no que era a súa adicación principal.

 

  • Coñecía A Valenzá de vir tomar algo con amigos e amigas pero nesa ocasión, antes e despois das clases, comecei a fixarme na rutina do barrio e acabei por mercar aquí todo o que preciso e por sentarme nun banco para observar ás persoas que se movían por cada zona”, detalla con risos.

 

  • Descubriu un par de locais baleiros e en aluguer, con escaparate grande, e estudou o tránsito de veciños e veciñas por eles, até que se decantou polo actual.

 

  • “Decidín abrir a tenda para ver a posibilidade de converter en ocupación algo que sempre me encantou, que é a decoración de espazos e o deseño de mobles para facer máis habitable e funcional calquera espazo”, explica.

 

  • A familia do seu cuñado ten unha carpintería en Arnoia, con experiencia no sector dende hai 4 xeracións, e puxeron en marcha a finais de 2019 a liña “Utile”  de mobles de madeira maciza en piñeiro galego, abeto, castiñeiro, carballo e outras. Na pandemia comezaron coa venda en liña e o nome “Utile” pasou a ser o da tenda que abriu Ángeles hai agora 7 meses, na Valenzá. Pero iso cambiará en poucas semanas, porque tamén foi trocando o seu xeito de traballar.

 

A mestura será o diferente en “Melangué

  • Nos meses transcorridos dende a apertura da tenda Ángeles descubriu que o que precisan os seus clientes son proxectos completos con mobles e elementos deseñados especificamente para que se adapten a cada espazo, a medida, e para facelo o máis funcional posible.

 

  • “Sempre deseñei cousas prácticas para a miña casa, para a da miña familia e para a de amigos e amigas, e agora vexo que isto é o que precisan moitas persoas da Valenzá, así que estou a trocar a idea Utile, ca que abrín e que non é a que funciona aquí, por outra chamada “Melangué … e xa ten os novos rótulos encargados.

 

  • A idea de “Melangué” procede do francés “melangé” que alude á mestura e combinación de elementos diferentes. E Ángeles sempre aplicou ese concepto no seu entorno, tamén na actividade como formadora. Os escaparates de súa tenda son cambiantes e combinan espellos, estantes, mesas, cadeiras, adornos orixinais… e crean espazos diferentes cada pouco tempo.

 

  • Xa leva semanas traballando coas súas propias ideas, pero co cambio de nome ese xeito de traballar pasará a selo principal: deseñará mobles e elementos funcionais, feitos na carpintería familiar, e combinados cos de provedores de calquera lugar do mundo. “Visito a casa na que queren facer cambios ou reformas, deseño e busco para atopar a mellor relación calidade-prezo en todo aquilo que aquí non podemos facer”, engade.

 

  • Os seus proxectos son para facer “eses cambios que se precisan para darlle nova vida a un salón, por exemplo” ou para “aproveitar o máximo unha habitación xuvenil mesturando de xeito funcional unha cama-tren (dúas camas colocada unha por riba da outra, como liteiras, pero solapadas só en parte) con estantes e mesa de traballo”… e agora iso é o que fai.
Ángeles Romero Vázquez, mobles Melangué, na Valenzá.
Ángeles Romero Vázquez, mobles Melangué, na Valenzá. 04/01/2022

… E liñas propias como futuro inmediato

  • Entre as súas propostas, estarán tamén liñas propias de mobles, como a dirixida ás habitacións d@s pequen@s da casa. “A miña primeira proposta completa será unha liña de mobles Montessori, con deseños propios de camas, cabeceiros, mesiñas auxiliares… que resulten divertidos e accesibles para @s escolares”.

 

  • Nesa liña está xa a experimentar con materiais atractivos, como os taboleiros de madeira OSB combinados con outros materiais (na primeira foto un exemplo da súa investigación).

 

  • E deseñando e formándose ela mesma no eido dos mobles, Ángeles rematará o seu segundo ano na Valenzá…

 

  • Moita sorte para o segundo ano e seguintes!!

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

27/12/2021

Mani Moretón fotografou en Piñor toda a obra de Antón Faílde, Acisclo Manzano e outros artistas

Sociedade en Barbadás

Mani Moretón en Concello de Barbadás
  • En Piñor, tralo campo de Roma, vive dende hai 30 anos o fotógrafo Mani Moretón. Chegou alí dende Ourense na procura dun lugar onde vivir e ter un estudo espazoso no que poder fotografar grandes obras de arte, no que puidera entrar unha furgoneta e unha grúa.

 

  • “Fixemos casa aquí e cunha lona montaba no exterior un estudo natural precioso, e todo resultou moi cómodo; nel fotografei as esculturas de Luis Borrajo, as obras de Jaime Quessada, de José Luis de Dios, de Enrique Ortiz…toda a obra de Faílde e de Acisclo Manzano … e refírome a fotografar, por exemplo, pezas de 300 ou 400 quilogramos, de aceiro cortén, de granito…”

 

  • Foi tamén a época brillante da empresa Galos de Barbadás, e Mani fotografou daquela tódalas pezas de cerámica, ademais de produtos de bodegas de toda Galicia. “Era o meu traballo”, lembra, agora que leva xubilado algo máis dun ano.

 

  • Antes de Piñor, viviu en Barcelona, no Ribeiro, Entrimo… “Esta de Piñor é a décima casa que teño, nun lugar marabilloso e moi cerca de Ourense”. De feito, baixa continuamente á cidade próxima, a media hora a pé polo camiño de Barxa, a carón do regato que vai cara o barrio de Vistafermosa. “Agora facer ese camiño a pé é correr risco continuo de atropelo porque está asfaltado e pasan coches”.

 

  • Tamén sae a diario ca súa cadela Tina, a mastín, cara San Bieito de Cova de Lobo e o penedo do Tangaraño pero tamén aí comeza a atopar atrancos pola presencia crecente de motos de trial no monte.

 

Todo Faílde na súa cámara

  • Unha exposición da obra de Faílde tivo o pulo do concello de Ourense en 2008, para conmemorar o centenario do nacemento do escultor. Mani Moretón fotografou daquela toda a obra en pedra, barro, mármore, bronce e madeira para o catálogo que acompañou á mostra.

 

  • Foi o comisario da exposición e escribiu no libro que as pezas eran dos anos 50 a 70 do pasado século, “nun tempo dificultoso para a liberdade e para a creación”.

 

  • Segundo o seu texto, Faílde “busca os motivos para a súa obra no seu contorno, orixinando un xeito propio de interpretar os sentimentos universais e irá evolucionando, canto máis, ao integrarse no faladoiro no que están Risco, Gómez del Valle, Otero Pedrayo, Trabazos, Xocas, Ricardo Outeririño, Tomás Bóveda, López Cid, Ferro Couselo, Santiago e Carlos Vázquez, Alvarado, Gimeno, Huete, Conde Corbal, Prego…. Xente que foi quen de asentar ambiente de vangarda nesta cidade”…

 

  • Pola súa banda, a Escola de Arte e Superior de Deseño de Ourense “Antonio Faílde” (EASD) conmemorou en 2007 o seu 30 aniversario co libro “O escultor que escoitou a música das pedras” editado pola Xunta de Galicia, coas fotografías de Mani. Neses anos cadraron así varias exposicións co respaldo do seu traballo fotográfico.

 

Mani Moretón en Barbadás
O FOTÓGRAFO MANI MORETÓN BRASA NA SÚA CASA DE PIÑOR. San Lourenzo de Piñor (Barbadás) 22/12/21

Todo é Patrimonio arredor

  • Lembra outros traballos como os que o levaron durante 3 anos cara a Ribeira Sacra, trala primeira proposta presentada para a súa declaración como Patrimonio da Humanidade polo Grupo Francisco de Moure . Coas súas fotografías publicáronse libros como “Persoas que pintan a paisaxe”  editado pola Xunta de Galicia, “Cromatismo divino” arredor da igrexa de Santa María de Nogueira de Miño (Chantada) con textos de Xosé Lois García  e outros.

 

  • Nos seus 42 anos de traballo, ademais de experimentar con todo tipo de cámaras (incluso unha de fotografía submarina de varios quilogramos de peso) fixo moitas fotografías do patrimonio que pervive na raia de Ourense con Portugal.Neses espazos creáronse castelos, refuxios … e consérvanse fontes, labores agrícolas, foxos de lobos, patrimonio marabilloso feito, en ocasións, con esforzo sobrehumano e ciclópeo, agora esquecido e derruído en parte”.

 

  • Comezou a fotografalo hai anos e foino deixando. “Habería que seguir con ese tema”, reflexiona.

 

  • No Patrimonio máis próximo a el, destaca as paisaxes naturais de Barbadás, como a zona que percorre ca súa cadela e o Couto Louredo, e lamenta non poder gozalos todos pola imposibilidade de camiñar sen sobresaltos nalgúns deles.

 

  • Este fotógrafo científico segue coas súas cámaras, a un ritmo diferente do laboral, e a súa curiosidade lévao, neste momento, a enfocarse nas lecturas e documentación histórica que ten espallada pola súa casa.

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

19/12/2021

Ana Valado creou a súa marca amodo, e agora axuda a “destaponar potenciais” de outros

Emprendemento en Barbadás

Ana Valado. A Valenzá,16/12/21.
  • A nai de Ana Valado contoulle que cando ela era pequena estaba moi preocupada porque tardou moito en comezar a falar… e mira ti que en canto arrincou cos primeiros sons ninguén foi quen de parala.

 

  • “Esa situación represéntame totalmente e lembro tamén cando protagonicei unha representación teatral no meu colexio en Santiago de Compostela, eses dous episodios foron nos meus comezos para chegar até a unión que sinto coas persoas e co reto da comunicación”, relata Ana.

 

  • A obra teatral era “A tía lambida” de Eduardo Blanco Amor e supuxo para Ana un paso cara adiante, de feito, Ana quixo que lle fixeramos unha das fotografías deste artigo no escenario de A Valenzá, e podería levar o título de “a marca Ana Valado naceu nun teatro”, ela concorda.

 

  • Naceu como veciña do Fonsillón, e despois da súa etapa en Santiago de Compostela, volveu a Barbadás. Estudou Economía, Administración de Empresas (ADE), un maestrado de Técnica de Prevención de Riscos e o certificado do “Máster Bussines Analitics” (MBA).

 

  • O seu foco, segundo nos explica, sempre foi o eido psicosocial e finalmente conseguiu unir todo o que aprendera cunha posterior formación en dirección de persoas. Por fin deu co que máis lle gusta facer que é “xerar valor nas persoas despois dun proceso de posta en valor persoal tendo en conta as emocións e todas as súas capacidades e habilidades”, relata.

 

  • No seu caso persoal, o proceso de marca comezou cando aceptou que ao longo da súa vida, ela que é Ana Belén Fernández Valado foi “Ana Valado” , para todas as persoas que trataron con ela. “O nome da miña marca estaba aí e entendín que tiña que respectalo porque así é como os demais me ven ”.

 

  • A súa seguinte fase, a actual, é “potenciar este plan de creación de marca para pemes (pequenas e medianas empresas) e para persoas, porque detrás de cada negocio o que hai é persoas”, así ten activos o seu “Plan Pemes” e o seu plan “Marcas de Persoas”, e nese marco imparte formación para que outros comecen ese proceso, como a do pasado mes de novembro no local municipal do parque da Solaina.

 

  • Nas súas sesións formativas cada participante “pode descubrir que ten que ser a súa propia marca e facela medrar a base de proba-erro para que poida ser base das relacións persoais e laborais”.

 

  • No marco do Colexio Profesional de Economistas de España leva un ano no equipo directivo de Marketing. Coa súa Marca Valado  implementa no colectivo os seus plans Marcas de Persoas, Plan para Pemes e Micropemes e Plan para Empresas, e sempre coa idea central de “poñer en valor para que quede pegada da túa marca”, detalla.

 

  • Gústalle definir o seu traballo como “destaponar o potencial de cada persoa para que saia e se faga visible para os demais, trátase de dar luz a ese potencial que estaba oculto”.
Ana Valado. A Valenzá,16/12/21. foto Rosa Veiga
Ana Valado. A Valenzá,16/12/21. foto Rosa Veiga

Fotografía para comunicarse máis

  • Ana tamén se autoforma e “medra” coa fotografía . “Con ela falo das persoas e con elas, eu fago as fotos, que tamén falan de min, claro, pero o que máis me interesa é saber que ven os demais cando as miran e que mo conten”.

 

  • Nese eido, expuxo a serie fotográfica titulada “4 pesetas” no local Mur Marxinal arredor do espazo interior da vella casa de Baños de Ourense e a partires da lembranza dunha visita que fixera de pequena a ese mesmo lugar, con parte da súa familia.

 

  • “Esa exposición arredor da casa de baños do arquitecto Vázquez Gulías, foi medrando coas emocións e sensacións que alí me transmitiron as persoas que a viron e gustaríame que elas medraran tamén nese encontro”.

 

  • A exposición será itinerante dende xa e en xaneiro irá a unha pequena sala de exposicións do estudo de arquitectura Doos Arte, na Torre de Ourense  e avisaremos da súa chegada a Barbadás.
    Ana Valado. A Valenzá,16/12/21. foto Rosa Veiga
    Ana Valado. A Valenzá,16/12/21. foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

12/12/2021

O escultor Acisclo Manzano aprendeu a tallar madeira no Hospital de Piñor

Sociedade en Barbadás

AZISCLO MANZANO FREIRE. ESCULTOR,FILLO DE VECIÑA DE PIÑOR. FOTO ROSA VEIGA
  • O artista polifacético Acisclo Manzano  naceu, coma os seus tres irmáns, en Ourense, cidade á que marchou a súa nai despois de casar. En 1952, cando tiña 12 anos, foille diagnosticada unha infección que finalmente non padeceu pero que o levou ao Hospital Antituberculoso de Piñor, tal como era coñecido.

 

  • Naqueles seis meses que pasei no hospital aprendín a facer porta-retratos coas caixas de puros e utilizando as navallas de afeitar para tallar aquela madeira”, lembra.
    E segue a tallar madeira, a punto de cumprir 81 anos.

 

  • “Teño por costume celebrar cada década da miña vida  cunha exposición e a dos 80 non puido ser pola pandemia pero agora teño que vivir alo menos até os 90 para celebrala nese momento”, explica. A súa idea é que sexa de pezas de madeira porque é un material que leva anos sen traballar e quere volver ás súas orixes.

 

  • Cando teña a mostra lista, gustaríalle que fora das de “tocar e levar” (regalar a cada visitante a obra que lle gusta) como agradecemento á escultura, arte á que leva adicado toda a súa vida, en diferentes materiais. “E as ganancias económicas sempre foron para poder seguir facendo este traballo”, agrega.

 

  • Traballa xa nesa exposición porque quere deixar en madeira o legado polo que quere ser lembrado. “Igual xa a teño feita pero non sei se será esa a que me represente, a que resuma todo o meu traballo, pero non estou preocupado porque teño por diante 9 anos para facela ou dar con ela”, relata cun sorriso.

 

O “cirurxián da madeira”, segundo Otero Pedrayo

  • Para falar da súa obra, Acisclo fai referencia ao que outros dixeron dela, como o artista vasco Jorge Oteiza que se referiu a ela como “obra que hace viajar porque toda ella es geografía”.

 

  • Tamén lembra conversas con Vicente Risco, na que o intelectual falaba da arte. “Dentro dunha árbore existe un espírito chamado comadriada que baila e móvese nela, e seica eu liberaba ese espírito” detalla.
    Sobre isto mesmo, “don Ramón” (Ramón Otero Pedrayo) dicía de Acisclo que é “cirurxián da madeira”.

 

  • Na experimentación artística de Acisclo hai talla de madeira, obras de ferro cortén (no que traballa agora para un proxecto que non pode desvelar), obras de porcelana e outro dos seus proxectos pendentes de remate, debuxos

 

 

  • “Eu era o máis novo de todos eles, e hoxe son o maior porque moitos xa non están”, relata durante a visita a Piñor e os lugares da súa infancia.
ACISCLO MANZANO FREIRE. ESCULTOR,FILLO DE VECIÑA DE PIÑOR. FOTO ROSA VEIGA
ACISCLO MANZANO FREIRE. Escultor, fillo de veciña de Piñor. Diante da que foi casa matrerna.  FOTO ROSA VEIGA

A súa nai era de Piñor

  • Acisclo  ten en San Lourenzo de Piñor non só os seus inicios como tallista, senón parte da súa historia familiar: súa nai viviu en Piñor até que casou, e alí está enterrada nun panteón familiar no que Acisclo engadiu unha cruz obra súa.

 

  • “Eu mesmo teño alí meu lugar de descanso” engade, e lembra que en varias épocas, foi cada domingo a levar flores á sepultura materna.

 

  • Seu pai tiña os seus antepasados en Euskadi e está soterrado no cemiterio Histórico de San Francisco (Ourense).

 

  • “A miña nai viña continuamente a Piñor, porque a familia tiña propiedades e ela recollía patacas e fariña, e para baixalas a Ourense tiña que pasar por un fielato no que lle pedían contas e ela dicía que ía pasear o neno no seu cochiño de capota, así que, de recén nacido, eu daba ese paseo deitado nun colchón que tiña comida debaixo”, relata divertido segundo o que lle contaba a súa nai.

 

  • A súa familia  é grande e dispersa e neste momento, só sabe dunhas primas de apelido Solves, que viven no barrio da Ponte. Pero tamén está emparentado cos que levan os apelidos Lloves, Faílde e Escalera.

 

  • “Miñas lembranzas de infancia están tamén no campo de Roma, porque viña ás casas dos tíos David e Bautista, e na casa da mina nai, a que ten un escudo antes de chegar até o Pazo de Piñor, e de alí me contaban a lenda de que había un tesouro agochado e que levantaron por partes aquela casa e non deron con el, pero unha persoa que a mercou despois debeuno atopar porque vivía en Ourense a todo tren”... e máis risas de Acisclo.

 

  • O seu tío Bautista marchou para Vigo e Acisclo sempre tivo contacto con el e coa súa muller a tía Dolores da que lembra que sempre “tiña caldo na casa, aínda que xa non vivía no rural”.

 

  • A vida de Acisclo volcouse en Ourense e en San Cristovo de Cea, onde ten a súa vivenda nunha das aldeas. Os traballos lévano a moitos e diferentes lugares da xeografía galega e máis alá pero en Barbadás apenas ten obra: unha cruz na sepultura da súa nai e murais nunha vivenda particular na subida cara Piñor.

 

  • E segue a traballar… os seus proxectos actuais terán o seu espazo en diferentes lugares da provincia de Ourense, cerca de Santiago de Compostela… e non pode contar máis. Poderedes mantervos ao día se o seguides nas redes sociais, tanto en Facebook como en Instagram.

 

  • E parte da súa obra podedes descubrila nas rúas de Ourense, nas que comparte espazo con outros autores por un proxecto que hai anos puxo a arte fóra de galerías e museos e alí segue.

 

ACISCLO MANZANO FREIRE. ESCULTOR,FILLO DE VECIÑA DE PIÑOR. FOTO ROSA VEIGA
ACISCLO MANZANO FREIRE, no Campo de Roma. FOTO ROSA VEIGA

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

03/12/2021

Bea e Alejandra amigas e socias que deixaron o paro hai 10 anos con Carussa Baby

Emprendemento en Barbadás

CARUSSA BABY: BEATRIZ MOSQUERA IGLESIAS Y ALEJANDRA RODRÍGUEZ CORRAL. '2/12/2021
  • Beatriz Mosquera Iglesias e Alejandra Rodríguez Corral estudaron xuntas o Maxisterio para educación primaria e traballaron xuntas durante uns meses, despois cadraban nun grupo de moteir@s e nas festas da Saínza, en setembro de 2011, as dúas estaban no paro e quedaron para falar.

 

  • Víronse no Oren Exprés da Valenzá   cerca da casa de Bea e puxéronse a buscar franquicias por internet. “Ya habíamos reservado el bajo en el que estamos ahora, porque nos gustaba mucho, pero no sabíamos para qué”, lembra Alejandra.

 

  • Escolleron a Valenzá porque vían moita xente nova polas rúasy había tantos bebés por todas partes que circulaba la broma de que si una mujer se sentaba en una terraza, quedaba embarazada”, relata Bea.

 

  • Era unha realidade en Barbadás: a taxa de natalidade chegou a ser a maior de Galicia e aínda está entre as máis altas, e un dos poucos concellos galegos con saldo vexetativo positivo.

 

  • Neste contexto, Bea e Alejandra buscaron e atoparon a franquicia Carussa de Menorca. Tras chegar a un acordo co propietario abriron tenda o 11 de novembro de 2011 con todo o vencellado ao eido da puericultura.

 

  • O propietario da franquicia desapareceu mes e medio despois e as amigas recibiron cartas para avisalas de que fora denunciado.

 

  • “Dejamos de pagar el canon y tiramos para adelante, contando con el apoyo de los caseros del bajo que siempre fueron buenísimos con nosotras y fueron nuestra buena suerte”, lembra Alejandra.
CARUSSA BABY: BEATRIZ MOSQUERA IGLESIAS Y ALEJANDRA RODRÍGUEZ CORRAL. '2/12/2021
CARUSSA BABY: BEATRIZ MOSQUERA IGLESIAS Y ALEJANDRA RODRÍGUEZ CORRAL. ‘2/12/2021

Personalización e venta en liña

  • No quinto ano decidiron comezar a ofrecer produtos personalizados, e puxeron nome e data a todo o cotián dos bebés: toallas de baño, agasallos, mantiñas… e adicáronse á pequena tecnoloxía do eido infantil como os quenta-leites.

 

  • Nos centramos en lo pequeño aunque tenemos de todo y lo vendemos por catálogo” , engade Bea.

 

  • Coa apertura do local abriron conta en Facebook e levan tres anos en Instagram.

 

  • As persoas interesadas tamén poden mercar en liña. “Abrimos tienda de internet hace un año y llevamos los pedidos sin coste a todo Barbadás y ciudad de Ourense, pero aún es mayor la compra que nos hacen por Facebook y pagada por Bizum”, relata Bea.

 

  • Despois do parón da pandemia, din estar moi agradecidas polo remonte das ventas e o apoio de veciños e veciñas de Barbadás, de Ourense e de outros lugares da provincia.

 

  • E xa cumpriron dez anos na atenda, e tamén están en TikTok, onde celebraron os seus aniversarios con vídeos moi… cinematográficos. Que cumprades moitos máis no persoal e na tenda!!

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

29/11/2021

Concurso de escaparates de Nadal en Barbadás

Inscricións: do 30 de novembro ata o 11 de decembro

2021-Banner Concurso Escaparates

CREATIVIDADE, ORIXINALIDADEE APRECIACIÓN DE ELEMENTOS LOCAIS SERÁN VALORADOS PARA PREMIAR OS ESCAPARATES DO COMERCIO LOCAL E DA HOSTALARÍA EN BARBADÁS

A Concellería de Comercio organiza, un ano máis, o concurso de escaparates de Nadal para a participación de establecementos comerciais e de hostalaría do Concello de Barbadás.

  • Poderán participar todos os establecementos comerciais e tamén os establecementos hostaleiros.
  • O tema a desenvolver xirará en torno ao ambiente do Nadal. Haberá total liberdade en canto á técnica e estilo. Valorarase a creatividade, orixinalidade, combinación de elementos e cores, iluminación e composición.
  • No caso dos establecementos hostaleiros que non dispoñen de escaparate, valorarase a decoración interior, exterior e das terrazas.
  • A creatividade servirá para innovar o concepto tradicional do Nadal, amosando a mesma a través da decoración, a innovación, o deseño e o emprego de diversos materiais (reciclados, reutilizables, ecolóxicos).
  • Respecto da orixinalidade, o que se valora serán elementos que aporten á decoración algo especial e diferenciado.
  • Prazo de inscrición: O impreso de inscrición presentaranse por rexistro, no Concello de Barbadás, na Oficina Municipal de A Valenzá, ou a través da Sede Electrónica  dende o 30 de novembro ata o 11 de decembro de 2021 (ambos  incluídos).
  • Envío de foto do escaparate: Unha vez presentada a folla de inscrición será preciso enviar unha foto do escaparate ou decoración interior, no seu caso, a cet@barbadas.es ata o día 11 de decembro de 2021 (incluído), facendo constar no asunto do correo electrónico PARTICIPACIÓN CONCURSO DE ESCAPARATES E DECORACIÓN DO NADAL así como o nome do establecemento comercial ou hostaleiro
  • Votacións: Na web do Concello (www.barbadas.es) habilitarase un formulario onde as persoas interesadas poderán  votar telemáticamente pola súa decoración favorita, entre os días 13 e 19 de decembro de 2021.
  • Premios:
    • 1º premio escaparate de establecemento comercial de 300€.
    • 2º premio escaparate de establecemento comercial de 200€.
    • 1º premio escaparate de establecemento de hostalería de 300€.
    • 2º premio escaparate de establecemento de hostalería de 200€.
  • O día 22 de decembro coñeceranse as persoas gañadoras e o día 23 de decembro de 2021 farase entrega dos diplomas ás persoas gañadoras.

Data Adxuntos
29/11/2021 Ficha-inscrición-ESCAPARATES-2021_autoeditable PDF [260 KB]
29/11/2021 Bases concurso escaparates 2021 PDF [165 KB]

Barbadás Quéreo Viveo, Campaña de Nadal, Comercio, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

29/11/2021

Concurso de balcóns, xanelas e portais Nadal 2021 en Barbadás

Inscricións do 30 de novembro ao 11 de decembro de 2021

2021-Banner concurso de Balcóns

BARBADÁS ABRE O PRAZO PARA INSCRIBIRSE NO II CONCURSO DE DECORACIÓN DE XANELAS, BALCÓNS E PORTAIS DE NADAL 2021

Os criterios de valoración será a creatividade, a orixinalidade, a combinación de elementos e cores, a iluminación e composición e os motivos empregados para decorar 

O prazo de presentación de inscrición empeza o 30 de novembro ata o 11 de decembro de 2021 (ambos incluidos)

  • Esta campaña ten como finalidade, amosar as obras anónimas de decoración que realizan os veciños/as do Concello, coincidindo coas datas de Nadal, polo que, en ningún momento ten finalidade comercial.

 

  • Poderán participar todos os veciños/as do Concello de Barbadás, que teñan vivendas con xanelas, balcóns e portais que poidan ser decorados.

 

  • O tema a desenvolver xirará en torno ao ambiente do Nadal. Haberá total liberdade en canto á técnica e estilo.
  • Os impresos de inscrición achégase a esta mesma publicación. Tamén   poderán na Casa do  Concello de Barbadas, nas  Oficinas Municipais de A Valenzá e no Centro Empresarial Transfronteirizo de Barbadás

 

  • Os impresos debidamente cumprimentados presentaranse por rexistro, no Concello de Barbadás, na Oficina Municipal de A Valenzá, ou a través da Sede Electrónica dende o 30 de novembro ata o 11 de decembro de 2021 (ambos incluidos).

 

  • Coa ficha de inscrición será preciso para formalizar a participación no concurso enviar unha foto da xanela, balcón ou portal a enderezo de correo electrónico cet@barbadas.es ata o día 11 de decembro de 2020 (incluído), facendo constar no asunto do correo electrónico: PARTICIPACIÓN CONCURSO DE XANELAS OU BALCÓNS OU PORTAIS, así como o nome da persoa participante.

 

  • Os criterios de valoración será a creatividade, a orixinalidade, a combinación de elementos e cores, a iluminación e composición e os motivos empregados para decorar.

 

  • VOTACIÓNS: Na web do Concello (barbadas.es) habilitarase un formulario onde as persoas interesadas poderán votar telemáticamente, entre os días 13 e 19 de decembro de 2021.

 

  • Unha vez se coñeza a os/as  gañadores/as do concurso, comunicaráselles formalmente e ademais publicarase na web do Concello (barbadas.es).

 

  • Establécense os seguintes premios:
    • Un premio á mellor xanela por importe de 250 €
    • Un premio ao mellor portal por importe de 250 €
    • Un premio ao mellor balcón por importe de 250 €

 

  • Os premios serán adxudicados aos participantes que obtivesen máis votos telemáticos.

 

  • O día 22 de decembro publicarase o listado das persoas gañadoras e ao día seguinte entregaranse os diplomas ás persoas gañadoras.

 Cartel Concurso de Balcóns Nadal 2021

Data Adxuntos
29/11/2021 Ficha-inscrición-BALCÓNS-NADAL-2021-autoeditable PDF [140 KB]
29/11/2021 Bases concurso Balcóns Nadal 2021 PDF [82 KB]

Barbadás Quéreo Viveo, Campaña de Nadal, Comercio, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

26/11/2021

A frase “todo comienza con un sueño” na parede do seu local lembra por  que Juan é zapateiro na Valenzá

Emprendemento en Barbadás

Reparación de Calzado Juan Salvador Dinis Pires. A Valenzá. foto Rosa Veiga
  • Juan Salvador Dinis Pires é un dos tres zapateiros-reparadores de calzado que traballan en todo o concello de Barbadás. Leva décadas vivindo na Valenzá pero abriu a súa zapataría hai case 4 anos, porque este oficio era o seu soño e quixo facelo realidade cando quedou no paro.

 

  • “A crise económica de 2012 pilloume cando levaba 25 anos nunha empresa de construción de Xinzo de Limia e cando pechou, decidín reciclarme”, explica Juan mentres renova o piso estragado dun zapato de home.

 

  • Mentres estaba no paro, Juan comezou a falar e pasar tempo con José, o zapateiro que abrira 25 anos antes o local especializado en reparación de calzado, e cando José se xubilou, Juan xa estaba decidido a adoptar ese oficio, así que pasou horas aprendendo alí mesmo as técnicas de traballo.

 

  • “Dende sempre me pareceu marabilloso traballar nisto, e mesmo cando estaba na construción eu víame con estas máquinas e neste traballo coma un rei”, detalla Juan. Para aprender o básico, e máis, Juan partillou o seu tempo entre o local e José,  onde pasaron horas a porta pechada, e Ricardo, un amigo zapateiro que ten local na praza maior de Xinzo de Limia.

 

  • José animou e axudou a Juan a arrincar no oficio, e meses despois de pechar a súa zapatería por xubilación, alugoullo a Juan que ademais mercou toda a maquinaria que axuda a cambiar solas e medias solas de zapatos e botas.

 

  • “O máis difícil é o pegado das solas, porque dende hai uns anos o calzado non é todo de pel e con sola de coiro ou goma, senón que a variedade de materiais é grande e no é suficiente co tradicional proceso de pegado con cola de contacto, senón que hai que investigar cal é a que vai mellor para cada material dos que se usan agora”, relata Juan.
  • eparación de Calzado Juan Salvador Dinis Pires. A Valenzá. foto Rosa Veiga
    Reparación de Calzado Juan Salvador Dinis Pires. A Valenzá. foto Rosa Veiga

“Hai que diversificarse para seguir”

  • O poliuretano, segundo explica, é “a dor de cabeza dos zapateiros” porque para pegar sobre el unha nova sola hai que lixar, imprimar y deixar secar media hora, botar cola e esperar outra media hora, e despois pegar a nova sola, métela na prensa e deixar que asente ben”, e cada vez é menos rendible.

 

  • E se antes todo se arranxaba con cola de contacto, hoxe o básico é ter tres ou catro colas diferentes e até 7 ou 8 imprimacións para poder arranxalo calzado, sexa do material que sexa.

 

  • O local de Juan ten unha nova máquina para axustar a sola completa de botas de traballo, de montaña, de zapatos de home e muller…que permite dar unha nova vida ao calzado, antes de mercar outro novo.

 

  • Pero tamén ten maquinaria para facer copias de chaves, actividade que é un terzo da súa facturación total, e arranxa mandos a distancia, ten maña de cerralleiro de emerxencia…

 

  • A maquinaria para facer chaves de coches leva pouco tempo no seu local, igual ca un pantógrafo que lle permite ofrecer chapas para mascotas, placas para os buzóns….

 

  • Juan tamén aprendeu a afiar con Pepe, da empresa “O Afiador”, que é veciño do seu pobo natal na comarca da Limia. Así que afía coitelos e como os afiadores nómadas, ten arranxado algunha pota “por sacar do apuro a quen ma trouxo” sinala.

Juan segue a soñar

  • Quere mellorar aínda máis a súa oferta, e comezar a facer chaves para coches, aprender o oficio de cerralleiro para ir máis alá da apertura de portas e… sobre todo… soña “mercar un local, pero neste momento non se vende nada, nin sequera este no que estou alugado”, lamenta.

 

  • E mantén nunha das paredes da zapatería a frase “Todo comienza con un sueño” que escribiu para a apertura, hai case catro anos.
eparación de Calzado Juan Salvador Dinis Pires. A Valenzá. foto Rosa Veiga
Reparación de Calzado Juan Salvador Dinis Pires. A Valenzá. foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

20/11/2021

O Amor pola arte e a docencia en Barbadás chámase Conchi Carbajo

Emprendemento en Barbadás

Conchi Carbajo Yáñez. Artelandia. A Valenzáfoto Rosa Veiga
  • En 1997 chegou a Sobrado do Bispo María Concepción Carbajo Yáñez, “Conchi”, onde mercou casa antes de ter o primeiro dos seus dous fillos.  Alí comezou a pensar en facerse cun local en Ourense para dar clase pero antes de atopalo alí, a súa vista parou nunha tenda de deportes da Valenzá.

 

  • “Era a tenda de Mercedes, coñecida miña de Celanova, e ao falar con ela souben que se xubilaba e que quería alugar o local”, segundo conta. Tamén lembra que naquel momento, “todo o mundo arredor meu dicía que non era bo sitio pero a decisión foi un acerto e estou aquí, en Artelandia dende 2012, hai case unha década”.

 

  • A súa formación artística comezou en Alemania, nunha familia de emigrantes e con catro fillos, e os seus pais (de Zamora e de Celanova) animárona a estudar.

 

  • “Estiven nunha escola de negocios pero pintaba e debuxaba, como facía dende que podo lembrar, dende moi pequena”, relata. Os seus profesores viron que tiña “un don” e animaron aos seus pais a inscribila na Escola de Belas Artes de Bremen (cerca de DelmenHorst,  onde vivía), na que non puido entrar porque as prazas eran moi demandadas e tiñan preferencia @s aspirantes locais.

 

  • Con 21 anos decidiu volver á terra da súa nai e durante un ano estudo na Escola Antonio Faílde de Ourense, mentres vivía coa súa tía en Celanova. “Estudaba e traballaba nun supermercado cando xurdiu facer un retrato dun bebé en Celanova en 1992, e xa nunca parei de facer retratos”, engade.

 

  • Despois comezou a axudar a “Julio o pintor” en Celanova, veuse a vivir a Ourense, onde unha veciña pintora faloulle da Escola de Artes e Oficios e entrou en clases de pintura despois do exame de ingreso.
Conchi Carbajo Yáñez. Artelandia. A Valenzá16/11/21. Foto Rosa Veiga
Conchi Carbajo Yáñez. Artelandia. A Valenzá
16/11/21 foto Rosa Veiga

Eterna autodidacta e docente de arte

  • Conchi fixo cursos de arterapia e arte emocional, formouse en novas técnicas… e chama “ter sorte” ao feito de que unha amiga a animara a dar clases e todo o que veu despois.

 

  • Comezou cun grupiño de alumn@ na casa, despois Ana Ferreiro, compañeira en Artes e Oficios, chamouna para dar pintura como actividade extraescolar en varios centros coa xestión da empresa Mundoclases.

 

  • En 2009 e con 2 fillos que ían con ela as clases que impartía, Conchi tiña grupos semanais no colexio Curros Enríquez, e despois de facer un curso na Cámara de Comercio, comezou a dar actividades extraescolares no  colexio Filomena Dato.

 

  • Nese momento compaxinaba a docencia de actividades extraescolares, encargos de retratos, clases de pintura para persoas adultas… “con moito apoio da familia e das persoas que coñecían o meu traballo”, agradece.

 

  • Pensou entón en buscar un local en Ourense pero apareceu o da Valenzá e nel centra a súa actividade dende que abriu hai case 10 anos, con tenda, taller e almacén.

 

  • Hoxe non hai aldea de Barbadás na que non coñezan traballos e clases de Conchi, pois durante tres anos organizouse para non pechar a tenda e atender talleres veciñais dende a Finca Fierro até Loiro.

 

  • “En 2018 decidín non partillar máis o meu tempo porque enfermei de estrés, así que volvín ao meu en Artelandia agora transformada en punto de encontro con clases infantís e de adult@s, para tomar café, conversar e intercambiar axuda entre moitas persoas”.

 

  • O obxectivo de Conchi é “fomentar valores, respecto e educación ca arte” ademais de “potenciar o talento e chegar a darlle unha oportunidade laboral”. Di sentirse “moi orgullosa” dos nenos e nenas que amosan seu talento con ela, e do que segue a aprender con cada encargo.

 

  • Ademais vende material para manualidades, desde o utilizado por cesteiros (en Allariz, por exemplo) fai pequenos traballos de restauración e transformación de elementos de atrezzo para escaparates, letras xigantes de porexpán para vodas, murais a pincel para habitacións infantís, retratos a lápis, pastel e óleo, e arranxos de costura… e comeza a retomar as clases fóra do local, como as da Valenzá, na aula de actividades e formación.

 

  • Os seus traballos artísticos son visibles en toda a tenda, aínda que os traballos d@s alumnos grandes e pequen@s ocupan cada vez máis espazo, pero seu soño agora é facer unha exposición propia.

 

  • O décimo aniversario de Artelandia será o 18 de agosto de 2022 e aínda non pensou como o celebrará.
Conchi Carbajo Yáñez. Artelandia. A Valenzá 16/11/21 foto Rosa Veiga
Conchi Carbajo Yáñez. Artelandia. A Valenzá
16/11/21 foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

13/11/2021

Teatro The Sastre reinicia ensaios na Valenzá para estrear en decembro “Neve en outono”

Sociedad en Barbadás

The-Sastre grupo de Teatro e Escola de Teatro Caixón de Sastre. Andrés Rodríguez Yáñez, fundador e autor das obras.
  • Cóntanos Andrés Rodríguez Yáñez que o grupo teatral The-Sastre   xurdiu da necesidade de “dar un xiro profesional” á actividade da Escola de Teatro Caixa de Sastre na que levaban un tempo Silvia Alvarado, Rubén “Pena”, Alexia Iglesias e Cristina Pérez. Todos teñen un traballo independente da súa actividade teatral e así levan 12 anos.

 

  • O grupo so representa obras propias, a maioría saídas da cabeza de Andrés, nunca adaptan textos de outr@s e van pola quinta que estrearán o día 4 de decembro en Palas de Reis e en breve e traerán a Barbadás.

 

  • A primeira foi “Sonos” centrada en pensamentos e situacións cotiás en parella, seguida de “Soldados de chumbo” arredor da homosexualidade e os diferentes motivos que xeran violencia entre as persoas. Despois, o texto “Os crápulas opiáceos” situou a actores e público na Irlanda dos anos 70, nun espazo e tempo do conflito armado co IRA e da situación dos seus presos nas cadeas inglesas

 

  • A cuarta obra, “Cosa Nostra” foi unha comedia aceda arredor dos “Dez Mandamentos”  e centrada nunha muller que quere poñer fin ó oficio común de tódolos membros da súa familia : “asesin@”.

 

  • A seguinte obra foi tamén unha comedia co título de “Os segredos de Greta” . Segundo o seu autor, trátase dun enredo amoroso entre dúas mulleres, un home e un espello “que supostamente da resposta a tódalas preguntas que lle plantexan”, e xa estivo na Casa de Cultura Manuel María de Barbadás .
The-Sastre grupo de Teatro e Escola de Teatro Caixón de Sastre. Andrés Rodríguez Yáñez, fundador e autor das obras.
The-Sastre grupo de Teatro e Escola de Teatro Caixón de Sastre. Andrés Rodríguez Yáñez, fundador e autor das obras.

A pos-pandemia chega con nova obra e nova federación de teatro amador

  • Ca chegada da pandemia, a actividade teatral, como tódalas demais, paralizouse e o grupo retomou ensaios “virtuais” en outubro de 2020.

 

  • Pendente de estrea está agora “Neve en outono” que porá en escena una “crítica aos totalitarismos” con motivo dos implantados e mantidos en Arxentina polos xerais Videla, Viola e Galtieri, e non deixa de lado temas como os remordementos.

 

  • Os ensaios reais comezaron nestes días na casa de Andrés, en Loiro, e volverán nesta mesma semana á Casa da Cultura Manuel María de Barbadás . “Por sorte somos un grupo pequeno, no que actúan 1 ou 2 persoas e o resto facemos o resto dos traballos técnicos”, e con esas características mantéñense, porque lles gusta interpretar, sen máis… nin menos

 

  • Coa quinta obra a punto de estrea, Andrés xa ten en mente a sexta: unha comedia arredor da avaricia e posiblemente titulada “Deus non quere calderilla”, da que xa ten os debuxos da historia.

 

  • Dende hai 3 anos (interrompidos pola peor etapa da pandemia) o grupo desenvolve unha actividade semanal coa ONG de Ourense Valores SC na que mozas e mozos procedentes de culturas diferentes aprenden e escenifican exercicios que facilitan a súa integración e relacións sociais, nun espazo da nova Biblioteca de Ourense .

 

  • O grupo The-Sastre foi cofundador da Federación de Teatro Amador de Galicia (Feteagal ) en febreiro deste mesmo ano 2021, tras unha crise na federación anterior. É membro así da estatal Escena Amateur  na que xa viu recoñecido o seu traballo coa ONG ourensá con unha nominación ao Premio Juan Mallorga pola reportaxe audiovisual desa actividade.

 

Segue a escola de teatro

  • Andrés é profesor de Educación Infantil no colexio Santo Ángel, no barrio do Couto en Ourense, onde imparte ademais formación na Escola de Teatro, que xa é unha actividade fixa entre as extraescolares, dende 1995.

 

  • Nesta escola nunca hai actor ou actriz principal pois todos teñen o mesmo tempo sobre o escenario” para obras escritas por el ou por Silvia Alvarado.

 

  • Desta escola precisamente, saíron parte das integrantes do grupo teatral adulto The Sastre.
    The-Sastre grupo de Teatro e Escola de Teatro Caixón de Sastre. Andrés Rodríguez Yáñez, fundador e autor das obra
    The-Sastre grupo de Teatro e Escola de Teatro Caixón de Sastre. Andrés Rodríguez Yáñez, fundador e autor das obras.

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

06/11/2021

Beatriz Crespo busca voces para a coral de Sobrado do Bispo e fondos para a asociación que preside

Sociedade en Barbadás

Coral "Voces e cordas" de Sobrado do Bispo.
  • En Sobrado do Bispo hai unha asociación cultural  con coral propia chamada “Voces e Cordas” e a súa presidenta, Beatriz Crespo Raindo, leva meses preocupada pola falta de fondos para facer actividades e na procura de novas voces para ampliar a coral que xa ten 35 anos de vida.

 

  • A coral retomou os ensaios semanais hai 15 días, “con primeiras sesión separadas para voces femininas e masculinas, pero que serán conxuntas en breve, segundo detallou Beatriz tralo segundo ensaio feminino no local da asociación “Voces e Cordas”, na vella escola de Sobrado do Bispo.

 

  • Holandesa de nacemento, neta de muiñeiros do río Eume emigrados a Holanda e con pais de Ferrolterra tamén emigrados, Beatriz volveu a Galicia.  Asentouse en Allariz e de alí pasou a vivir a Bentraces, hai 12 anos, tras coñecer a Mario de Sobrado do Bispo, que hoxe é o seu marido.
  • “Inmediatamente coñecín ás voces de Sobrado na que tamén me admitiron, e agora forman parte dela 12 voces femininas e 12 masculinas, dende os 18 até os 86 anos, que son un luxo polo seu timbre e forza”, detalla a presidenta da asociación cultural.
Coral "Voces e cordas" de Sobrado do Bispo.
Coral “Voces e cordas” de Sobrado do Bispo. ensaio 29/10/2021
Betriz Crespo Raíndo (presidenta asociación cultural), Sonia, Lucita, Chelo, Alba, Mila, Purita, Ramona, Flora e o director da coral Arsenio Alonso

Coral histórica busca voces

  • Beatriz fai un chamamento a toda persoa interesada en forma parte desta agrupación musical que considera “un diamante en bruto” polo potencial das voces que están de novo en fase de preparación trala pandemia. “Tamén queremos que volvan as que a foron deixando neste meses de inactividade, e así retomar con forza a nova etapa deste grupo de persoas apaixonadas do canto, que funciona como unha familia”, engade.

 

  • As voces candidatas pasan unha proba co director e organista da coral, superada xa hai dúas semanas por Purita, que é a última persoa engadida até o momento.

 

  • A coral foi fundada en 1986 por Arsenio Alonso Araújo que foi o seu primeiro director. É de participación voluntaria, con ensaios cada martes e venres de 20,00 a 21,30 horas, para as mulleres, e os xoves para os homes.

 

  • Hai 33 anos que está baixo a dirección do mestre organista Epifanio Nóvoa Valencia .  No seu repertorio están cancións relixiosas, medievais e temas folclóricos, con letras de Modesto Blanco, integrante da coral e música do director Epifanio.
Coral "Voces e cordas" de Sobrado do Bispo.
Coral “Voces e cordas” de Sobrado do Bispo. ensaio 29/10/2021
Betriz Crespo Raíndo (presidenta asociación cultural), Sonia, Lucita, Chelo, Alba, Mila, Purita, Ramona, Flora e o director da coral Arsenio Alonso
  • A asociación cultural que arroupa a coral conta con 270 soci@s con cota anual de 10 €, “insuficientes” para manter actividades, segundo a súa presidenta. Magosto, ensaios do grupo de pandeireiras Vagalume e as propias actividades da coral como participación en encontros con outros grupos de voces , precisan financiación.

 

  • “A coral estrearase este ano, en principio, na misa de Nadal da parroquia de Sobrado do Bispo, e agora que nos poñemos a punto, poden chamarnos de calquera concello e alí levarmos as nosa música”, ofrece Beatriz. Xa teñen concretada unha actuación, tamén para Nadal, no concello de Xunqueira de Ambía, no que ela traballa como Técnica de Turismo do Camiño Mozárabe.

 

  • En internet podedes ver publicacións arredor desta agrupación, das súas actividades e gravacións que podedes gozar en tódalas ligazóns que vedes no texto, como esta titulada “Sobrado Canta” en Spotify e en Deezer .

 

Outras músicas na asociación

  • Beatriz quere retomar e seguir con actividades como as clases de pandeireta que impartía Raquel para o grupo “Vagalumes” , os ensaios da banda de música ou tentar de novo o taller de percusión que hai 2 anos contou con poucas persoas interesadas.

 

  • Lembra que a última actividade antes da chegada da pandemia foi a asistencia ó programa Bamboleo da Galega TV.

 

  • Dende aquela, descartaron retomar as máis sociais, como o magosto, por exemplo, que queda adiado até 2022. Até entón, Beatriz espera un novo pulo para a coral e toda a actividade musical da asociación que preside partillando seu tempo co seu traballo en Xunqueira de Ambía e ca súa actividade como axencia de viaxes en liña .

 

Coral “Voces e cordas” de Sobrado do Bispo. ensaio 29/10/2021

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

02/11/2021

CONCURSO INFANTIL DE TARXETAS DE NADAL 2021

Prazo presentación: do 2 ao 15 de novembro

O CONCELLO DE BARBADÁS ABRE O PRAZO PARA PARTICIPAR NO CONCURSO DE TARXETAS DE NADAL

A tarxeta galardoada co primeiro premio poderá ser utilizada para imaxen do Programa cultural de Nadal

As tarxetas deberán ser en cartolina ou papel e en tamaño DIN A5

 

  • O Concello de Barbadás abre hoxe o prazo para participar no concurso de tarxetas de Nadal, que se prolongará ata o 15 de novembro.

 

  • Os/as participantes estarán matriculados en Educación Primaria, dende 1º ata 6º.

 

  • As bases reguladoras do concurso establecen 2 categorías: alumnado de 1º a 3º de Primaria e alumnos/as de 4º a 6º curso.

 

  • As tarxetas deberán reflectir o espírito do Nadal e poderá conter de forma libre calquera aspecto relativo a estas festas, valorándose a orixinalidade e a capacidade creativa.

 

  • Outro dos requisitos será a presentación en cartolina ou papel, en tamaño DIN a5 (medio folio, 15×21 centímetros).

 

  • As tarxetas depositaranse no buzón habilitado para o efecto nos colexios O Ruxidoiro e Filomena Dato, así como na Casa de Cultura.

 

  • As tarxetas presentaranse en sobre pechado con pseudónimo e idade, dirixido a Concellería de Cultura de Barbadás “Concurso de Tarxetas de Nadal 2021”. No interior incluirase outro sobre pechado cos datos persoais: nome e apelidos, dirección, idade e número de teléfono.

 

  • O Concello entregará 2 premios por cada categoría. Para o alumnado de 1º a 3º de Primaria, un  quebracabezas 3D e un lote de libros para o primeiro e o segundo premio.

 

  • Na categoría de alumnos/as de 4º a 6º de Primaria os premios serán un altofalante conectable por bluetooth e un lote de libros.

 

  • O xurado estará composto pola concelleira de Cultura, o coordinador da Casa de Cultura e por un membro de cada un dos equipos directivos dos colexios O Ruxidoiro e Filomena Dato.

 

  • O nome dos/as gañadores/as publicaranse na páxina web do Concello de Barbadás a partir do 30 de novembro.

 

  • Todas as tarxetas presentadas ao concurso serán expostas na sala de exposicións da Casa de Cultura durante o período de Nadal, dende o 22 de decembro ata o día 7 de xaneiro.

 

  • A tarxeta galardoada co 1º premio de calquera das dúas categorías poderá ser utilizada para o Programa Cultural destas datas. As postais finalistas poderán ser utilizadas para felicitar o Nadal por parte do Concello de Barbadás.
Data Adxuntos
02/11/2021 Bases-concurso-tarxetas-de-Nadal-2021 PDF [134 KB]

Educación/Formación

CONTENT.1711629560

29/10/2021

Andrés atopou na Valenzá o lugar para conciliar familia e empresa de márketing

Emprendemento en Barbadás

Andrés
  • Andrés López Fernández é un emprendedor e empresario asentado en Barbadás, natural de Verín e con estudos rematados en Ourense, cidade que lle parece “fantástica” para a vida de parellas sen fillos. “Cando comezamos a ampliar a familia buscamos e atopamos o noso lugar na Valenzá, onde hai moitos parques, colexios novos, natureza ben preto e beirarrúas moi anchas e cómodas, entre outras cousas moi prácticas para cando tes pequen@s”.

 

  • Tras rematalo grao universitario de Administración de Empresas (ADE) e posterior mestrado, fíxose empresario por vocación e dende que comezou en xaneiro de 2017, é un “teletraballador” que deseña estratexias de márketing e que ten o teléfono móbil como principal ferramenta de traballo e internet como ecosistema laboral.

 

  • Dende o principio deu pulo á empresa Kuatro Márketing  con compañeiros de estudos como Adrián Santos e Miguel Madriñán e co tempo foron engadíndose colaboradores para crear un equipo multitarefa no que tamén están Silvia e Iván Meno, entre outros.

 

  • O nome da empresa débese o que se consideran, na teoría do márketing, os catro “P”: Produto, Prezo, Punto de Venta e Promoción, e Andrés falta tamén dun quinto “P”, o de “Persoa”, que fai de elemento diferenciador para quen o ten en conta.

 

  • “O que mellor se nos da é enfocar unha estratexia co punto de vista do cliente, comprender e asumir a súa preocupación de ser visible e solucionarlle o como”, desvela Andrés.

 

  • O que máis ilusión me fai traballar con unha empresa dende que nace e ir medrando con ela, e ir vendo como as necesidades varían en calquera sector”, explica.
ANDRÉS LÓPEZ de KUATRO MÁRKETING. A Valenzá, 26/10/21. Foto Rosa Veiga

A empresa medra cos clientes

  • Cando comezou, facer unha web era o máis demandado pero agora “as necesidades van derivando cara as solucións para contidos, xestión de redes sociais, formación e ferramentas de xestión, é dicir, agora todo se enfoca máis no social que no técnico”, detalla.

 

  • Os que precisaban web, quixeron despois tenda en liña e “agora necesitan mellorar a súa interacción social e publicar un contido diferenciador e de calidade”, agrega.

 

  • As redes sociais evolucionan tamén continuamente e facilitan, a profesionais como Andrés, o traballo diario nas propias redes sociais. Hai eivas nelas, e en Kuatro Marketing botan de menos, por exemplo, que Instagram permita programar a publicación das súas Historias.

 

  • Con algo máis de 5 anos de experiencia, Kuatro Márketing xa pode contar que desenvolveu plans de márketing e colaboracións en comunicación para empresas dos sectores da moda, construción e reformas, comercio local, servizos sanitarios privados, turismo rural no Camiño de Santiago, hostalería e restauración, industria, organización de eventos, e algún outro.

 

  • Traballar dende Barbadás non é problema para ter clientes en calquera lugar. Está a 50 minutos de Vigo, de Santiago de Compostela e a moito menos de Ourense ou do Parque Tecnolóxico de Galicia. Na contorna máis próxima traballa o márketing das tendas Jesús de Ourense , do restaurante Cova do Savio da Valenzá …

 

  • A empresa deseñou o márketing dunha guía privada de turismo e eventos en Mallorca, o de unha empresa de construción de Lleida, o da empresa de servizos “vip” Akuna  de dous emprendedores da Merca en Ibiza.

Máis vídeos e creatividade

  • Actualmente o traballo de márketing inclúe cada vez máis, a gravación e edición de vídeos,  pois acadan maior rendemento “por clique”.

 

  • Para Andrés a preocupación é “atopala creatividade para amosar cada vez máis en menos tempo, hai que ser máis creativo e aumentala capacidade de empatía e para iso hai diferentes fórmulas que hai que poñer a proba continuamente porque o que vale para uns non sirve para outros”, explica.

 

  • Lembra que entre os seus maiores retos estivo a empresa MRF (Mecanizados Rodríguez Fernández ) con mercado en toda Europa, e entre os que lle gustaría afrontar está o da formación: compartir coñecementos con estudantes, como fixo xa nalgunha ocasión no centro de FP “Portovello” de Ourense.

 

  • E xa comparte algún: recomenda a ferramenta de Google Analytics, ou o uso de calquera xestor de redes que permita programar as publicacións, e lembra a importancia de “segmentar” os posibles clientes nunha promoción, e o difícil que é cando hai moita competencia no sector da empresa que quere darse a ver.
ANDRÉS LÓPEZ de KUATRO MÁRKETING. A Valenzá, 26/10/21. Foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

23/10/2021

O hospital psiquiátrico de Piñor leva a súa arte a Europa

Sociedade en Barbadás

  • O equipo de psiquiatría do hospital de Piñor e os seus pacientes (os históricos e os actuais) forman parte da proposta do Servizo Galego de Saúde (Sergas) seleccionada pola Comisión Europea como socio para deseñar   “futuras maneiras de vivir na encrucillada entre arte, cultura, inclusión social, ciencia e tecnoloxía”. A iniciativa chámase La Nueva Bauhaus e, nun esforzo colectivo, quere “imaxinar e construír un futuro sostible, inclusivo e fermoso para a mente a para a alma de tod@s”.

 

  • A xefa da sección de Psiquiatría e responsable clínica do hospital, Chus Gómez Rodríguez, falounos do vello soño do equipo sanitario “de recuperar e dar visibilidade ás obras dos doeentes que foron atendidos no vello psiquiátrico de Toén”.

 

  • Ela mesma comezou a traballar naquel hospital en maio de 2005, e aos poucos meses, xa na xefatura, tratou de “dignificar”  o espazo e o traballo.

 

  • En 2012 pacientes e equipos foron trasladado ao hospital de Piñor donde a psiquiatra Alcira Cibera e o terapeuta ocupacional Martín Estévez, iniciaron o traballo de recoller tódalas obras artísticas realizada en Toén “e de xeito altruísta,   fotografaron e catalogaron cadros, esculturas, maquetas e todo tipo de creacións, tamén escritas, pois loucura e literatura están tamén relacionadas”.

 

  • As obras estaban no taller ocupacional do vello hospital “e ciscadas por corredores e cuartos da instalación”,  foron reunidas en caixas e gardadas no “novo” hospital de Piñor (hoxe están na capela).

 

“Arte Espida” para humanizar

  • “A chegada da psicóloga Marta García, na súa etapa de rotación, despertou aquel desexo noso de poñer en marcha o proxecto global Arte Espida para dar a coñecer a arte que estabiliza a estas persoas, sen formación artística de tipo académico”, relata Chus.

 

  • Lembra que antes da pandemia, Marta (que tamén é historiadora da arte) puxo en marcha un espazo diferente os talleres ocupacionais pero de “creación libre e voluntario”, coma tódolos talleres dos doentes, e tentouse, coa xerencia sanitaria, destinarlle un espazo na primeira planta do hospital, que estaba baleira… pero chegou a pandemia e esa primeira planta do hospital destinouse a acoller e tratar a enferm@s de COVID durante varios meses.

 

  • A idea era instalar un museo permanente, un espazo de creación “guiado por Marta” e unha sala audiovisual para conferencias na que amosar estas creación ós cidadáns e para invitar aos artistas. O proxecto foi premiado cun accésit nun concurso sanitario de humanización , e xurdiu a proposta de levalo a unha convocatoria europea.
HOSPITAL PSIQUIÁTRICO DE PIÑOR (BARBADÁS): CHUS (MARÍA JESÚS) GÓMEZ, XEFA DE SECCIÓN DE PSIQUIATRÍA E RESPONSABLE CLÍNICA DO HOSPITAL. 20/10/2021. FOTO ROSA VEIGA

Pronto exposición no Marcos Valcárcel

  • A xerencia sanitaria contactou con centros sanitarios de toda Galicia e resultou que este proxecto noso é o máis potente,así que foi incluído no programa presentado polo Sergas (único servizo de saúde europeo que figura como socio en La Nueva Bauhaus )” explica Chus, que concreta ademáis que de saír seleccionado finalmente,  poderíanse facer reformas na contorna do hospital para construír un museo exterior e, por exemplo, no actual espazo de aparcamento “un espazo de creación con madeira e cristal, con vistas privilexiadas sobre a cidade de Ourense”.

 

 

  • “A comisaria veu persoalmente ao hospital para preparala, levou 20 obras e dixo que en Barbadás temos unha das mellores compilacións deste tipo de arte de toda España, lembrou Chus.

 

  • A seguinte exposición está prevista no segundo semestre de 2022 no Centro Cultural Marcos Valcárcel de Ourense. Os traballos de selección das obras comezarán en breve, aparte da organización de encontros e conferencias arredor da creación vencellada á psiquiatría.

 

A vida dos doentes psiquiátricos segue

  • De xeito cotiá, unhas 115 persoas (persoal sanitario e de servizos de mantemento incluídos) ocúpanse das 69 persoas das unidades de atención continuada, media estancia e longa estancia, e das 70 consideradas “poboación flotante”. Ao cabo do ano, segundo Chus, o dinamismo propio da vida neste hospital dá un dato de ingresos e altas case exactamente iguais: 286 e 287 respectivamente, sen lista de espera.

 

  • “Para nós o éxito está en que cada persoa que chega dende o Complexo Hospitalario Universitario de Ourense (CHUOU) reciba a atención que precisa para ser autónoma e poida marchar canto antes, sabendo que pode contar con nós e mellor se non nos necesita”, desexa a responsable clínica.

 

  • Para esa atención especializada, os doentes chegan dende a Unidade de Agudos do CHUOU e teñen en Piñor un equipo de 4 psiquiatras e psicólog@s, 2 terapeutas ocupacionais, 2 traballadores sociais, 2 coordenadores de enfermería, auxiliares e os cans Alma e Curro, animais de compañía que axudan a “dulcificar e dar aire máis familiar a este lugar de atención multidisciplinar e o menos institucionalizado posible”, agrega.

 

  • Para definir a actividade deste hospital “aberto”, a súa responsable clínica escolle a palabra “hospitalidade”, e destaca que é un lugar agradable no que viven durante un tempo algunhas persoas, ingresadas ou non, para as que se busca o mellor en cada momento, de xeito que a atención de todo o equipo “adáptase a elas e non ao revés”.

 

  • Todos eles poden partillar o seu tempo entre a biblioteca, ximnasio, cine, actividades de mañá ou de tarde, talleres ocupacionais… e o blogue propio dos doentes O candil sen luz .

 

  • Se aludimos a un posible listado de necesidades, Chus explica que a Unidade de Coidados Especiais, cos casos máis graves e que requiren atención continuada, xera unha enorme carga emocional e laboral para a que se requiriría, a maiores, unha psicóloga e “moitas máis enfermeiras”.

 

O Tangaraño é o favorito nos paseos

  • O terapeuta ocupacional Martín Estévez, cóntanos que a relación coa contorna do hospital céntrase nas saídas, das que a preferida é a que ten como destino o Tangaraño, preto do San Bieito de Cova de Lobo.

 

  • “Durante o verán fomos alí unha vez ao mes, e gustaríanos plantexar andainas abertas a quen queira participar con nós, tanto nas zonas máis urbanas do concello como nas paisaxísticas que temos arredor”, detallou. Destacou a disposición dos veciños de Bentraces para contar con eles na andaina que fixeron até Loiro: “gustou moito e quedaron gañas de facer cousas así que nos facilitan traballar cos doentes doutro xeito e fuxir da vida hospitalaria”.

 

  • Martín coñece o proxecto dos roteiros literarios arredor dos lugares de Piñor nos que viviu e pasou moitos veráns a escritora Carmen Martín Gaite e pensa integralos nas actividades polo vecindario.

 

  • Dentro do hospital, teñen talleres de informática, artes plásticas,  cociña, lavado de ropa, invernadoiro, músico-terapia . As paredes e recunchos de corredores e despachos aparecen cheos de cores, colaxes de texturas, avións e flores de papel…  e vexetais secos entretecidos, rescatados nas saídas pola contorna, e fundamentais para a actividade artística neste hospital.
EQUIPO SANITARIO DA SECCIÓN PSIQUIATRÍA HOSPITAL PIÑOR (BARBADÁS). 20/10/2021. FOTO ROSA VEIGA

Sen COVID entre os doentes

  • Historia aparte tería que ser a dos meses de pandemia, dende o día 2 de abril de 2020 até xuño dese ano, nos que a primeira planta de Piñor destinouse a enfermos de COVID. Iso obrigou ós habituais residentes a trasladarse ao edifico de exercicios espirituais do barrio de Vista Fermosa (Ourense).

 

  • Ese traslado temporal obrigou a readaptar rutinas nun lugar novo que tivo que transformarse en espazo terapéutico. Para Chus, ese período no que foi fundamental “inventar cada día” amosou “unha vez máis que a mellor tecnoloxía deste hospital é a calidade humana dos traballadores”.

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

15/10/2021

O perruqueiro José Andrés anima a deixarse bigote na Valenzá polo “Movember”

Emprendemento en Barbadás

José Andrés, perruqueiro Barbadás
  • José Andrés Montero Masa traballa como perruqueiro dende os 15 anos e leva 16 sendo seu propio xefe na Valenzá. Dende a súa Peluquería JM  anima a deixarse bigote como “forma de concienciar de que los hombres padecen y mueren de cáncer de próstata y de testículos”, nun movemento mundial coñecido como “Movember”  que  cada mes de novembro, dende 2003, recada fondos para investigación e atención a persoas con esas doenzas.

 

  • Cando abriu o local de Barbadás, facía debuxos co corte de pelo e levábanse os pelos de cores. “Ahora parece que entra nostalgia y estamos en una época de todo vintage, y ofrecemos gominas para colorear el pelo y hacemos muchos tupés y tratamientos que cuidan las barbas largas”, relata.

 

Fillo, afillado e sobriño de barbeiros

  • Jose deixou os estudos con 15 anos para adicarse a profesión de barbeiro. Para elo cursou Formación Profesional en Ourense e pasou unha etapa de aprendiz co seu tío Avelino García, o barbeiro das galerías Roma de Ourense. Lembra que estudaba e traballaba a un tempo.

 

  • Outro dos seus tíos foi Pepe, o barbeiro das galerías do parque de San Lázaro, e mesmo o seu pai, José Montera, traballaba na barbería París, cerca da Praza Maior de Ourense, xunto co seu outro tío Pepe “o xefe da París”, tal como se lle coñecía daquela.

 

  • A súa familia paterna é de Barbadás, e emigrou a Venezuela onde naceu José Andrés, e onde seu pai xa era barbeiro en Caracas. Tamén alá traballaron de perruqueiras a súa madriña Asunción e a irmá desta, Herminia.

 

  • Cando abriu local propio na Valenzá, José Andrés xa tiña experiencia polo seu traballo en 5 perruquerías dos barrios de San Francisco, O Couto e mesmo na Valenzá, así que contou con clientela propia dende o comezo.

 

  • “Aparte de atender a nuestros clientes del barrio, parece que nos vamos especializando, sin querer, en novios e invitados a bodas, que son clientes no habituales, procedentes de toda la provincia, para que hagamos algo especial con su pelo y su barba para ese día”, explica.

 

  • A todos lles fai un traballo personalizado que,  no caso de barbas longas como a que el mesmo loce, pode ser baños de vapor para a cara, lavado con champú específico, aceites suavizantes, ceras, peiteado de bigote…
José Andrés Montero, perruqueiro JM – A Valenzá 14/10/2021  -foto Rosa Veiga

Non depilación, si tatuaxes

  • Na continua evolución da súa barbería, José cambiou o servizo de depilación masculina polo de tatuaxe, que corre a cargo do seu amigo Delio, da Estrada (tatuador  fillo do que fora socio do seu pai na barbería de Caracas).

 

  • “Entre los tatuajes que piden a Delio hay dibujos que tienen que ver con el trabajo del cliente y otros con su familia, y es habitual que se tatúe el nombre de un hijo o hija , o la plantilla de su pie cuando es recién nacido; también piden el retrato de un abuelo o el de una mascota”, detalla.

 

  • O seu local sigue así a moda chegada de Estados Unidos de combinar “perruquería e tatuaxe”, en gabinete independente, e procura actualizarse continuamente, segundo explicou, cunha viaxe a Madrid e ás súas barberías, polo menos unha vez ao ano, cadrando co anual “Salón Internacional de la Imagen y la Estética integral” no pavillón IFEMA , que este ano comezará  o vindeiro 22 de outubro.

 

  • “También me pongo al día en Porto, donde las barberías permanecen en estado puro y tienen mucho que enseñarnos, así que voy siempre que puedo” agrega.

 

Barbas e máscaras lévanse mal

  • Como usuario e perruqueiro habituado a tratar barbas, Jose explica que as máscaras fixeron moito dano. As barbas longas sufriron e racharon así que moitos homes preferiron cortalas.

 

  • “Espero que en breve, cuando podamos vivir sin ese complemento de los últimos dos años, los hombres se animen a lucir otra vez los pelos largos en la cara, tal como escogen, cada vez más, los que tienen entre 25 y 40 años”.

 

  • O seu traballo percorre tódalas idades, dende os nenos menores de 10 anos que piden “pelos de colores”, pasando polos mozos de 10 a 30 anos que queren “cortes degradados desde cero, sobre las orejas, hasta un 2, más arriba”, os que teñen pelo e barba entre os 25 e 40 anos e os que superan os 40 e queren corte de pelo moi coidado, tupés…

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

09/10/2021

Restaurar e construir imaxes, oficio de José e Lucía Garrido e da súa familia hai cen anos

Emprendemento en Barbadás

Lucía e José Garrido, restauradores en Barbadás
  • Lucía é restauradora e bisneta de Eliseo Garrido, un dos catro irmáns Garrido coñecidos como “Os Escultores de Parderrubias  ( José, Manuel, Eliseo e Modesto) que no primeiro terzo do século XX abriron serradoiro, muíño, ultramarinos e obradoiro de escultura relixiosa en Parderrubias  (A Merca).

 

  • O pai de Lucía, José Garrido (Luis para a familia) é restaurador dende que seu pai retornou de Francia, onde traballou de pintor de paredes despois de deixar o seu traballo anterior de restaurador cerca de Celanova.

 

  • “Ao volver da emigración, meu pai Celso recuperou seu antigo traballo e aprendín con el no taller que abriu na Avenida de Portugal, en Ourense”, lembra José “Luis”. Entre os traballos de Celso, José lembra o retablo que construíu para a capela de San Bieito de Cova de Lobo, en Parada, trala retirada do vello.

 

  • O obradoiro pasou despois a Barbadás onde leva máis de 25 anos. Hoxe, José comparte o espazo de traballo coa súa filla Lucía, diplomada no 2008 en Pontevedra, e xuntos seguen co oficio iniciado pola súa familia na Merca, máis de cen anos antes.

 

  • “A restauración sempre me pareceu interesante pois na casa vía os traballos do meu pai e do avó e agora son eu a que se encarga da limpeza das pezas que hai que restaurar, da recuperación cromática, eliminación de vernices, mentres meu pai se encarga dos traballos estruturais como revisión de ancoraxes, suxeición de imaxes, reposición de pezas perdidas, pero tamén crea imaxes cando ten tempo libre, ou fainas por encargo”, detalla Lucía.

 

Restauran e tamén constrúen

  • Entre ela e o seu pai manteñen as liñas de traballo comezadas na Merca, cando os antecesores tamén conxugaban a restauración coa creación de imaxes novas, a demanda e con materias diversas (madeira, pedra…).

 

  • Así, o avó de José fixo o retablo maior da parroquia do San Xoán en Barbadás (tralo incendio que destruíu o anterior nos anos 30), o retablo mayor de San Lourenzo de Piñor e os os dous retablos laterais da igrexa parroquial da Manchica (na Merca)

 

 

  • Tamén adica algún tempo a pezas que fai para si, e as súas favoritas as que talla en madeira e van quedando nos andeis do Obradoiro.

 

  • Lucía non fai traballos de creación como o seu pai, e di sentirse moi satisfeita cos de restauración. “Non me chama a atención nada que non sexa policromar, estofar e facer limpezas previas”, detalla.

 

  • Esas foron as tarefas que fixo no retablo maior da parroquia de Santiago de Cangas do Morrazo, de 1745,  que lembra como “enorme, con cen metros cadrados para restaurar e imaxes a tamaño real, como a do cabalo do Apóstolo Santiago”.

 

  • En Cangas, José fixo os traballos de carpintería para recuperar volumes e repoñer pezas, como unha dun anxo, e a súa filla os de eliminación de pragas e vernices e de restauración cromática.
    Tamén traballaron xuntos no ano 2015  no Retablo das Virtudes, e antes, nos portacirios da igrexa parroquial de San Bernabé, na Valenzá, nos que José torneou e Lucía dourou.

 

 

  • Preto de casa, Lucía lembra a “especial ilusión” que lle fixo restaurar o retablo lateral de San Ramón na igrexa de San Munio da Veiga (concello de A Bola), do século XVIII . “O noso foi o primeiro traballo de restauración nese retablo dende que foi construído polo seu autor”.
LUCÍA E JOSÉ NO SEU OBRADOIRO DE BARBADÁS.
RESTAURACIÓN GARRIDO. Lucía e José no seu obradoiro de Barbadás.  Foto ROSA VEIGA

 

“Urxe conservación preventiva”

  • José e Lucía pasan os días rodeados polo seu traballo e senten mágoa polo que se perde. “Nas bodegas e casas reitorais está a perderse moito patrimonio que apodrece día a día así que é necesaria moita actuación de conservación preventiva”.

 

  • Pola súa banda, Lucía concorda co seu pai e subliña a necesidade de “revisar drenaxes e tellados nas parroquias para controlar humidades e pragas que derrúen o patrimonio que conteñen”.

 

  • En concreto, consideran que habería que restaurar o teito artesanado “fantástico” da igrexa románica parroquial de Trasalba (Amoeiro) que, segundo Lucía, vaise perder, aínda que o resto da igrexa “está ben coidada”.

 

 

  •  Agora, o seu taller está parcialmente ocupado por figuras e un gran reclinatorio de madeira de castiñeiro, procedentes da igrexa parroquial de Caión (no concello coruñés da Laracha), entre outras.

 

  • O xeito de contactar con eles é por teléfono, a través das redes sociais ou da súa web.

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

07/10/2021

Taller de Memoria. Actividad en los locales sociales

HORARIO

Banner Memoria
    • A  Concello de Barbadás,  dentro do programa de actividades da Concellería de Servizos Sociais,Sanidade e Participación Veciñal, organiza un obradoiro de MEMORIA, dirixido a poboación adulta,  que se desenvolverá nos seguintes locais sociais:
      • Local social de Loiro.
      • Local social de Bentraces.
      • Local social O Fonval.
      • Local social de Piñor.

     

    • As prazas ofertadas serán de 6 persoas por local.
      O número de prazas ofertadase o indicado segundo as disposicións aplicables que a administración autonómica e estatal dispón en relación coa apertura dos locais sociais e a distribución de espazos dentro dos mesmos, con motivo da incidencia do COVID-19.
      Para que se leve a cabo a actividade será preciso un número mínimo de 5 persoas.

     

    • A actividade comezará en outubro do 2021 e rematarán en maio do 2022.
      En horario de tarde.
      O horario determinarase no momento da aprobación dos listados definitivos.

     

    • O prazo para a presentación de solicitudes será dende o día 14 de setembro ata o día 21 de setembro de 2021 (ámbolos inclusive).

     

    • A solicitude debidamente cumprimentada deberá presentarse por unha das seguintes formas:
      • De forma telemática a través da sede electrónica do Concello de Barbadás https://barbadas.sedelectronica.gal.
      • De forma presencial no rexistro (Casa do Concello 988360000, Oficinas A Valenzá 988393168).
      • En calquera dos rexistros establecidos no artigo 16 da Lei 39/2015.
        As solicitudes estarán dispoñibles na páxina web do Concello (www.barbadas.es).

     

    • O listado provisional de admitidos/as publicarase o día 22 de setembro de 2021 na páxina web do Concello de Barbadás (www.barbadas.es), e nos taboleiros de anuncios do Concello e das oficinas municipais da Valenzá.
      Os listados definitivos publicaranse o día 30 de setembro de 2021.

     

    • O Obradoiro de Memoria ten un custo total de 40 euros.

     

     

Data Adxuntos
07/10/2021 BASES REGULADORAS TALLER DE MEMORIA 2021-2022 VND.OPENXMLFORMATS-OFFICEDOCUMENT.WORDPROCESSINGML.DOCUMENT [150 KB]
07/10/2021 SOLICITUDE DE INSCRION DE TALLER DE MEMORIA MSWORD [171 KB]
07/10/2021 LISTADO PROVISIONAL TALLER DE MEMORIA 2021-2022- PDF [234 KB]
07/10/2021 LISTADO PROVISIONAL ACTUALIZADO TALLER DE MEMORIA 2021-2022.. PDF [328 KB]
07/10/2021 Horario Memorias PDF [46 KB]

Cursos, Participación cidadá

CONTENT.1711629560

02/10/2021

Manu Míguez, de Sobrado do Bispo, no equipo Olímpico Kickboxing 2023

Emprendemento en Barbadás

BOXEO/KICKBOXING Esqu. Manu Míguez, no equipo olímpico para 2023, e der. Manu Pérez nos campeonatos nacionais. A Valenzá 29/08/21 foto Rosa Veiga

 

  • A súa traxectoria nos deportes de loita comezou no karate, cando tiña 3 anos e adestrado polo seu pai Manuel Míguez, no ximnasio que tiña na Carballeira. “Despois fixen full-contact e comecei a competir con 21 anos e até o 2018 tiven adestramentos co meu pai”, relata.

 

  • Combinou a súa actividade deportiva con fútbol até os 18 anos, e nese momento centrouse nas diferentes variantes do boxeo, até debutar como profesional en 2016, xa sen protección, nin casco.
BOXEO/KICKBOXING Esqu. Manu Míguez, no equipo olímpico para 2023, e der. Manu Pérez nos campeonatos nacionais. A Valenzá 29/08/21 foto Rosa Veiga
BOXEO/KICKBOXING Esqu. Manu Míguez, no equipo olímpico para 2023, e der: Manu Pérez nos campionatos nacionais. A Valenzá 29/08/21 foto Rosa Veiga

 

Campión e adestrador de campións

  • Míguez abriu seu propio ximnasio “Turbo” en 2020 para poder seguir practicando “un deporte que non conta con patrocinadores e con gastos que hai que cubrir”, segundo explica, e conta xa con máis de 200 licencias de afeccionad@s ao Kickboxing

 

  • “Os afeccionados comezan a practicar por motivos lúdicos, para manter boas condición físicas e para desestresar, pero tamén os hai que queren chegar a competir nesa modalidade”, detalla Míguez.

 

  • “Adestro a unha ducia de persoas que xa compiten, homes e mulleres por igual” nas modalidades Full-contact, Low-kick, K1, Boxeo, e Boxeo francés ou Savate.

 

 

  • Esta modalidade, a última en incorporarse á familia dos deportes de combate/artes marciais, terá un vindeiro encontro competitivo no Pazo de Deportes “Paco Paz” de Ourense o día 30 de outubro.

 

  • Míguez estase  a especializar tamén en Full-contact para participar nos Xogos Europeos do 2022, comezou os adestramentos co equipo Olímpico de 2023 en Salamanca, e segue a adestrar as persoas que acoden ao seu ximnasio.

 

Manu Pérez, promesa en kickboxing

  • Entre as promesas  está Manu Pérez, veciño da Valenzá que adestra Kickboxing na modalidade Tatami. “Adestro para mellorala niña técnica pouco a pouco, aprendendo de moita xente”, segundo explica o mozo Manu. Comezou hai uns anos con boxeo como fan tod@s @s nen@s que se inician,  segundo Míguez “porque nesa modalidade as competicións son sen contacto, só aplicando as técnicas de combate ao ar”, e moi acaída para aprendices.

 

  • Agora adestra tódolos días e acode a encontros por Galicia e noutras Comunidades Autónomas para seguir mellorando…. e quen sabe onde chegará…
BOXEO/KICKBOXING Manu Pérez e Manu Míguez. A Valenzá 29/08/21. Foto Rosa Veiga
BOXEO/KICKBOXING Manu Pérez e Manu Míguez. A Valenzá 29/08/21. Foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

09/10/2021

Actividades nos locais sociais: Obradoiro de MANUALIDADES

HORARIO

Taller de manualidades
  • A  Concello de Barbadás,  dentro do programa de actividades da Concellería de Servizos Sociais,Sanidade e Participación Veciñal, organiza un obradoiro de Manualidades, dirixida a maiores de 18 anos,  que se desenvolverán en:
    • Local social de Loiro.
    • Local social de Sobrado.
    • Local social de Bentraces.
    • Local social de Barbadás.
    • Local social das Lamas.
    • Local social O Fonval.
    • Local social de O Fonsillón.
    • Local social da Finca Fierro.
    • Local social de Parada.
    • Local social de Piñor.
    • Local social de Santa Uxía.

 

  • As prazas ofertadas serán de 6 persoas por local.
    O número de prazas ofertarase  segundo o indicado nas disposicións aplicables que a administración autonómica e estatal dispón en relación coa apertura dos locais sociais e a distribución de espazos dentro dos mesmos, con motivo da incidencia do COVID-19.
    Para que se leve a cabo a actividade lúdica será preciso un número mínimo de 5 persoas.

 

  • As actividades comezarán en outubro do 2021 e rematarán en maio do 2022.
    En horario de tarde.
    O horario determinarase no momento da aprobación dos listados definitivos

 

  • O prazo para a presentación de solicitudes será dende o día 14 de setembro ata o día 21 de setembro de 2021 (ámbolos dous inclusive).
    A solicitude debidamente cumprimentada deberá presentarse por unha das seguintes formas:

    • De forma telemática a través da sede electrónica do Concello de Barbadás https://barbadas.sedelectronica.gal.
    • De forma presencial no rexistro (Casa do Concello 988360000, Oficinas A Valenzá 988393168).
    • En calquera dos rexistros establecidos no artigo 16 da Lei 39/2015.

 

  • Os listados provisionais  publicaranse o día 22 de setembro e os definitivos o día 24 de setembro ná páxina web do Concello de Barbadás e nos taboleiros de anuncios do Concello e das Oficinas Municipais  A Valenzá.

 

  • A actividade “Manualidades” é de balde,  estando subvencionada polo Concello de Barbadás.

 

** Primera noticia Publicada el: 13 Sep de 2021 @ 17:04

Data Adxuntos
09/10/2021 BASES REGULADORAS MANUALIDADES 2021-2022 PDF [126 KB]
09/10/2021 SOLICITUDE DE INSCRICION DE MANUALIDADES (autorellenable) PDF [55 KB]
09/10/2021 LISTADO PROVISIONAL MANUALIDES 2021-2022 PDF [242 KB]
09/10/2021 LISTADO DEFINITIVO MANUALIDADES PDF [244 KB]
09/10/2021 HORARIO MANUALIDADES PDF [42 KB]

Cursos, Participación cidadá

CONTENT.1711629560

25/09/2021

Bentraces tramita terreo público para festas e aparcamento

Sociedade en Barbadás

22/09/2021 AAVV Bentraces, Begoña Fernández, Pilar Herrero, Antonio Pereiras e Manuel Calviño. Polo chan o "fotógrafo" Carlos Tabares. foto Rosa Veiga
  • O espazo de Bentraces  corresponde a un territorio histórico con forma case circular, “Bentrazado” e único en todo o Estado español. Hoxe é unha aldea na que se atopan o Pazo de Bentraces (catalogado como Ben Patrimonial), rúas estreitas con moita historia, vellas bodegas e corredores elevados entre vivendas das dúas beiras dos camiños…

 

  • Así que o seu núcleo histórico non conta  apenas con espazos libres e públicos, salvo a praza do Pomar, hoxe recentemente reformada e que non ten fácil acceso para o transporte até alí das orquestras que protagonizaron até agora as festas patronais.

 

  • A asociación veciñal “San Bieito” comezou, xa antes da pandemia, a falar con máis de 30 propietarios de “piteiros” ou pequenas hortas próximas ó tanatorio e a igrexa parroquial, para tentar trocalas en espazo verde que poidan gozar os veciños como campo da festa e como aparcamento habitual.

 

  • Está falado xa co concello e ca maioría dos propietarios así que esperamos que se atope unha fórmula de acordo entre ambas partes para poder dispoñer de ese chan para uso público”, detallou Begoña Fernández Rodríguez, presidenta da AAVV de Bentraces.

 

  • Ela, o vicepresidente é Antonio Pereiras Penabad, a tesoureira Pilar Herrero Lorenzo e un dos vogais é Manuel Forneiro Irago, explicaron a “volta cara a normalidade” e os seus proxectos.

 

Atención Bentraces, volta a “Feira do 21”

  • Na escaleira do Forno do Florente, restaurado por Antonio Pereiras na Rúa de Abaixo, a directiva do colectivo veciñal falou das súas gañas de volver as actividades comunitarias, que comezarán cos “talleres de memoria” (a inscrición está xa aberta), xunto con outras que retomarán as prepandémicas como o “Samaín”, o Magosto, Talleres de Nadal, Día da Nai e Roteiro Literario en maio, unha andaina e a recuperada “Feira do 21”.

 

  • “A feira do 21 celebrouse no Barreiros até os anos 70 do século pasado en cada último fin de semana do mes de abril e recuperámola no 2018 e no 2019, pero no 2020 xa non se puido celebrar”, relata Begoña.

 

  • Antonio explica que atopou documentación sobre esa vella feira na que se relata que os autobuses da empresa ourensá “Os Americanos” chegaba a Bentraces con moita xente “e para pasar por debaixo dos corredores da aldea, había que baixarlles o ar das rodas, e despois inchalas de novo para saír”. A feira reunía a compradores e tratantes de gando e viño.

 

  • Nos anos 2018 e 2019 celebráronse senllas feiras con artesáns e animación na Praza do Pomar, e a esa praza volverá en abril de 2022
22/09/2021 AAVV Bentraces, Begoña Fernández, Pilar Herrero, Antonio Pereiras e Manuel Calviño. Polo chan o "fotógrafo" Carlos Tabares. foto Rosa Veiga
22/09/2021 AAVV Bentraces, Begoña Fernández, Pilar Herrero, Antonio Pereiras e Manuel Calviño. Polo chan o “fotógrafo” Carlos Tabares. foto Rosa Veiga

Todo preparado para a andaina de outono

  • En outubro esperan poder facer a andaina anual, nesta ocasión para estrear o recentemente  rozado e despexado “Camiño Real”, que é un tramo do camiño histórico entre Braga (Portugal) e a cidade de Ourense. O camiño vai pola beira do regato do Barreiro, paralelo a canle da auga para regar as hortas da zona.

 

  • “Ese tramo forma parte da senda que se promocionará como Camiño Termal pois pasa por aldeas e cidades con baños de augas quentes”, explica Antonio Pereiras, que dará a coñecer nas vindeiras semanas parte da súa investigación arredor dese camiño que, na directiva veciñal, chaman coloquialmente a “ruta do colesterol” polos efectos beneficiosos que terá nas persoas que a transiten habitualmente.

 

E máis proxectos en Bentraces

  • O colectivo veciñal espera dar pulo tamén a rehabilitación de dous lavadoiros da aldea e co tempo, quizais… quen sabe… é posible que se faga realidade unha das ideas do vicepresidente, que é a construción dun miradoiro do que xa ten maqueta. Antonio chámalle “escadeira” e amosa na foto do grupo directivo diante no forno do Florente.

 

  • As ideas, maquetas, debuxos e borradores de Antonio… serán protagonistas doutra historia semanal.

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

18/09/2021

Justo Calviño publicará relatos con personaxes e lendas de Piñor

Emprendemento en Barbadás

Justo Calviño, Barbadás
  • A vida de Justo transcurre trufada pola cultura dende antes dos 20 anos, e agora que é avó e “apaixoado” da literatura, proxecta publicar a finais deste ano, 12 relatos infantís ilustrados por Ismael López , co título de “Os contos do avó”.

 

  • Por eles discurrirán persoaxes ficticios pero tamén outros reais, como Carmen Martín Gaite (a escritora premio Nacional de Literatura, que inmortalizou en parte da súa obra as súas longas estadías familiares en Piñor nos anos 50 e 60 , o escultor Antón Faílde (veciño de Godexás durante a infancia), o seu Mestre canteiro Montero (tamén de Godexás) ou mesmo o rei Salomón, entre outros.

 

  • A idea deste libro ven do afán do meu neto por escoitar historias, e pídeme que llas conte dende hai un tempo, así que decidín poñelas por escrito”, lembra o autor. Os seus contos desenvólvense en escenarios reais de Piñor e outras aldeas de Barbadás, Toén, Baños de Molgas, Vilariño de Conso, Ribadavia e Xerusalén.

 

  • Está pendente de publicación outro libro para lectores adultos, no vindeiro ano, con relatos “moi crús” como o da lenda arredor da “Pena Longa” do bosque do vello couto Louredo (en Santa Uxía). “A lenda da norte dos vellos narra que os anciáns das aldeas do Couto acuden acompañados dun fillo, a un gran penedo para despeñarse, cando se sinten maiores e faltos de enerxías”.

 

  • Noutros relatos estará a condesa de Ribadavia Teresa de Zúñiga entre outros persoaxes históricos, para narracións tituladas “A folga xeral”, “Bailas conmigo”, “Brigantia”, “Pena de norte” etc.
Justo Calviño, Requeixo, Piñor.
Justo Calviño, Requeixo, Piñor. 14/09/2021 Foto Rosa Veiga

Máis literatura arredor da Historia

  • Hai anos que Justo escribe tamén relatos “históricos e exóticos” e algúns xa foron premiados . Así,  “Después de la tormenta” foi seleccionado no certame anual da Federación de Funcionarios, ou “Media tarde en Quismayo”(nome dunha cidade de Somalia) e outro titulado “Amanece en Quismayo”, finalista nun concurso europeo, e baseado nun linchamento por causas relixiosas nunha cidade de Somalia.

 

  • Entre os seus plans está publicar en 2022 un libro de relatos con escenario na cidade de Ourense, e tamén en Barbadás como o titulado “Pedra Longa” en alusión a un penedo do bosque de Louredo que, según unha lenda, era o lugar escollido polos anciáns para botarse abaixo e deixar de ser unha carga para a familia.

 

 

  • Na mesma época era colaborador en diarios locais e deu pulo a recuperación de tradicións como a do Martes de Entroido. “Tamén se recuperou a batalla de Mouros e Cristiáns de Bentraces , celebrado até os anos 90 e documentado dende comezos do século XX, pero outras non se poideron revitalizar, como a corrida de galos de Piñor, Barbadás e Loiro, ou as clásicas batallas de sexos con lanzamento de pementón ou sal”, detalla.

 

Sempre na música, na cultura

  • Justo foi cofundador e preside a asociación cultural “Música e Cultura de Galicia” que hai uns días trasladou a súa sede do centro de Formación Profesional da Farixa (na que estivo 10 anos), ás instalación do colexio San Pío X, no barrio ourensán de Mariñamansa. Outra nova dos últimos meses é a publicación do primeiro número da súa revista en papel .

 

  • “A asociación fundouse con persoas moi interesadas na música, a maior parte delas da Valenzá (Barbadás), pero tamén de San Cibrán das Viñas, Taboadela e outros concellos próximos”.

 

  • O colectivo conta con máis de 500 socios, 2 bandas de música, 2 charangas “Xente moza” e “Escachapeitos”, un grupo de Cantos de Taberna, cantareiras, acordeóns (“O son do vento”) e grupos de música de cámara como o de saxofóns “Folgos novos”, Guitarras “Cordas bravas”, clarinetes “Airiños de Barbadás” e metais ”Xente nova”

 

  • Tamén una escola de música cun total de 360 alumnos e, con integrantes, socios e familias, organízanse cada ano varias actividades que xa se recuperarán no actual curso. Así, según relato de Justo, haberá un magosto e andaina o 24 de outubro, as xornadas do Nadal previstas para os días 17 e 18 de decembro, o Entroido con desfile de disfraces, unha “festa da primavera” lúdica e gastronómica.

 

  • O fin de curso celebraráse co habitual (antes da pandemia) festival de música popular. Pola sua banda, a escola de música organizará en 2022 a 29 edición das “Xornadas das letras e a música de Galicia” no mes de maio, con actos literarios e musicais, e a entrega de premios do certame anual literario que leva o nome de Piñor.

 

  • E xa nos irá decindo en que máis anda metido….
Justo Calviño, Requeixo, Piñor.


 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

13/09/2021

Formación sobre “Trámites en liña coas Administración Electrónicas”

O xoves, 16 de setembro, de 11:00 a 13:00 h. na Casa da Mocidade de A Valenzá

2021-Banner Trámites en Liña
  • O Centro Empresarial Transfronteirizo, organiza a Sesión formativa “Trámites coas Administracións Públicas que se poden realizar en liña “, incluído no programa de Formación á Cidadanía para Trámites En Liña e Administración Electrónica do Concello de Barbadás.

 

  • Consistirá nunha sesión para aprender a realizar trámites con administracións públicas (Xunta de Galicia, Concellos…), de xeito telemático, dende unha computadora ou dispositivo móbil:
    • Descargar certificado de vacinación,
    • Solicitar unha subvención,
    • Enviar unha instancia ao concello,
    • Inscricións en cursos, obradoiros, de xeito telemático…

 

  • Poderán acudir todas as persoas que estean interesadas independentemente da súa formación ou idade. As prazas son limitadas.

 

  •  É preciso inscribirse previamente, no Centro Empresarial Transfronteirizo de Barbadás,
    • chamando ao 988360413, en horario de 9:00 a 14:00 h.
    • ou, enviando un mail a cet@barbadas.es

 

 

Cursos, Educación/Formación, Promoción económica

CONTENT.1711629560

09/09/2021

Fátima pasou do xornalismo deportivo a unha notaría dixital, dende Sobrado

Emprendemento en Barbadás

Fátima Carvalho Valdés, en Sobrado do Bispo (Barbadás). Agosto 2021. Foto Rosa Veiga
  • Fátima é veciña de Sobrado do Bispo, reside en Madrid polo momento, e a súa historia familiar comezou na mesma aldea de Barbadás con ida e volta dende Lisboa. Ela vive agora en Madrid, onde o seu traballo pasou do eido do xornalismo deportivo en televisión ao das notarías dixitais, na modalidade de teletraballo nos últimos meses, moitos deles dende Sobrado.

 

  • Os bisavós de Fátima eran de Sobrado do Bispo e emigraron a Lisboa. Os seus avós ían e viñan entre Portugal e Barbadás cada verán, así que o pai e a nai de Fátima coñecíanse de pasaren os veráns xuntos en Sobrado “e namoraron, casaron en 1983 na igrexa de Santa María, na aldea na que quedaron a vivir”, recita ela.

 

  • Os meus avós viñan en taxi dende Lisboa até Bentraces, e dende alí chegaban a pé até Sobrado do Bispo pola pista da Virgueira”, narra para lembrar a conexión familiar cos dous países. Ela mesma é socia do Benfica de Lisboa  e tamén o é xa o seu fillo, o pequeno Breogán.
Fátima Carvalho Valdés, en Sobrado do Bispo (Barbadás). Agosto 2021. Foto Rosa Veiga

 

  • Fátima estudou un ciclo superior de Comunicación Audiovisual en Vigo, o que a levou a Televigo durante a etapa de prácticas e retomou estudos outros cinco anos en Valladolid.O programa Erasmus fíxeno en Lisboa, onde aínda teño familia”. As prácticas correspondentes fíxoas no Diario de Pontevedra onde o seu tema favorito eran os deportes.

 

  • Para ver na televisión gústannos todos, dende fútbol até hockey a patíns, pasando por ciclismo, así que fixen en Madrid un mestrado de xornalismo deportivo que me levou a Mediaset en 2012, primeiro de prácticas e despois bolseira”, engade Fátima.

 

  • Comezou facendo cada xoves un programa da Liga Europa (antiga UEFA e cos dereitos cedidos á empresa na que ela traballaba). A Eurocopa do verán de 2012 con-levou o seu primeiro contrato e logo foi ligando moitos máis, mes a mes, con tres meses inactivos por cada mes de traballo, e así até 2017, sendo reporteira con información de competicións nos telexornais.

 

  • “Entrevistei a moitos protagonistas do eido futbolístico, e despois, en Estados Unidos, a xogadores de baloncesto”, lembra con ledicia.

 

  • Hai 4 anos recibiu unha oferta de traballo diferente, grazas a saber falar tamén o portugués e aceptou formar parte do equipo da empresa de “notaría dixital” Logalty

 

  • Comezou na empresa como documentalista e pasou despois ó servizo de atención ó cliente , todo vía “en liña” o que facilitou o seu paso á modalidade de teletraballo cando chegou o confinamento por COVID-19 o 11 de marzo de 2020.

 

  • Dende ese día aínda non volvín pola oficina e nese tempo traballei, tiven un fillo e veño por Sobrado do Bispo sempre que podemos porque a calidade de vida é moito maior”, concreta e amósase convencida de que poderá compaxinalo todo no futuro, cando desaparezan as restricións por pandemia.
Fátima como xornalista deportiva
Fátima como xornalista deportiva

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

07/09/2021

Formación libre e gratuíta “Trámites que se poden realizar coa Chave365”

O xoves, 9 de setembro de 2021, de 11:00 a 13:00 h. na Casa da Mocidade (Rúa dos Diestros, 2 - A Valenzá)

  • O Centro Empresarial Transfronteirizo, organiza a Sesión formativa “Trámites que se poden realizar coa CHAVE365 “, incluído no programa de Formación á Cidadanía para Trámites En Liña e Administración Electrónica do Concello de Barbadás.

 

  • Consistirá nunha sesión para aprender a realizar trámites con administracións públicas (Xunta de Galicia, Concellos…), de xeito telemático, dende unha computadora ou dispositivo móbil:
    • Descargar certificado de vacinación,
    • Solicitar unha subvención,
    • Enviar unha instancia ao concello….

 

  • Poderán acudir todas as persoas que estean interesadas independentemente da súa formación ou idade. As prazas son limitadas.

 

  •  É preciso inscribirse previamente, no Centro Empresarial Transfronteirizo de Barbadás,
    • chamando ao 988360413, en horario de 9:00 a 14:00 h.
    • ou, enviando un mail a cet@barbadas.es

 

 

Formación sobre a Chave365

Cursos

CONTENT.1711629560

31/08/2021

Sesión formativa “Trámites que se poden realizar coa CHAVE365 “

O xoves, 2 de setembro, de 11:00 a 13:00 h., nas instalacións da Casa da Mocidade

Xornada Formativa sobre Chave365
  • O Centro Empresarial Transfronteirizo, organiza a Sesión formativa “Trámites que se poden realizar coa CHAVE365 “, incluído no programa de Formación á Cidadanía para Trámites En Liña e Administración Electrónica do Concello de Barbadás.

 

  • Consistirá nunha sesión para aprender a realizar trámites con administracións públicas (Xunta de Galicia, Concellos…), de xeito telemático, dende unha computadora ou dispositivo móbil:
    • Descargar certificado de vacinación,
    • Solicitar unha subvención,
    • Enviar unha instancia….

 

  • Poderán acudir todas as persoas que estean interesadas independentemente da súa formación ou idade. As prazas son limitadas.

 

  •  É preciso inscribirse previamente, no Centro Empresarial Transfronteirizo de Barbadás,
    • chamando ao 988360413, en horario de 9:00 a 14:00 h.
    • ou, enviando un mail a cet@barbadas.es

 

 

Xornada Formativa sobre Chave365

Cursos

CONTENT.1711629560

26/08/2021

“O Nani” da taberna de Sobrado soña noites de fados e bailes

Emprendemento en Barbadás

Hernani Manuel Mote Oliveira, da Taberna do Nani. Sobrado do Bispo
  • Hernani Manuel Mota Oliveira trocou a cidade de Ourense pola aldea de Sobrado do Bispo, hai un ano, para emprender unha nova etapa vital coa reforma do bar, na praza do San Xoán, en maio de 2020 no que espera organizar pequenos concertos, en breve.

 

  • Comezou por recuperalo espazo principal daquel bar e habilitar unha terraza. Así abriu o 17 de xullo de 2020, e dende aquela segue a “aportar espazos e ideas diferentes” do que se normalmente se espera dun bar de aldea.

 

  • “Quería facer un lugar no que aos veciños e visitantes lles apeteza estar, con comodidade e tranquilidade, que se sintan ben nel” .

 

  • Para conquerilo, abriu hai unha semana un novo espazo de “convivencia” no que unha zona infantil comparte a sombra dun gran castiñeiro con un recuncho de sofás e chapas xigantes ilustradas con James Dean, Elvis Presley, Marilyn Monroe e un reloxo que o propio Nani creou con unha chapa e con un motor.

 

  • Agora xa ten completa a taberna con espazos para xantar, descansar, xogar en cama elástica, un castelo inchable e bambán. Alí podes tomar café, unhas copas cara a noite, ver televisión, escoitar música… E nuns días terá unha cociña máis grande, e poderá preparar, a maiores da “comida para levar”, unhas tapas variadas e un “prato do día”.
Hernani Manuel Mote Oliveira, da Taberna do Nani. Sobrado do Bispo
Hernani Manuel Mote Oliveira, da Taberna do Nani. Sobrado do Bispo.
Foto: Rosa Veiga

 

Chegará a Sobrado música en directo

  • A cabeza de Nani nunca parou. Criouse na cidade de Ourense con outros 8 irmáns. Fillo dun traballador da construción que estivo no equipo que levantou o “edificio Viacambre” o a vella residencia sanitaria na cidade, mentres a súa nai traballaba nas “galerías Babarro”, que era o  nome que tiña a zona de tendas instaladas arredor da alameda de Ourense, fronte a praza de abastos.

 

  • “Eu estudei dende os 5 anos até os 17 en Bemposta e aparte traballei, por un salario, na panadería, na gasolineira e na carpintería daquel recinto rexentado polo Padre Silva, onde tamén estiven no circo ca troupe e nos rulos”, detalla Nani.

 

  • Despois marchou ao veciño país luso onde viviu durante anos, e as circunstancias familiares déronlle pulo para volver a cidade na que pasou a infancia. “Traballei en Ourense en transportes e mudanzas, pero cando souben deste local en Sobrado, vinlle moitas posibilidades e foi agradábel comprobar que as fiestras de madeira que atopei nela, fixéronse na carpintería de Bemposta hai 50 anos”, engade.

 

  • Dos anos no circo quédalle tamén a habilidade para os malabares que xa amosou a algún grupo de amigos na taberna, como sorpresa… e promete mellorar.

 

  • O proxecto que comezou en 2020 rematará coa chegada da música en directo, en canto o permitan as circunstancias da pandemia. Nani xa pensa en ter “noites de fados” e outras músicas, e os nomes de cantautores e grupos posibles comezan a formar xa un listado.

 

  • E despois de todo iso… poderían vir novas ideas, como a de preparar un espazo, tipo nave, para actividades variadas e baile durante a fin de semana… pero iso será outra historia

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

20/08/2021

As nadadoras “sincronizadas” e as súas familias de Barbadás

Deporte en Barbadás

Natación Sincronizada en Barbadás
  • Flora Feijóo Vázquez e Paula Álvarez Santos son veciñas da Valenzá e San Lourenzo de Piñor respectivamente e forman parte da directiva do club de natación “Sincro Ourense no que as dúas fillas nadan “sincronizadas” cos seus equipo.

 

  • Paula é a tesoureira do club e Flora unha das vogais nunha directiva presidida por María José Pedrero dende 2019. No equipo hai tamén catro persoas encargadas dos adestramentos e algo máis de 50 socios e socias que manteñen economicamente o club, xunto co patrocinio de Sousas

 

  • Lamentan non contar con máis apoio económico das institucións públicas, pois o que lles chega delas é “cada vez menos y llega tarde”, segundo Paula. Na conversa con elas expresan o seu desexo de que esta situación cambie, sobre todo agora, para axudar a retomala actividade despois do máis duro da pandemia.

 

  • Durante o verán citaron a parte das nadadoras dos diferentes niveis para que amosaran a súa habilidade e coordinación na piscina municipal de Barbadás. “Queremos dar a conocer el club, porque hay que retomar actividad y competiciones, y nos parece un buen momento para que más niños y niñas se unan a las clases y a los campeonatos”, explica Flora.

 

Natación Sincronizada en Barbadás
No centro, Paula Álvarez Santos (tesoureira) e Flora Feijoo Vázquez (vogal) do clube Sincro Ourense. A carón delas Cristal, Laura, Candela e Laura, nadadoras. Barbadás xullo 2021. Foto Rosa Veiga

 

Búscanse nenos e nenas “sereas”

  • No mes de setembro comezan as probas para os nenos e nenas que gocen na auga e queiran comezar a desenvolver exercicios e coreografías, dende o nivel cero. “Esperamos a las niñas y niños sirena de toda la provincia porque existen, y queremos que estén en el equipo”, detalla Flora con ánimo.

 

  • A súa filla, Cristal, nada dende os tres meses, e co colexio comezou a patinar e a aprender danza tradicional na escola da Deputación. “Hizo gimnasia y natación en Golfiños  y a los 4 años, en vez de ver los dibujos animados en la televisión solo quería ver los anillos que anunciaban los Juegos Olímpicos de Londres para estar pendiente de la natación sincronizada”, segundo lembra a súa nai.

 

  • Algo semellante pasou con Laura, a filla de Paula. Dende os 9 meses nadou na piscina do Golfiños e cando tiña 8 anos, o pai levouna a unhas probas do club de sincronizada e xa quedou nel.

 

  • Candela e outra Laura son tamén integrantes do equipo Sincro Ourense e viven ou veranean en Barbadás. Todas teñen en común o seu gusto por nadar, por estar na auga, por practicar novas habilidades, coordinación e flexibilidade por riba ou mergulladas na piscina.

 

  • Adestramentos de 7 a 12 horas semanais e moito compañeirismo son características do club, segundo Flora. E Paula engade que non hai ningún requisito especial nin patrón físico para natación sincronizada. “So se precisa o esforzo e adicación de pais, nais e nadador@s, e ese compromiso fai posible o equipazo que temos”, engade Paula.

 

  • Para posibles candidatos, Paula lembra que este deporte é moi completo porque activa todo o corpo física e psicoloxicamente. “Es un deporte de equipo en el que la unión y comunicación tiene que ser continua para que exista la sincronización que le da nombre”, engade Paula.

 

  • Ese “equipazo” conta con grupos de base dende os 5 anos, e os pasos de nivel dependen da idade e habilidades dos nenos e nenas nadadores. A partires dos 8 anos, seguen as bases (1,2,3 e 4) con grupos que compiten nos campionatos autonómicos até os 18 anos e, por outra banda, os equipos específicos “alevín”, “infantil”, “junior” que inclúen nadadores, tamén até os 18 anos, participantes en campionatos autonómicos e estatais.

 

  • Dende hai dous anos, formouse o equipo “senior” para as nadadoras e nadadores que pasan dos 18 anos e que antes daban por rematada a súa carreira deportiva neste eido. Agora participan tamén en torneos propios a nivel autonómico e estatal. Neste equipo, o “Sincro Ourense” ten 9 nadadoras neste momento, segundo explicou a presidenta do club María José.

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

17/08/2021

Obradoiro “Como obter por ti mesmo/a o teu certificado COVID”

Apoio á Cidadanía para Trámites En Liña e Administración Electrónica

Banner Obradoiro Obtén o teu certificado Covid
  • O Centro Empresarial Transfronteirizo, organiza o Obradoiro “Como obter por ti mesmo/a o teu certificado COVID”, incluido no programa de Apoio á Cidadanía para Trámites En Liña e Administración Electrónica do Concello de Barbadás.

 

  • Consistirá nunha sesión formativa, para aprender a emitir o Certificado Covid Dixital da Unión Europea que acredita que:
    • Foise vacinado/a contra a COVID-19, ou
    • Ter realizada unha proba diagnóstica de SARSCoV2 cuxo resultado foi negativo, ou
    • Estar recuperado/a da COVID-19.

 

  • Poderán acudir todas as persoas que estean interesadas independentemente da súa formación ou idade.

 

  • É preciso inscribirse previamente, no Centro Empresarial Transfronteirizo de Barbadás, chamando ao 988360413, en horario de 9:00 a 14:00 h. Prazas limitadas.

 

  • O obradoiro, terá lugar o próximo xoves, 19 de agosto, de 11:00 a 13:00 h., nas instalacións da Casa da Mocidade (Rúa dos Diestros, 2 – A Valenzá – Barbadás).

Obradoiro Obtén o certificado COVID ti mesmo

Cursos, Educación/Formación

CONTENT.1711629560

12/08/2021

A historia de Louredo baixo a fraga de Santa Uxía

Cultura Barbadás

couto Louredo
  • A historia do couto de Louredo ten data final no século XII pero o territorio que levaba ese nome ten vestixios humanos dende a Prehistoria até épocas contemporáneas. Foi couto na Idade Media até desaparecer para dalo seu espazo o couto de Ourense e hoxe podemos coñecer muíños, un castro, un Castelo e varios eremitorios ou igrexas, un deles con porto fluvial, a través da documentación histórica, e dos restos que permanecen no bosque/fraga de Santa Uxía, a Santa Ouxea medieval.

 

  • Esa aldea no norte do concello de Barbadás é a porta de entrada a un bosque cruzado por numerosos regatos, penedos, camiños, sendas, vellas pistas antes transitadas por canteiros, camións da pedra, labregos, viticultores… e moitos restos de estes usos anteriores, como ramplas de carga, estanques, fontes, muíños…

 

 

  • Por iso sabemos que no ano 900 o rei Alfonso III fixo doazóns á sede episcopal de Ourense tras ter sido ”maliciosamente dilapidada” polo bispo Censerico, uns anos antes  e cen anos antes das desfeitas causadas polos normandos.

 

  • O couto Auriense, correspondente ó Bispado de Ourense,  dos tempos de Alfonso III (ano 900 ) quedaba comprendido entre O Vao (preto da desembocadura do río Loña no Miño), o monte de Santa Ladaíña de Piñor e o regato Ervedelo (no comezo de Reza) e todo parece indicar que ese couto formaba parte da Terra do Búbal (río que desemboca no Miño, nos Peares).

 

  • A cidade de Ourense tiña situación case central nesa terra do Búbal (na que tamén estaba Celanova) durante o século X, pero a sede episcopal non tiña transcendencia territorial (a diferencia das de Lugo e Tui naquel momento).

 

Aparición e fin do couto de Louredo
  • No ano 952 menciónase un Castelo de Louredo, localizado hoxe no límite entre os concellos de Ourense, Barbadás e Toén. Está moi mal documentado e rexía un espazo que tiña o mesmo nome, e que aparece despois nos papeis das ampliacións da diocese de Ourense no século XII.

 

  • Tralos estragos dos normandos na cidade de Ourense arredor do ano 1000,  o territorio se reorganiza e Ourense e Louredo deixan de formar parte da Terra do Búbal, e pasan a Terra do Limia a comezos do século XI, tras varios intercambios entre ambas demarcacións.

 

  • Ademais, en 1133, creouse o “couto novo” de Ourense co “couto vello” e doazóns que o ampliaron en 4 fases sucesivas nas que o rei Alfonso VII concedeu traspasou espazos de Louredo á autoridade da diócese en xaneiro, abril, maio e setembro dese mesmo ano.

 

  • Así, na segunda ampliación, a de abril, a catedral auriense fíxose cas parroquias actuais de Bentraces, Sobrado do Bispo, Barbadás, A Valenzá, Piñor, Moreiras (Toén) e Santa María de Reza (Ourense). En gran parte a costa do castelo de Louredo e co marco territorial pegado ós seus valados, en Santa Ouxea.

 

  • A fortaleza pasou ó señorío auriense un mes despois, en maio, igual que o territorio do actual concello de Toén (salvo Moreiras que xa estaba no novo couto auriense dende abril), A Merca, parte do actual Castrelo de Miño… O rei Alfonso VII o día 13 de maio tamén entregou a igrexa de San Martiño de Loiro á catedral de Ourense.

 

  • Na ampliación concedida polo rei en setembro do mesmo ano 1133 foron o resto das terras de Louredo, Vilar de Paio Muñiz (dende Pousafoles)  e Celanova, todas arredor do castro de Trelle.

mapa 2b maio1133

  • Así, o couto de Ourense herdou a demarcación de Louredo e comezou o seu despegue pero o distrito gobernado desde o Castelo de Louredo desapareceu para sempre.

 

  • En termos de investigación, as ampliación alfonsinas do couto auriense en 1133 avalan a existencia dun espazo acoutado previo arredor do Castelo de Louredo, rexente desa zona dende mediados do século X, polo menos. Engadir o seu territorio ó couto auriense, permitiu á diocese facerse cun espazo señorial considerable, desbancando ó Castelo de Louredo. Isto deu á cidade de Ourense un impulso que a converteu en núcleo urbano e cabeza dun señorío de certa magnitude, e foise afianzando a partires do bispo Ederonio que foi o primeiro que fixo obras na capital nos anos 20 e 30, que se teña constancia.

 

En Louredo, tamén castro e mosteiros
  • O antropólogo Jesús Ferro Couselo tamén indagou nos papeis históricos e falou, nunha conferencia de 1967 en Portugal, dos “Monjes y eremitas en las riberas del Miño y del Sil”.

 

  • Entre eles, falou de “Santa Ouxea ad portum Abbatis” como eremitorio fundado por el “famosísimo” abade Senior, “que repobló gran parte de estas riberas y erigió en ellas iglesias y monasterios a los que dio reglas como el de San Martín de Louredo, el de San Vicente (hoy en el concello de Toén, por debajo del castillo de Louredo) y el de Santa María de Louredo, según Ferro, `filial´ de Santa Comba de Naves de la orilla derecha del río Miño”.

 

  • Máis tarde, Juan Carlos Rivas Fernández publicou no Boletín Auriense número 11 do ano 1981, un artigo amplo adicado a “Vestigios prerrománicos de algunos olvidados monasterios y eremitorios orensanos”, no que 5 páxinas se centran en “Santa Ouxea ad portum abbatis”.

 

  • Hai agora 40 anos visitou e falou das “ruinas en un escondido rellano de la pendiente margen del río Miño” cerca “del famoso paraje denominado Pozo Maimón, en el monte Louredo”. Aínda estando tan cerca da cidade de Ourense, “Santa Ouxea, Ougea o Eugenia ad Portum Abbatis es desconocida para la mayor parte de los orensanos” e lembra a primeira mención que fixo dela Ferro Couselo, case 20 anos antes.

 

  • Rivas detalla que nesta marxe esquerda do Miño, a que percorre os concellos de Barbadás e Toén, localízase máis dun “lugar sagrado” pois  no couto Louredo (nun documento dunha “suposta” doazón do abade Arnulfo no 842 ) hai un “dominante castro romanizado” no que despois asentou “un castelo ou torre medieval”, donado polo rei en 1133 ó bispo de Ourense.

 

  • Rivas plantexa que o nome da actual aldea de Santa Uxía, precede “seguramente del cercano monasterio de Santa Ouxea ad Portum Abbatis, documentado en esa doazón del siglo IX” e que debe seu nome ó feito de ter moi preto un porto fluvial dende o que levar e traer mercancías.

 

foto e debuxo mensulas Rivas

 

  • E se queres saber máis, algo atoparás na publicación “Algunhas cerámicas do castro de Louredo” no Boletín Auriense número 20-21 do ano 1990, do arqueólogo Alfredo Seara Carballo, e no Inventario Histórico-artístico do pobo de Piñor que a Asociación Cultural “Frouma” fixo en 1992

 

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

08/08/2021

Alfonso, Dani e Víctor, os últimos do barallete?

Emprendemento en Barbadás

Alfonso, Víctor e Dani, da orquesta Espiga e barallete-falantes
  • Alfonso Rey Fernández, o seu fillo Daniel e o amigo Víctor José Castro Rivera son músicos dende que teñen consciencia, segundo din, e forman parte da orquestra Espiga, que antes chamouse Amanecer, Sensación, Vaguada, Arabia, Alborada e xa foi Espiga antes, nos anos 70 e 80.

 

  • Moitos anos de músicos “ambulantes” fixeron deles uns falantes habituais da xerga dos músicos ou “barallete dos xingros” como se di nesa fala de uso gremial e semellante a dos afiadores  e canteiros.

 

  • O barallete xurdiu pola necesidade de falar entre os músicos sen que os demais entenderan o que falamos, porque cando íamos tocar a unha aldea, nos anos 60, 70 e 80, @s veciñ@s encargábanse de darnos o xantar e cada familia acollía a dous ou tres músicos na súa casa, e así podíamos falar de si a comida estaba boa ou non, por exemplo, sen que se decataran”, lembra Alfonso.

 

A importancia de dicir “abuñar”

  • Sobre esa lingua minoritaria, Dani explica que “abuñar” é o verbo comodín “que vale para todo en barallete” pois ven a ser “ser, estar, parecer, ver, facer…” segundo o contexto do resto da frase.

 

  • Abuña muquición copo” é como se di que “a comida está boa”… e era importante, segundo o que viviu Alfonso, que os músicos estiveran contentos co trato recibido para tocar nas sesións vermú, na tarde e na verbena nocturna. “As familias competían para ver quen daba máis de comer e beber os músicos que lle tocaba atender na casa”, relata.

 

  • Víctor asegura que soubo do barallete por Alfonso e outros “músicos de máis idade que tocaban en bandas”, e esas bandas sempre foron numerosas no concello de Barbadás. Precisamente neste concello, e no de Celanova  e contorna, parece estala orixe desa lingua gremial, segundo varias investigacións como a de Carlos Diéguez ou a da asociación cultural Ben Cho Shey.

 

  • As persoas das orquestras e bandas ourensás que tocaban nas festas de toda Galicia, adoitaban xuntarse antes de saír ou recén chegados de volta, para falar dos proxectos e vivencias, e facíano no bar Marbella ou no Rías Baixas.

 

  • Neste último até había sesións de “karaoke” ás que acudían representantes musicais na procura de novas voces para as súas orquestras. “Había moitas persoas nese mundillo”, segundo lembran. Agora “está máis profesionalizado e non hai tanto contacto”, detallan.
Alfonso, Víctor e Dani, da orquesta Espiga e barallete-falantes.
Alfonso, Víctor e Dani, da orquestra Espiga e barallete-falantes. Roferta (Barbadás) 05/08/21 foto Rosa Veiga

Hoxe hai músic@s pero non hai gremio

  • Alfonso, Dani e Víctor concordan en que  músic@s hoxe non son gremio. “Antes ensaiabamos e tocábamos para pasalo ben e xa de paso, sacar algo de diñeiro, pero tiñamos outro traballo para vivir. Dende os anos 90 hai músicos moi bos,  moito músico con soldo durante todo o ano, sen conciencia de gremio nin de pasalo ben, todo é ben distinto”, aseguran.

 

  • En conversa mantida no local de ensaio que Alfonso ten na casa, entre As Lamas e A Valenzá (na terra de ninguén chamada rúa Roferta), non son partidarios de que unha aldea “venda os piñeiros do monte para pagar unha macro-orquestra e competir así cas que contratan outras aldeas, polo espectáculo visual”, fronte a “tempos pasados” nos que se competía pola calidade e variedade da música.

 

  • Por eses cambios no sector, creen que o “barallete dos xingros” non parece ter futuro, e lembran que hai tempo mantiñan conversas nesa lingua descoñecida para mantela viva e mellorala. “Discutíamos como se dicía cada palabra porque ás veces, era algo diferente segundo en que zona vivise o músico, e hoxe case non hai con quen falala”, lamenta Alfonso.

 

  • O que narra máis historias é Alfonso, que na súa traxectoria lembra seis meses de actuación diaria nunha “barra americana” de Seixalbo de finais dos anos 70, ou actuacións como músico de acompañamento para grupos como a xuvenil “La pandilla” , cantautores como Bernardo Xosé  ou cantantes como Ana María Montana (con esta tamén tocou Víctor).

 

  • Alfonso deu a coñecelo barallete ao seu fillo Dani e a Víctor, e podería falalo con fluidez con outros como Carlos Romero  Loren Tabarés e os demais integrantes de “Abuña Jazz” , entre outros. “Precisamente o nome dese grupo é barallete, pola palabra abuñar”, detalla.

 

  • Ademais da evolución do sector, a pandemia paralizou a actividade en marzo de 2020, e mentres se reactiva e se van reconstruíndo os grupos e orquestras, os tres soñan con ser de novo os “granxos da godaxa”, que ven sendo os “reis da festa” no seu barallete.

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

31/07/2021

Ana crea en Parada historias de terror e fantasía para internet

Emprendemento en Barbadás

Ana Lombao, escritora residente en Parada. Foto Rosa Veiga
  • Ana María Lomba vive en Parada, nunha casa rodeada de árbores, herbas, cores… a un tiro de pedra do monte de Cova de Lobo, e dende alí crea historias románticas, de terror e fantasía que amosa e publica en internet.

 

  • “Mi padre era de Aceredo (Lobios),  vivió en el barrio de A Carballeira (Ourense) con su madre, en una casa en la que las rianxeiras paraban para descansar antes seguir camino hasta la plaza de abastos, y mi abuela les daba agua y escuchaba sus historias”, relata para explicar como chegou a Parada de Piñor.

 

  • Cando Ana tiña 18 anos, os seus pais decidiron mudarse e fixeron casa preto da familia de Celso Gil, en Parada, porque el fora o seu amigo e compañeiro de xogos nos campos da Carballeira.

 

  • Pero ela xa comezou a escribir de pequena. “Me pasé la adolescencia creando ficciones a partir de películas o personajes que me gustaban mucho, ahora se llama fanfic , lembra.

 

  • Os primeiros foron arredor de películas como “Ben-Hur”, as dirixidas por Roger Corman  ou de relatos de Edgar Allan Poe como “El cuervo” ou “El péndulo”

 

  • Ana  escribiu e escribiu… e participou en varios concursos dende que se estreou no convocado en Piñor polo Día das Letras Galegas de 2004. Quedou de segunda ese ano e no seguinte, cos relatos en galego “Un can, un vello” e “As bandeiras da pobreza”.

 

  • “Lo primero que escribí pensando en hacerlo ya en serio, fue, en los años 90, el drama Roberto Gaite , desarrollado en Próspera, una ciudad con río que podría ser el Ourense de finales del XIX y comienzos del XX, en la que Gaite es médico y quiere que su ciudad mejore”.

 

  • Seguíronlle “El regreso de Roberto Gaite”, “El gran amor de Roberto Gaite” e “El dolor de Roberto Gaite” ( o primeiro título que pensou para esta 4º parte foi “El pozo” pero foi desbotado.

 

  • Tamén probou coa poesía e a revista cultural dixital Andar 21  publicou un poema seu coa temática do afundimento e catástrofe provocada polo petroleiro “Prestige” .

 

  • O seu interese e pracer por escribir levárona a formar parte do Club de Escritura Brigantia, con sede na Praza da Estrela de Ourense. Durou dous anos até a pandemia de coronavirus.

 

  • Tamén en 2019, o seu relato “El contrario” foi seleccionado e publicado no libro de “40 relatos de fantasía y terror”, con fins benéficos, do grupo LLEC.

 

  • O confinamento, posconfinamento, e convalecencia por temas de saúde, déronlle oportunidade para seguir coa escritura e comezar a pensar na publicación. As novelas curtas, ata agora, remataron con “Contrato de amor” que se puido ler no seu primeiro blogue “La Biblioteca de Ana Lomba”, xa cancelado. En 2021 decidiu retomar internet para escribir e contacta coa súa comunidade literaria dende o perfil “Ana María Lomba-escritora” .

 

Plataformas dixitais vs. editoriais físicas

  • En 2008 comezou a considerar a posibilidade de publicar, e estudou opcións nas editoriais tradicionais e nas dixitais. Probou nas primeiras coa obra “Auria, el lugar de los seres mágicos” de carácter fantástico e investigou plataformas como “Whatpad”, “Lectu”, “Lulu” ou “Amazon”.

 

  • “Descarté al principio las tradicionales porque exigen el envío de un escrito sin dar nada a cambio y la publicación dependerá de si le gustas a alguien de la editorial que te conozca”, explica.

 

  • Así que centrouse nas dixitais, escolleu Amazon polo seu funcionamento e porque con rexistrarse e dar número de conta para ingresos por ventas, obtivo asesoramento para decidir prezo para os formatos electrónico e papel”.

 

  • El fantasma” foi a primeira das súas obras publicadas deste xeito, e seguíronlle “La sonrisa de la muerte y otros relatos”, “Las tres monedas” (inspirada nun achado de moedas na horta do seu pai), as tres primeiras de Roberto Gaite, “Auria, el lugar de los seres mágicos”, “Los siete sellos sagrados”, “Amor maldito” (no escenario das montañas de Lugo), “Nieblas profundas”, “La maldición de los Bahamonde”, “La musa del vampiro” (en galego), “La mansión gris”, “Tormenta de primavera” e “Contrato de amor”.
Ana Lombao, escritora residente en Parada. Foto Rosa Veiga
Ana Lomba, escritora residente en Parada. Foto Rosa Veiga

Moitos proxectos

  • Ana quere publicar tamén os relatos curtiños que escribiu con Brigantia e a súa última novela, até o momento, titulada “La protegida del vampiro”, ambientada no Santiago de Compostela do século XVIII pero sen ánimo de ser novela histórica, aínda que moi documentada ó longo de varios anos, pois quedou interrompida até que decidiu retomala e rematala.

 

  • Entre os proxectos inacabados está “El verano del 20”, do que avanza que xira arredor dunha familia moi conservadora que cambia por completo nos anos 20 do século XXI.

 

  • Tamén ten a medias outra de vampiros ambientada en Galicia e … algunhas ideas máis que pasan por Ourense.

 

  • En casi todo lo que escribo están historias que escuché en mi familia, o la naturaleza que me rodea y que conozco de mis caminatas, o las piedras y cuevas con leyendas alrededor de la capilla de San Benito”, e detalla que en “Los siete sellos sagrados” recrea o espazo arredor da capela e do altar exterior.

 

  • Gústalle contactar con persoas coa súa mesma paixón e está nas principais redes sociais… por si queres compartir a túa con ela.

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

23/07/2021

Juan Carlos Arias saca á luz os alcumes de Sobrado do Bispo

Sociedade en Barbadás

Juan Carlos Arias Sobrado - Barbadás
  • Juan Carlos Arias é conversador, preguntador con antecedentes laborais de investigador, buscador… agora da historia do pobo no que vive.

 

  • Hai un tempo caeu nas súas mans o libriño “Mil y pico de apodos orensanos  escrito polo etnógrafo, escritor, humorista… ourensán  Xosé Ramón Fernández Oxea “Ben-Cho-Sey” e publicado nunha revista de pedagoxía de Madrid en 1971.mi ly pico apodos orensanos BenChoSey

 

  • Eu son de Cartelle, pero en Sobrado do Bispo, onde vivo hai anos, convencinme de que os alcumes tiñan que estar recollidos nalgún libro, porque tódalas familias teñen un ou dous, así que forman parte do xeito de vida e da nosa memoria, pois pasan de pais a fillos, e ás veces de nais a fillas, aínda que parece que isto menos”, detalla.

 

  • Con 167 destes alcumes a asociación cultural Porta da Cadea  auto-editou un libriño.

 

  • Cando algunhas persoas se decataron de que estabamos a recoller os alcumes, amosaron desgusto e sentín que podían xurdir problemas, así que polo momento, decidín facer unha publicación xenérica, que espero mellorar e completar porque xa teño máis de 300 alcumes recollidos”, sinala.

 

Primeiro libro, con futura ampliación

  • Arias recolleu alcumes primeiro na súa familia, despois entre amigos e amigas e finalmente de case tódalas familias de Sobrado do Bispo.

 

  • El mesmo é “neto do habanero” de Cartelle, e comparte directiva na asociación cultural con Paula Rodríguez, veciña tamén de Sobrado, que é filla de Manolo, o “Garrincha” de Arnoia, e de María Flora que a súa vez, é filla de Felipe “dos Primos”.

 

  • Nas fotografías deste artigo, Juan Carlos está acompañado polo “Garrincha” e a filla de Felipe “dos Primos”, e na outra acompañado polo nome da rúa do “Ruque”, alcume do veciño de retornou de Cuba e deu pulo as bandas musicais do pobo no século XX.

 

  • Todos estes alcumes están recollidos na publicación ‘E ti de quen eres?’ Auto-editada despois de ano e medio de compilación.

 

  • A publicación reproduce tamén 8 fotografías nas que se ven pandillas de amigos e amigas en días de voda e festa, grupos de estudantes da vella escola e dúas bandas de música.

 

  • Os mozos e mozas protagonistas non están identificados, pero Juan Carlos explícanos que esas imaxes inclúen as caras de Luis “dos Beninós”, a “Pachana”, Rosita “do Bragas”, Isabel do “Pés de gato”, a “do Truco”, a “Cagallona”, o “Mirrolo”, o “Alegría”, o “Calote”, o “Caminoias”, o “Chafardín”.

 

  • Aí está unha parte da historia de Sobrado do Bispo que ten que ver co patrimonio inmaterial, recoñecido pola UNESCO e organismos internacionais, estatais e autonómicos , e que inclúe contos, lingua, ritos, expresión sociais, tradicións… aínda abondosos e conservados en Galiza. 

 

  • Para a UNESCO, o patrimonio cultural inmaterial ou “patrimonio vivo” refírese a “prácticas, expresiones, saberes o técnicas transmitidos por las comunidades de generación en generación. Este patrimonio proporciona a las comunidades un sentimiento de identidad y de continuidad: favorece la creatividad y el bienestar social, contribuye a la gestión del entorno natural y social y genera ingresos económicos. Numerosos saberes tradicionales o autóctonos están integrados, o se pueden integrar, en las políticas sanitarias, la educación o la gestión de los recursos naturales”.

 

Para apoiar actividades da asociación cultural

  • Arias ten claro que seguirá a investigar e buscar as historias de Sobrado do Bispo e conta con Juan Carlos Forneiro “Xuco” nesa labor que levan de xeito paralelo. Tamén conta ca colaboración de persoas do pobo e algunhas de fóra para seguir nesta tarefa de recuperala memoria local, que é un dos obxectivos tamén de “Porta da Cadea”.

 

  • A asociación cultural organiza “colleitas” e escaneado de fotografías aportadas polas familias, para expoñelas periodicamente nun lugar público. Até agora así foi na praza de San Xoán e nalgunha outra, nos momentos en que a pandemia o permitiu sen risco.

 

  • Lembra que alcumes “temos todos”, pois cadaquén escolle un nome especial para navegar por internet, por exemplo, ben nos correos electrónicos, ou para xogar en liña con outras persoas descoñecidas …. En inglés ese nome especial chámase “nikname”, en galego alcume, en portugués “alcunha”… uns escólleos a propia persoa, e outros están postos por persoas alleas seguindo diferentes criterios.

 

  • Pero, segundo Juan Carlos, “pobre do que careza de mote ou alcume, porque será insignificante e anónimo”. Non anotou a orixe da frase pero considera que explica parte do seu interese. Inventar, utilizar e estudar alcumes non é unha rareza en Galiza. Numerosas obras literarias e estudos fan visible o seu uso, como as de Ben-Cho-Sey, Vicente Risco, Ramón Otero Pedrayo…

 

uan Carlos acompañado polo “Garrincha” e a filla de Felipe “dos Primos”. Foto: Rosa Veiga

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

15/07/2021

Hai 76 anos da riada en Pontón  

Sociedade en Barbadás

Maria e Ricardo de Barbadás
  • O 15 de xullo de 1945 era domingo e o xornal La Región adicou parte da páxina 4 e a última a unha “enorme tromba de agua” que afectara ás beiras do río Barbadás/Barbaña dende as 23,30 do día 14 ata un par de horas máis tarde.

 

  • Nese mesmo día “Italia declara la guerra a Japón”, no contexto da Segunda Guerra Mundial, prodúcese un morto na provincia arrollado por un tren, celébrase Santa Mariña na aldea de Piñeira de Arcos e ábrese a fase inicial do xuizo contra Pétain, que rematará con unha sentencia de condena a morte e conmutación desta pena por outra de prisión.

 

  • As persoas que vivían nos concellos de Taboadela, Cartelle, Celanova, Barbadás, Ourense…viviron unha realidade tráxica, afectadas pola treboada: danos incalculables en todos eles pero nos dous últimos perdéronse vidas humanas río abaixo… algúns lembran a cifra de 25, entre veciños de Pontón (Barbadás) e dos barrios ourensáns situados entre O Polvorín e o Couto. No xornal recóllense datos de 6 persoas desaparecidas nos sucesivos e diarios artigos que adicou ao ocorrido, un día na portada e o resto espallados pola media ducia de páxinas que, podía tela publicación, naquel momento.

 

Testemuñas daquela noite

  • Nas aldeas de Muíños e Pontón viviuse aquela noite de hai 76 anos en primeira liña. Veciños das dúas aldeas como Ricardo, María, Balbina ou Olga gárdana na memoria.

 

  • Ricardo Borrajo Rebollo naceu en Muíños e daquela noite, tiña 4 anos e medio, lembra que “sentíronse tremer as casas e moito ruído”, e o seu pai colleuno ao lombo para fuxir cara a casa dos tíos en Cimadevila polo camiño que seguían habitualmente para ir a misa na igrexa do San Xoán, en Barbadás.

 

  • So quedaron en Muíños a que foi despois miña sogra, Aurora, e a señora Paulina, que non se decataron de nada, detallou. Do día seguinte lembra tamén o asombro dos seus pais “porque despois da choiva e a riada, a leña ardía moi ben como si o ocorrido fose algo tipo volcán”.

 

  • Nos seguintes días, Ricardo e a súa familia descubriron que os muíños “do Rufino” e o que estaba no Pisco, da familia “do Pepe, do bar” desapareceran, igual ca pontiña que permitía pasalo río nese tramo.

 

  • En Muíños as casas están sobre penedos e salváronse todas, mentres que en Pontón “cinco persoas marcharon co río e un veciño máis salvouse porque puido agarrarse a un cambón que aturou a riada”, lembrou.

 

  • Segundo lle contaban, o río Inchafoles e o regato de Pontón (que ven de Loiro e Bentraces) xutáronse e fixeron tapón na Boutureira e cando rebordou o tapón, a auga levou consigo pedras, árbores e o que atopou.
Maria e Ricardo - Barbadás
Maria e Ricardo – Foto: Rosa Veiga

 

O peor en Pontón e Ourense

  • María Balvís Rodríguez vivía en vive en Pontón, tiña 10 anos cando ocorreu a maior riada sufrida na provincia de Ourense.

 

  • Na súa familia estaban despertos porque despois dunha treboada “normal”  a avoa Nieves “veu para dicirnos que marchaban as casas polo río”.

 

  • Pronto soupemos que marcharan ca auga Dolores, os seus 4 fillos e o veciño Andrés que tiña unha casa moi boa de dous pisos pero el estaba maliño e díxolle á súa muller que se salvara”.

 

  • Lembra a Lucita “a rapaza do muíño que contou que en canto puxo o pé no camiño para fuxir, a ponte e o muíño desapareceran”. No seu pobo as augas levaron o muíño de Ponte Soane “pero reconstruírono despois”, matiza.
casa Ponton
Casa de Pontón

A “terrorífica y trágica” noite na prensa

  • Polo que respecta á cidade de Ourense, augas abaixo, o xornal La Región relatou que as rúas Colón e Libertad “quedaron inundadas” e os barrios do Polvorín, Camelias e o “barrio do Pan” (baixo a praza de Abastos) sufriron perdas humanas e “incalculables danos” por desaparición de vivendas, animais e terra cultivada, igual que augas arriba.

 

  • La mayor catástrofe se produjo en Pontón donde la avalancha de agua y materiales arrastrados adquirió proporciones aterradores y produjo el mayor número de víctimas.

 

  • No percorrido da avalancha de rochas e árbores, o río ensanchouse “considerablemente” ao chegar a Villaescusa, e despois na Carballeira chegou a ter 100 metros, onde antes tiña apenas 2 metros. Dende o Polvorín (xa en Ourense) a ponte non puido conter nin dar saída á auga e alí “se desparramó hasta los 150 metros de ancho”, segundo o relato xornalístico.

 

  • Levouse a “antiquísima” Ponte Pelamios enteira “pero la avenida rugiente y galopante no pudo con el nuevo puente del Couto ni con el nuevo Puente Pedriña en el Miño”.

 

  • Os datos que aínda recordan os veciños de Pontón, constan completos no xornal: en Pontón,  desapareceron Dolores Santos Menor e os seus fillos Digna, Rosa, Joaquín e Luciano. “Vimos al esposo y padre desventurado, Modesto Feijóo, enloquecido de dolor y espanto”. Tamén morreu Andrés Enríquez Docasar que vivía na casa de dous pisos, na que puido salvarse a súa esposa.

 

  • “Familias de Pontón reducidas a total miseria”, pola perda de casas, campos de millo, viñas, hortas, estacas…”todo arrasado”, segundo o rexistro de danos que o xornal fixo nos primeiros días posteriores á riada.

 

  • En Villaescusa, a familia do muíño tivo tempo xusto para saír del e ver derrubarse as catro paredes da que fora a súa casa.

 

  • Na Carballeira “se escuchaban gritos de socorro” e no Polvorín asolagáronse as vivendas de 6 ou 7 familias que puideron salvarse a tempo ou saíron ao tellado, onde esperaron axuda. No Pozo do Inferno (actual barrio das Camelias) salvouse a familia dun tenente da Garda Civil “con el agua por la cintura y momentos antes de que la casa se viniese abajo entera”.

 

  • O tramo do Barbaña entre o Polvorín e a prisión provincial foi o máis “castigado” e nel desapareceu Generosa Castro, de 80 anos, e os danos materiais foron dende avarías na panificadora “La Molinera”, importantes danos na casa de baños “La Moderna” de Rosendo Varela, ata a desaparición de terras de cultivo, animais, unha finca do Polvorín de varios propietarios que o converteran en “zona de copas  con merendero y sombras”.

 

  • Nas primeiras reaccións para dar auxilio nesa noite de sábado, acendéronse fogueiras e os coches xuntáronse para enfocalas súas luces cara o tramo do río máis destrutor, para o salvamento de persoas, corpos e enseres.

 

En Pontón, comisión veciñal para axudar

  • Un día despois da catástrofe, foron aparecendo aguas abaixo no río Miño algún dos corpos desaparecidos, unha máquina de coser, trabes, valados…

 

  • Tamén se constatou a aparición de “desaprensivos que aprovechándose de la desgracia ajena, se han apropiado de efectos y enseres de las casas destruídas a consecuencia del desbordamiento del río Barbaña”, e dá un prazo de 24 horas para a súa devolución nos postos da Garda Civil ou na alcaldía “del barrio correspondiente”.

 

  • O Gobernador Civil Antonio Martín Ballestero e percorreu os lugares afectados dende o mércores seguinte, 18 de xullo, acompañado por 2 xornalistas. No xornal detallan que en Pontón organizouse unha comisión veciñal “que abrió una suscripción en favor de los afectados”, e o propio “Gobierno Civil” organizou a recepción de doazóns económicas durante as primeiras semanas.

 

  • No rexistro de doazóns, están dende a do “Caudillo” Francisco Franco, de 100.000 pesetas, a de Almacenes Alfredo Romero de 1000 pesetas, concello de Vigo 5000… e ducias máis que se ían engadindo ás de institucións como Deputación, Dióceses e o propio Goberno Civil.

 

  • O día 1 de agosto unha gala especial no Xesteira (cine/teatro) “en beneficio de los damnificados del Barbaña” con un programa que incluíu a película “Cena a medianoche”, actuacións da Coral de Ruada e una do “recitador de cuentos gallegos” Xuliño.

 

  • Ningún destes relatos xornalísticos vai acompañado de imaxes. O día 3 de agosto de 1945 publica a crónica “Por las tierras devastadas del Barbaña”  trala visita dun xornalista (descoñecido polo momento) que foi acompañado por unha persoa que debuxou o que viu.

 

  • Despois, o xornal recolle as doazóns feitas no Goberno Civil, durante os mesmos días que adica a portada e parte das súas páxinas a evolución do conflito armado “mundial”: o 7 de agosto lánzase a primeira bomba atómica contra Xapón e desátase unha epidemia de cólera en India, o 15 de agosto a declaración do fin da Segunda Guerra Mundial etc.

 

Aniversarios da riada na prensa

  • En sucesivos aniversarios, La Región adicou espazo a relatos arredor da riada.

 

penedo dos Muiños
Penedo dos Muiños

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

07/07/2021

A vida de Diego Félix transcorre entre motores

Emprendemento en Barbadás

Diego - piloto de Barbadás
  • Diego Félix é veciño da Valenzá dende hai 10 anos e a súa vida transcorre entre a furgoneta de reparto de paquetería e o seu Suzuki Swift Sport co que adestra e compite nas probas da Copa Suzuki dende 2017
  • “Cando teño carreiras busco unha persoa que me substitúa no traballo para os 5 días que paso en cada circuíto e fago deporte a diario, normalmente nas beiras do río Barbadás”, detalla… e do volante da súa furgoneta de reparto pasa ó volante do seu coche de carreiras.

 

  • En 2020 a Copa Suzuki quedou mermada a 4 probas polos motivos sanitarios que afectaron a tódolos eidos en todo o mundo, pero neste 2021 retomou a actividade habitual, polo momento,  e Diego proclamouse gañador na de Castelo Branco (Portugal )

 

  • Na proba anterior, a de Serra Morena, levou como co-pilota a Raquel Rodríguez Trillans  que non puido acudir a de Portugal, onde o co-piloto foi Javier del Riego

 

  • Diego quixo ser piloto dende que sacou o carné de conducir e viu unha carreira de coches. Nela decatouse de que quería ir dentro deses coches, e non xogar ó fútbol. Compite dende hai 20 anos, dende que debutou no rallye de Ourense.

 

  • “En 2001 entroume a tolemia e merquei un Peugeot 205 para rallye, que era o único que me podía permitir, e a partires de aí os amigos eran todos do mundo do motor”, lembra.

 

Leva a imaxe de Barbadás nas probas

  • A súa participación nas carreiras é posible, segundo explica, polo apoio económico de empresarios, amigos, os premios económicos da propia copa para os que se clasifican entre os dez primeiros de cada proba… e o seu desembolso persoal. Participar en cada carreira pode supoñer un custo de 3.500-4000 euros, dos que 600 poden ser só para inscribirse.

 

  • O ideal sería contar con apoio privado e público, porque os deportes de motor moven moita afección e eventos como o rallye de Ourense, por exemplo, levan a 15.000 persoas até os diferentes tramos”, relata.

 

  • Cada carreira ten difusión en medios especializados como Cronomotor , AutoHebdoSport , espazos na prensa local, programas televisivos ou a canle Rallyes.net , que tódalas persoas seguen durante todo o ano.

 

  • Diego comezou a levar neste ano 2021, parte do seu capó cuberto por un multicor “Concello de Barbadás, Quéreo, Víveo” para dar difusión o lugar no que vive, e espera que o apoio económico poida chegar tamén, tralas conversas mantidas sobre ese tema.

 

A polo Rallye de Ourense…nuns días

 

  • “Os tramos serán na terceira fin de semana de xullo e eu adestrarei o mércores e xoves antes, os días 14 e 15.”

 

  • Despois, quen queira seguir a este piloto da Valenzá, poderá facelo segundo o calendario previsto pola Copa Suzuki , nas probas de Ferrol, Catalunya, Alto Támega e Madrid ( xa foron os Rallyes de Sierra Morena, Rías Baixas e Castelo Branco).

 

  • Moita sorte veciño!!!
Diego Félix. Piloto Barbadás
Diego Félix. Foto: Rosa Veiga

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

05/07/2021

Xornada formativa sobre Administración Electrónica

Xoves, 8 de xullo de 11 a 13 h.

Banner Xornada formativa Administración Electrónica
  • O próximo xoves, día 8 de xullo, en horario de 11:00 a 13:00 h.,  nas instalacións da Casa da Mocidade , haberá unha xornada formativa sobre como facer dun xeito telemático os trámites máis comúns coas administracións públicas (Facenda, Sergas, concello…) .

 

  • Falarase tamén dos distintos medios de identificación (DNI-e, certificado dixital, Chave365…) que permiten aos usuarios gañar autonomía nos seus procedementos de uso cotiá (certificado de vida laboral, solicitar cita no médico,…).

 

  • Esta actividade  é apta para todas as idades e calquera nivel de formación en informática.

 

  • É preciso inscrición previa no teléfono do CET, 988360413.

 

  • Prazas limitadas.

curso e-ADMIN

Cursos

CONTENT.1711629560

28/06/2021

En Barbadás, o rock de setembro chámase “Tangaraño”

Emprendemento en Barbadás

Tangaraño cultural
  • Lugares tradicionais de Barbadás como o bar “O Carrabouxo” e o penedo do Tangaraño forman parte da pequena historia, polo momento, dun festival de rock que naceu nunha noite de troula de 2016 e chegou en 2018 á terceira edición.

 

  • O Tangaraño rock de Barbadás  víñase facendo en setembro. Está pendente da súa cuarta edición, adiada pola pandemia, pero é posible que tampouco se celebre neste 2021… ou si.

 

  • Estanlle a dar voltas Nely Perdiz Álvarez e Fernando Padrón Ferro e… quen sabe. Dependerá da normativa que se aplique a este tipo de eventos, detalla Fernando.

 

  • “Organizar un evento así da moitísimo traballo pero facémolo nós directamente para recortar os gastos porque en Barbadás hai moita xente nova que non ten outro festival de música no seu concello”, explica Nelly.

 

  • A idea do evento, que comezou, en 2016 foi de Nelly e de Andoni. A estrea foi co grupo Gintonic e as súas versións de Metallica, os Ultracáns da Coruña, Azero de Teruel  e Malheira de Ourense .

 

  • Este primeiro festival deu perdas… e os seguintes tamén, sempre asumidas polas persoas que o organizan. Fernando comezou colaborando e, coa marcha de Andoni, pasou a formar parte da directiva da asociación cultural. En 2018 contaron coas aportacións de comerciantes e empresarios, unha subvención pública para colectivos culturais e a venda de camisetas.

 

  • En 2019 contaron con material cedido polo concello como carpa, equipo eléctrico e baños químicos… e para 2020 xa comezara a venda de camisetas para ter todo a punto a finais de setembro … pero chegou a COVID.

 

  • Diferentes espazos de A Valenzá acolleron aos rockeiros cada ano, ata chegar ao parque dos Carrís, ao pé do Polideportivo de Barbadás . Nas redes sociais do Tangaraño Rock tendes un diario de cada festival, con vídeos dos grupos participantes, imaxes dos carteis, camisetas e do xantar elaborado por Nelly e Fernando para tódolos/as músicos e … e son a mostra do que será de novo en canto se poida…

 

  • Invitan a calquera persoa e entidade interesada en apoiar esa nova edición para que poida celebrarse e, segundo Fernando, terá que ser “ao grande”. Ela, operadora de cámara, el, funcionario, coa paixón común de facer os malabares que sexan necesarios para ofrecer un xeito ben diferente de remátalo verán.

 

Outros Festivais Tangaraño sen penedo menciñeiro

  • O nome do festival de Barbadás ten a súa orixe no penedo con “propiedades curativas” preto da capela de San Bieito, pero ten homólogos: hai un Festival Cultural Tangaraño na aldea de Sobradelo , no concello ourensán de Xunqueira de Ambía, onde Rochi Nóvoa Vázquez organiza dende hai 8 anos unhas xornadas con artistas de diferentes eidos.

 

  • A última edición ata o momento, neste ano 2021, foi diferente ás anteriores a causa da pandemia, e xuntou músicos, cantautores, persoas do teatro e escritores en lugares representativos de varios concellos lindeiros para ofrecer teatro, música e poesía transmitidos por internet.

 

  • Rochi, creadora do evento anual, contounos que lle puxo o nome de Tangaraño porque en Sobradelo a súa bisavoa era coñecida por “quítalo tangaraño  e correlo ar ós meniños que lle traían a casa”.

 

  • “Correlo ar era quitar problemas respiratorios, como manchas no pulmón, e un neno ou nena con tangaraño era un bule-bule, e con esa definición me identifico eu e cadra co espírito do festival, un sen parar”, detallounos.

 

  • Por outra banda, no concello de Mos a Asociación Cultural Tangaraño   organiza o festival Intercultural “O son do Tangaraño”, de música tradicional.

 

  • A súa presidenta, Cari Cabezas, explicounos que o festival “é pequeno e a asociación supera moitos atrancos para organizalo, pola falla de apoio institucional”. “Cando buscamos nome, pareceunos que tangaraño  nos identificaba e era sonoro”.

 

  • O colectivo pontevedrés ata deu visibilidade a un debuxo dese “diaño maligno” que é o  “tangaraño” (nas fotos), pero déronlle un aspecto lúdico e bailón.

Tangaraño - Nelly e Fernando

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

19/06/2021

Paqui trouxo La Cigüeña de Barcelona a Barbadás

Emprendemento en Barbadás

Tenda "La Cigüeña" - Valenzá-Barbadás
  • No concello de Barbadás naceron nos últimos 10 anos máis de 1.700 nenos e nenas, e as súas familias e amigos son os potenciais clientes de Francisca Bouza Mármol, “Paqui”, propietaria e artesá en La Cigüeña. 

 

  • Estableceuse na Valenzá hai xusto dez anos, na aldea que lle gustou dende que lla descubriu unha amiga… pero chegou con moita experiencia previa en todo tipo de prendas, calzado, complementos, berces… todo o que ten que ver con nenos e nenas dende que nacen até os 6 anos, ou no caso da roupa, até os 10. “Sentí un flechazo inmediato cuando conocí A Valenzá y después de pasar 7 anos en Llobregat (Barcelona), donde llegué a tener dos tiendas, quise volver para seguir con este sector, y tenía que ser aquí, donde también vive mi amiga”, asegura.

 

  • O local de La Cigüeña foi antes pescadería e carnicería, e Paqui deulle o mesmo nome que tiñan os seus locais de Cataluña (La Cigüeña e La Cigonya). Agora ten clientes de Barbadás, Ourense, Verín e Xinzo que atopan no seu espazo “de todo” cunha variedade de estilos e cores que se “adapta a calquera gusto e necesidade”.

 

  • Dende que abriu, ten activo sistema de venta en liña. “Así puiden seguir atendendo a clientes que tiña en Barcelona e Suiza, por exemplo”, aclara.
    Tenda "La Cigüeña" - Valenzá-Barbadás
    Francisca Bouza Mármol, “Paqui” de  “LA CIGÜEÑA” BARBADÁS 18/06/21. Foto: Rosa Veiga

     

 

“Primeiras mascotas” feitas a man

  • É consciente de que moitos veciños e posiblemente clientes, non saben que dende 2015 deseña, fai patróns e encarga a unha costureira do seu pobo natal (A Forxa en Porqueira) prendas soltas e algunhas coleccións completas ideadas por ela.

 

  • Traballamos moitísimo os petos para bebés, xoguetes de trapo, capotas, lazos, vestidos… totalmente adaptados os gustos de cadaquén, como facía en Barcelona, aínda que alí as preferencias son algo diferentes e as familias mercan sempre prendas moi prácticas e cómodas, mentres aquí gustan máis as prendas que axudan aos pequenos a lucirse máis”.

 

  • Paqui notou cambios neses gustos e costumes, sobre todo tralo inicio da pandemia. “Sorprendeume o aumento no número de persoas que escolleron o meu local para as compras, e persoas que non coñecían o meu traballo, comezaron a vir para evitar centros comerciais e tendas grandes”.

 

  • Ao entrar nesta tenda pode parecer que o espazo está desbordado pola mercancía pero en realidade, todo está perfectamente localizado. E a todo o que se pode ver nada máis entrar, de provedores e feito a man, vanse engadindo as que chama “primeira mascota” para recén nados, con formas de animais, en tea e personalizadas co seu nome.

 

  • A taxa de nacementos do concello de Barbadás leva anos no podio galego, encabezado neste momento por Ames (A Coruña), segundo o Instituto Nacional de Estatística. Cunha veciñanza formada por 11.158 persoas, Barbadás é o lugar ideal para tendas como a de Paqui, ou como a de “Carussa Baby”, as dúas con oferta integral para os veciños máis novos.

 

Décimo aniversario todo o ano

  • Paqui comezou a “celebrar” o décimo aniversario de La Cigüeña en marzo con descontos que manterá até que remate 2021.  Serán entre o 15 e o 50% que irán variando cada semana ou cada mes.
Paqui Bouza de “La Cigüeña” (A Valenzá-Barbadás) Foto: Rosa Veiga

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

12/06/2021

David González Couso crea un roteiro polos lugares e obras de Carmen Martín Gaite en Piñor, e a leva de novo ás aulas

Barbadás quéreo víveo

Couso-libro Martín Gaite
  • O profesor de “Lengua y Literatura Castellana” David González Couso, descubriu á escritora Carmen Martín Gaite ca lectura recomendada na súa etapa escolar da novela Caperucita en Manhatan. Hoxe, despois de adicarlle moitas horas de investigación e lectura, e varios libros, aborda un roteiro literario por San Lourenzo de Piñor arredor da vida e obras da autora, filla, neta e sobriña de ourensáns, co pulo do Concello de Barbadás.

 

  • David adica gran parte do seu  blogue “Alas de libélula” a autora salmantina que pasou os veráns da infancia e xuventude en Barbadás e agora traballa co concello para dar pulo ao roteiro literario que propón no libro publicado en 2020 El rastro del verano: itinerario para ler a Carmen Martín Gaite, ca colaboración da mesma institución local.
David González Couso. San Lourenzo de Piñor, Barbadás.
foto Rosa Veiga

 

  • No seu blogue recolle todas as súas investigacións en forma de artigos, colaboracións  en publicacións colectivas, nun documental en unha longametraxe ca mesma temática, pero tamén os traballos adicados a outros autores, como os da revista Inviable , ou a bibliografía de mulleres escritoras, un dos seus temas favoritos…

 

  • Carmen Martín Gaite faleceu no 2000 e ese mesmo ano, David reactivou seu interese pola autora tras ler o artigo de María José Miragaya, en La Región “Piñor, el pueblo donde jugaba Martín Gaite”, arredor do libro Las ataduras da escritora salmantina. E tras retomar a lectura dos primeiros libros da autora e das súas conferencias, atopou a importancia de Piñor nos seus escritos.

 

De tese doutoral a… sete libros

  • “Xa fixera un traballo sobre ela na universidade pero retomei a lectura, afondei nesa relación da súa vida con Piñor e acabei por adicarlle varios libros, porque é un tema que o resto da súa familia e investigadores deixaron de lado, a pesares de que varias das obras só se explican como recreacións do que viviu nesta aldea de Barbadás”, asegura.

 

  • Das lecturas, indagacións ca familia e achegados (a irmá Ana María Martín Gaite, a amiga Martinell, Amado Perille …), cos veciños de Piñor, coa propietaria do pazo de Lemos (Eulogia Pulido Vázquez, falecida este mesmo ano 2021 e amiga da familia Martín Gaite), David descubriu que os nomes e lugares de Piñor, reais e inventados, mestúranse nas súas principais obras: Retahílas, El pastel del diablo, Las ataduras, as auténticas “novelas de Piñor” da autora.

 

  • E nese contexto, nenos e nenas protagonistas teñen arredor de 10 anos, e a escritora envorca neles as súas propias vivencias da liberdade, busca da independencia con amigos e amigas da aldea, enriquecemento persoal coas conversas coas persoas maiores…

 

  • David descubriu, entrelazou e desenvolveu os seus escritos arredor desa vida con 7 libros ata o momento  dende Una propuesta de lectura para Caperucita en Manhatan, de 2008 con Publicaciones Procompal  ata El rastro del verano: itinerarios para ler a Carmen Martín Gaite), prologado por Emma Martinell Gifre (secretaria e amiga íntima que acompañou a Carmen M.G. na ambulancia cara o hospital no que faleceu), e ilustrado con debuxos de Andrea Reyes (e mapas de Xosé Poldras  .

 

Proxecto de roteiro

  • O libro segue “o rastro de verdade que habita na literatura” de Carmen, tal como indica o autor, en el detalla varios xeitos de xunguir os lugares nos que se desenvolveu a vida da escritora que recibiu en vida premios como o Nacional de Literatura.
Casa que foi propiedade e vivenda da familia de Carmen Martín Gaite, até o ano 1965. Foto Rosa Veiga
  • Así, González Couso propón:
    • ruta polos lugares nos que viviu (Salamanca, Barbadás, Madrid, Portugal, Nova Iorque…).
    • ruta por Piñor: polos lugares que foron o seu “refuxio de infancia” e onde transcorren as “novelas de Piñor”, cheas de referencias a lugares comprendidos no “triángulo máxico” entre Ousande, o monte Ervedelo e o monte  de Santa Ladaíña. Cada un dos percorridos podería facerse en 2 horas.
    • ruta Madrid anos 50: polos cafés literarios.
    • ruta por Ourense: cidade na que varios familiares foron intelectuais e inventores, “precursores da Xeración Nós sen o compoñente galeguista daquela” . Entre eles, o fundador do primeiro Ateneo e das tertulias no número 6 da praza do Ferro,(“a tertulia do Gaite”), o pioneiro no combate contra a pandemia de cólera de 1854 ca elaboración dun tratado, ou o inventor dun sistema de alumeado público da cidade que finalmente fracaso unas probas.

 

  • Ademáis dos roteiros literarios que poden percorrerse en Piñor e nos outros lugares estudados polo autor, o libro adica senllos capítulos as “novelas de Piñor” facendo de guía para a súa lectura e comprensión.

 

  • Pode ser o mellor xeito de comezar a coñecer a esta escritora recoñecida internacionalmente, e que foi veciña de Piñor nos seus anos máis felices.

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

05/06/2021

Pequenos pilotos de Barbadás representan a Galicia no campeonato de España de Karts 2021

Barbadás quéreo, víveo

Enzo e Alex - Karting
  • Enzo e Alexandra “Alex” teñen 6 anos, son primos e viven na Valenzá. Hoxe mesmo (até o 6 de xuño) están en Málaga para competir na categoría “Academy” do campeonato de España de “karting”.

 

  • Este ano é o primeiro no que se permite a participación de menores de 7 anos. Eles dous serán os únicos representantes galegos nesa proba e “competirán” con outros dous pilotos de cada Comunidade Autónoma. Na categoría “Academy” todos e todas as participantes levan premio.

 

  • As seguintes datas serán do 2 ao 4 de xullo, en Valencia, entre o 10 e o 12 de setembro en Toledo e do 8 ao 10 de outubro en Zaragoza, sempre co equipo da Escudería Barbadás.

 

  • Con eles adestran Nico, as irmás Valeria e Mara (tamén da Valenzá) e Dani, do concello de Nogueira de Ramuín, para adestrar e xogar xuntos en diferentes instalacións espalladas por toda Galicia, na que se forman e divirten pilotando eses pequenos automóbiles monoplaza.

 

  • Estes nenos e nenas seguen nas súas casas a afección que xa tiveron os seus pais e nais, todos pilotos ou copilotos de automóbiles de competición de maior tamaño e cilindrada.

 

  • Por exemplo, David Figueiredo, pai de Enzo, lembra que o neno comezou a interesarse polo mundo do motor cando tiña 4 anos. “Despois dunha proba na que eu competín como piloto, veu falar comigo todo serio e díxome que quería que eu me retirase porque ía comezar el a correr”. A nai de Enzo, Belén González, é copilota.

 

  • No caso de David, esta afección é habitual na súa familia, pois o piloto José Pavón  era primo da súa nai, e o seu pai correu tamén en numerosas probas. “O día que eu nacín el estaba a participar na San Martín, o 19 de decembro de 1970”, relata.

 

  • Pola súa banda, “Alex” comezou a correr cando tiña 5 anos, e segundo o seu pai Marco Antonio Fernández, porque quería probar “e para poder xogar cos outros nenos e nenas que fan karting”.

 

Adestramentos con moita motivación

  • Para adestrar, cada 15 días adican un día en algún dos pequenos circuitos galegos como o de Monterrei  (en Pereiro de Aguiar, moi preto da cidade de Ourense), Porriño, Soutelo de Montes, A Pastoriza, As Pontes de García Rodríguez.

 

  • Nun repaso de características, os pais e nais que adestran a estes pequenos, aseguran que en Galicia ningún ten o tamaño e infraestrutura semellante ós circuítos de competición,     asegura Marco Antonio.

 

  • Cada kart é revisado continuamente polo equipo familiar, mentres os pequenos pilotos se centran nas súas principais “metas”: estar cos amigos no caso de Nico e Dani, competir e participar nas carreiras para Alex e Mara e para todos, o importante é poder xogar e estar xuntos, e niso concordan cando se lles pregunta.

 

  • Este grupo é a canteira máis nova do “Karting” da provincia de Ourense, e case todos de Barbadás. Pero tamén hai pilotos ourensáns nas  categorías para nenos e nenas de máis idade.
Karting Barbadás. Foto: Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

29/05/2021

Mónica Seara humaniza empresas como Lidl dende Sobrado do Bispo

Emprendemento en Barbadás

Mónica Seara - Humana
  • A empresa de Mónica chámase “Humanas, Salud Organizacional S.L.”  , con sede en Sobrado do Bispo, e os seu traballo fai que cada mes viaxe a Barcelona, Madrid, Vigo… e de volta a Barbadás.

 

  • Desenvolve programas formativos e de avaliación  en empresas variadas e dispersas pola xeografía. “A primeira chamada dunha empresa soe ser para que lle fagamos unha avaliación de riscos psicosociais e de clima laboral, e así comezou a nosa relación ca alemá Lidl en 2014”, lembra.

 

  • Daquela, o traballo desenvolto valeulle a Lidl o premio de “Empresa Saludable”  do Instituto Nacional de Saúde en 2017 e a Mónica o comezo de recoñecementos, a inclusión no “Top100”   de mulleres líderes en España    “e posicionamento en Google con termos como conflito psicosocial e empresas saudables”.

 

  • Hoxe colabora con empresas como Acciona, ACS, CLECE o SILO, as galegas Tesol Group ou empresas deportivas como o Celta de Vigo e o Fútbol Club Barcelona, nos que desenvolve programas formativos para a motivación no traballo en equipo. Tamén colabora ca Cofederación de Empresarios de Ourense (CEO) en actividades formativas.

 

  • Neste momento, unha das súas satisfaccións está no interese amosado polo seu traballo en Latinoamérica e, sobre todo, México. “Teñen un concepto de saúde moito máis valorado que o noso e aló os asalariados pensan en dirixir parte do seu traballo a conquerir un seguro sanitario, mentres nós non valoramos suficientemente ter unha sanidade pública”.

 

Do absentismo á saúde laboral

  • En Latinoamérica e Estados Unidos as empresas coidan a saúde mental e as axencias aseguradoras teñen que xestionar o absentismo, polos altos custes que supón.

 

  • “En España, en 2013, antes das últimas crises, o absentismo estaba en cifras do 3,5 por cento e neste momento a media é dun 8,6  inaceptable dende calquera punto de vista, e algunha afronta un 20% de absentismo”, relata. Isto supón un “elevadísimo custe para empresas e Seguridade Social, pero segue a ser un tema tabú que ten que ver ca saúde mental e física e co funcionamento inhumano das empresas que se adican a despedir e despedir nas crises”.

 

  • A fundadora de “Humanas” ten claro que o “engranaxe” laboral é o que da movemento á economía “por iso hai que coídalo, pois sufre moito co desgaste e o seu lubricante é a esquecida comunicación”. Propón que as empresas gañen diñeiro “dun xeito diferente, non a costa da saúde dos traballadores, senón grazas a saúde deles”.


Experiencia en grandes empresas

  • O seu empeño actual na empresa “Humanas” resposta a súa propia vivencia como enxeñeira e responsable Prevención de Riscos Laborais en obras civís como o AVE, para Gobernos como o de Navarra ou Cataluña. Durante 13 anos aprendeu que nos equipos de traballo “é moi importante exercer un liderado diferente ó convencional, pois as emocións inflúe en como falamos e facemos as cousas e a relación entre emocións e saúde é indiscutible”, asegura.

 

  • Foi unha aprendizaxe a costa da súa propia saúde que resume como “un longo traballo persoal para localizar os leóns e deixar de correr”, e que comprendeu despois de formarse nese novo eido e de aplicar “o método científico de proba/erro” no seu propio traballo. Volveu a Sobrado onde vive o seu pai, e comezou cun informático de Ponteareas (hoxe socio) e unha emprendedora ourensá con ideas semellantes. O equipo foi medrando.

 

  • Da súa formación e experiencia xurdiu a empresa en 2013 e o libro “Creando empresas humanas: La empresa 3.0” en 2018 e dos contactos en México saíu unha colaboración exclusiva ca empresa “Yana” para implantar en España a súa aplicación informática de acompañamento emocional.
Mónica Seara “Humanas, Salud Organizacional S.L.”
Mónica Seara. Foto: Rosa Veiga

Produción executiva na película “Luarada”

  • Entres os proxectos en marcha, tamén está o da película “Luarada”, dirixida por Óscar Doviso, gravada en 2020 arredor da historia documentada do “lobisome” Manuel Blanco “Romasanta” autor confeso de, polo menos,  13 crimes en varias localizacións da provincia dende de 1845.

 

  • Hai dous ano propuxeron a Mónica participar no equipo de produción executiva e no de comunicación, e antes da pandemia, o equipo rematara a primeira parte da película . Ademais contan cun acordo con FIlmax para a distribución internacional cando quede rematada.

 

  • “A pandemia parou o proxecto pois os custes de seguridade sanitaria fronte o virus foron inasumibles, e agora estamos pendentes de conquerir financiamento para retomalo ca ilusión xa reactivada en todo o equipo”, asegura.

 

  • No equipo actoral está Héctor Martínez, veciño tamén de Sobrado do Bispo. Interpreta o papel do irmán dunha das vítimas
Mónica Seara - “Humanas, Salud Organizacional S.L.”
Mónica Seara – Foto: Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

20/05/2021

Guillermo e Mar reabriron o pazo de Bentraces para casar e celebrar

Emprendemento en Barbadás

Pazo de Bentraces. Barbadás 10
  • Ángeles, unha enfermeira  moi interesada na restauración, e o seu marido Guillermo, aparellador percorreron Galicia durante anos. A finais dos 80 descubriron en Bentraces un pazo en ruínas e ficaron namorados del… e así comeza a historia recente do pazo de Bentraces.

 

  • Os seus fillos, Guillermo e Mar Vázquez Peñamaría lembran que seus pais atopáronse cunha construción que tiña varios propietarios e os caseiros Genebrando e Flora “vivían en donde estaba la cocina”. Decidiron quedarse.

 

  • Guillermo explica que aquela propiedade con edificio histórico e espazo de 2 hectáreas limitada por un muro medieval, “se les hizo muy grande y pidieron fondos europeos destinados a recuperar y conservar edificios de este tipo para turismo rural. A mediados de los años 90 consiguieron tener un pazo-hospedería de fines de semana con 1 o 2 trabajadores, y vivienda para todo el año”.

 

  • Os irmáns Guillermo e Mar Vázquez Peñamaría lembran vivir como una “pesadilla para adolescentes” o traslado dende Madrid a esta vivienda, na que os seus pais puxeron en práctica a súa afección polo paisaxismo e a restauración. “No eran profesionales de la jardinería pero su amor por la tierra, su apuesta por este lugar y por la recuperarlo hicieron posible que ahora contemos con este espacio frondoso y especial”.

 

  • A chegada das novas tecnoloxías, segundo Guillermo, rebordou as posibilidades dos seus pais de manter a hospedería, na que non había cafetería nin restaurante, así que “la actividad fue decayendo hasta cerrar al público” a comezos do novo milenio.

 

  • Guillermo estudou Dereito e volveu a Bentraces para buscar traballo e atendelo xardín, sen chegar a estar nunca colexiado como avogado. “Cuando descubrí todo lo que había alrededor del pazo me pareció un entorno verde único y decidí darle un nuevo brío económico, dirigiéndolo a la celebración de bodas, porque me pareció que había muchas personas cuyo perfil hace viable un mercado de eventos en el que podemos situarnos”.

 

Xardín pacego colorido todo o ano

  • Comezou con actividade de hotel pequeno – media ducia de cuartos- para capitalizar o seu proxecto e facer reformas, ós poucos. Levan 4 anos abrindo o espazo pacego para vodas e outros eventos.

 

  • Antes da familia de Guillermo viviron alí un Bufo Real e unha ducia de familias que foron propietarias do pazo dende a súa construción hai 600 anos. Todas elas deixaron blasóns nas diferentes fachadas en diferentes épocas, dende a construción no século XV até as reformas do século XVIII e máis recentes.

 

  • Arredor da edificación, a nai de Guillermo e Mar foi creando un xardín exuberante e único,  e actualizou a decoración interior do hotel mantendo elementos tradicionais e engadindo outros máis mediterráneos, franceses…

 

  • Os que escollen o pazo de Bentraces para o encontro familiar, ou empresarial, gozan dun xardín de 2 hectáreas que rodea unha construción datada nos séculos XV, XVII e XVIII, e dividido en diferentes espazos por sebes de buxo.

 

  • Dende marzo e abril as cores primaverais no pazo son os morados da Glicinia  centenaria da entrada do pazo e os lirios, co seu arrecendo no espazo que ocupan. Tamén aparece a exuberante Gunnera que ocupa o pé das escaleiras de acceso ós cuartos.

 

  • En xuño as hortensias brancas, azuis ou rosadas, segundo  o ano, fan burbullas de cores en cada recuncho. En xullo e agosto as flores pequenas do romeu, lavanda, enredadeiras, seguido, en setembro, do escurecemento das hortensias…e en poucos meses, volta de novo.

 

  • No inverno as cores visibles son das camelias, magnolios, laranxeiras e cerdeiras. E Durante todo o ano, cambian de cor as follas dos carballos, e os abrollos de toda a vexetación.

 

  • Capela, pérgolas con columnas de pedra e un novo pavillón acristalado e rodeado de bosque galego, son algúns dos elementos que se poden gozar dentro dos muros pacegos de Bentraces.
Pazo de Bentraces. Barbadás 10
Pazo de Bentraces. Barbadás – Foto: Rosa Veiga

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629560

10/05/2021

Paula e Juan Carlos soñan con recuperar comunidade e cultura da veciñanza de Sobrado

Asociación veciñal "Porta da Cadea" - Sobrado do Bispo

Asociación Veciñal Porta da Cadea - Sobrado do Bispo
  • Paula Rodríguez Araújo é a presidenta da asociación cultural Porta da Cadea aínda que a súa idea inicial era dar pulo a Juan Carlos Arias e algunha persoa máis para que se adicasen o traballo de organización e tramitación de actividades, pero finalmente a asociación arrincou en xuño de 2019 cos dous na directiva.

 

  • A idea xurdiulles de conversas entre veciños, veciñas e amigos e amigas  de Sobrado do Bispo, diante da “perda da vida comunitaria” que eles mesmos si gozaron nas súas infancias.

 

  • “Recordo a vida na aldea cando eu era pequena, porén agora os nenos non se xuntan e a idea inicial da asociación era fomentar o encontro entre familias para facer cousas xuntos, tanto os que somos nativos como os que decidiron vivir aquí procedentes de outros lugares”; así de claro o ten Paula.

 

  • A súa vivencia persoal é a de nenos e nenas xogando nos espazos públicos mentres avós e avoas “parolan do mundo” e pais e nais traballan. “Así era en tódolos barrios de Sobrado do Bispo”, asegura.

 

  • A aldea é moi extensa e conformada en “barrios”: Igrexa, Prado, Alén, A Chá do Souto… que teñen cadansúa arquitectura e Historia. Tanta riqueza patrimonial require tamén atención e Paula (propietaria dunha florería  contou dende o principio con Juan Carlos Arias Conde (garda civil).

 

  • Ela dá pulo a actividades que contan ca veciñanza de Sobrado mentres el dedícase ademais a investigar, aos poucos, o patrimonio local, con todo o apoio e colaboración de veciños e veciñas  e persoas interesadas coma el, neses elementos propios que teñen en abundancia: fotografías familiares, vellas escolas, construcións medievais únicas, testemuñas de historias que van recuperar, tamén a do fútbol, a música…

 

  • Mesmo o nome da asociación alude a vella cárcere do couto medieval de Sobrado do Bispo (desaparecido no século XVIII para integrarse no concello de Barbadás segundo a nova organización administrativa imposta dende a Corte)

 

Actividades renovadas e vellas festas

  • A primeira actividade retomou outra iniciada pola vella asociación veciñal xa inexistente: a Terceira Xuntanza Micolóxica que levou a ducias de persoas aos montes para recoller cogumelos, asesorados polo colectivo “Os Cogordos” . A xornada rematou no campo de fútbol con xantar a base de callos.

 

  • En febreiro de 2020 (poucas semanas antes do inicio da pandemia) celebraron o Entroido. “Era tradición celebrar un xantar veciñal e perdérase, pero puidemos retomalo  e esa foi tamén a nosa estrea como comisión de festas, xa que tocounos relevar a anterior”, lembra Juan Carlos. O centenar de participantes degustou un cocido elaborado segundo a receita de Álvaro Cunqueiro recollida no seu libro de cociña , acompañada por música de charanga e sobremesas propias da festa.

 

  • Despois, coa inesperada pandemia, chegou o “Quédate na casa” que convocou de xeito virtual concurso de fotografías, debuxos e contos con bonos para mercar nos comercios de todo o concello, no primeiro domingo de xullo o San Xoán (nesa data para que non cadre co de Barbadás en xuño). Nesta festa os veciños si puideron gozar dun concerto de bandas da Agrupación musical da Limia  e do desfile con modelos da aldea, do deseñador local Josu Santos Blancos, tamén veciño.

 

  • O resumo do feito nos case dous anos de vida, lembran tamén as IV xornadas micolóxicas en versión virtual, con concurso de fotografías, debuxos e receitas con cogumelos e xa nas rúas, en dúas prazas de Sobrado do Bispo, a exposición fotográfica “Sobrado no tempo” con imaxes escaneadas dos arquivos familiares e outras atopadas en diferentes lugares. E seguen a xuntar máis polo que haberá máis exposicións.

 

  • Paula e Juan Carlos esperan que se poida celebrar tamén o San Xoán de 2021 e mentres, seguen a traballar na recuperación patrimonial. Contan co apoio de Juan Carlos Forneiro Casas, investigador da Historia de Sobrado do Bispo  e a contorna e ca de calquera persoa, veciña ou non, que queira colaborar… o traballo de xuntar e dar a coñecer o patrimonio local é arduo e dá para partillar.
Paula da Asociación Veciñal Porta da Cadea - Sobrado do Bispo
Paula Rodríguez, Presidenta da Asociación Veciñal Porta da Cadea – Sobrado do Bispo.    Foto: Rosa Veiga

 

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629560

05/05/2021

Limpeza de beirarrúas

Para evitar posibles caídas e accidentes de peóns.

Bando limpeza beirarrúas
  • Lémbrase a tódolos veciños e veciñas, que segundo o disposto no artigo 8.g da vixente Ordenanza Municipal de convivencia cidadán, prohíbese expresamente “botar auga ou calquera tipo de líquido na vía pública”.

 

  • Os residuos de líquidos xabonosos procedentes das limpezas domésticas e/ou comunitarias poden xerar situacións de risco nas beirarrúas, producindo caídas con resultados lesivos para peóns.

 

  • Os responsables individuais e de comunidades de veciños deberán velar polo cumprimento desta normativa básica de convivencia, e de non ser
    así, poderán ser sancionados conforme ó establecido en dita Ordenanza
    Municipal.

Bandos e avisos, Novas

CONTENT.1711629560

05/05/2021

Limpeza e desbroce de terreos para a prevención de incendios forestais

Data límite: 31 de maio de 2021

bando biomasa 2021
  • Lémbrase a toda a veciñanza , tendo en conta a Lei 3/2007 do 9 de abril de Prevención e Defensa Contra os Incendios Forestais de Galicia e a Ordenanza Municipal de Xestión da Biomasa de Barbadás, que:

 

  •  Os/as titulares dos terreos están na obriga da súa limpeza e desbroce.

 

  •  As especies arbóreas non poden invadir os viais públicos e deberán estar situados a unha distancia mínima de 2 mts. do peche do terreo

 

  • – Sendo aplicable, en caso de incumprimento, as sancións procedentes segundo a mencionada normativa.

 

  • DATA LÍMITE: ata  31 de MAIO de 2021 (inclusive).

As distancias son as seguintes:

► 50 M. (NON PODE HABER MALEZA NIN ESPECIES PIRÓFITAS:  PIÑEIROS, EUCALÍPTOS,  ACACIAS, ETC.) CON RELACIÓN ÁS VIVENDAS.
► SOLO URBANO, SOLO DE NÚCLEO RURAL, SOLO URBANIZABLE: É OBLIGATORIO TELAS  DESBROZADAS.

Bandos e avisos, Novas

CONTENT.1711629560

30/04/2021

Os veciños de Barbadás proxectan revitalizar o “pozo redondo” e o “Pisco”

Asociación veciñal “A nosa aldea”

Asociación veciños Barbadás
  • A asociación veciñal “A nosa aldea” comezou hai catro anos a dinamizar a vida social, lúdica e cultural da parroquia de Barbadás e das poboacións máis próximas. En 2021 traballa co concello para revitalizar  o “pozo redondo” e a zona do “Pisco” con un sendeiro pegado ó río entre Mourián e A Boutureira.

 

  • Pedro Freire e Modesta Seara teñen traballo como policía local e enfermeira, e son presidente e vicepresidenta respectivamente da asociación veciñal que dende 2017 se propuxo “recuperar a vida comunitaria, tan característica do rural”, segundo explican.

 

  • Consideran que salvo a Valenzá, o concello de Barbadás é de carácter rural cas vantaxes que iso supón no día a día, pero no entorno do edificio administrativo do concello, quedáronse sen vida social en común e até sen a festa de San Xoán , así que para arrincar, organizaron actividades como clases de ioga, bailes latinos, zumba e talleres de memoria.

 

  • “Non contábamos con tanta participación pero se ve que había gañas despois de anos sen actividade veciñal”, concreta Modesta. “Hai persoas que non se coñecían antes de participar nesas clases así que a asociación recuperou todo o seu sentido”, apunta Pedro.

Festas populares e graffiti

  • En 2017 comezou a recuperación das festas: a de San Antón (a máis popular) do 17 de xaneiro, é unha cea diante do local social (ó pé da capela de San Mauro) con música tradicional de grupos da escola municipal de música.

 

  • A festa de San Xoán do 24 de xuño celébrase dende ese ano diante da igrexa parroquial (adicada a ese santo do comezo do verán) e trocou as sardiñas por churrasco e viño da casa, tradicional en Barbadás. Tamén volveu o magosto do outono, e a xuntanza celébrase no local social con música de gaitas.

 

  • O 2020 a actividades comunitarias foron canceladas pola pandemia de COVID pero si se fixo unha homenaxe ás rianxeiras da aldea cun gran grafitti no muro da curva de Soutovello, pintado por Camilo da Silva. En 2021 remataránse as pinturas no muro para homenaxear ó viño, e a veciños populares na contorna, antes do verán. O proxecto é rematar o muro que xa homenaxea, nunha parte, ás rianxeiras e a María Carril por ser unha delas.

 

  • Esperan poder retomar a Andaina solidaria anual que até agora destinouse a persoas con doenzas como esclerose ou cancro e invitan a todos os veciños e veciñas do concello a participar nas actividades organizadas pola asociación que xunta neste momento a 60 familias.

Senda de Mourián á Boutureira

  • Neste 2021 a asociación comezou a traballar co concello no proxecto de recuperar e sinalizar o sendeiro que sae da aldea abandonada de Mourián e pasa pola contorna da aldea dos Muíños, polo “pozo redondo”, a fervenza do Pisco, O Pontón e chega até a Boutureira.

 

  • Todo o traxecto irá pola beira do río Barbadás, chamado tamén Muíños, Villaescusa… O equipo técnico busca solucións para pasar dunha beira á outra para sortear penedos derrubados e zonas afectadas pola estrada de Celanova, que cortou o camiño vello cara Bentraces.
Asociación veciños Barbadás
Foto: Rosa Veiga
  • “Ese tramo do río conta con vellos camiños agora cortados,  e utilizouse sempre como zona de baño no verán, así que propuxemos melloralo e aproveitalo para dinamizala zona” lembra Modesta. Ademais, nos meses pasados aumentaron as persoas que camiñaron por ela.

 

  • Pedro apunta que nas aldeas abandonadas de Mourián e Muíños hai casas que poderían acoller algunha actividade de atención a paseantes, bañistas e sendeiristas. Non hai nada previsto polo momento, segundo explican, pero animan a quen queira dar pulo a esa posibilidade.

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629561

29/04/2021

Barbadás e FEGADACE colaboran na sensibilización sobre o dano cerebral cunha exposición e unha charla

Charla, o 7 de maio. Exposición fotográfica, do 3 ao 21 de maio.

Charla Dano Cerebral Adquirido

> A mostra ‘Punto e seguido’ poderá verse na Casa da Cultura da Valenzá do 3 ao 21 de maio.
> A traballadora social da Federación dará unha charla sobre prevención o día 7.

A exposición ‘Punto e seguido. A vida despois do dano cerebral adquirido’ chega ao concello de Barbadás en maio.

  • Trátase dunha mostra coa que a Federación Galega de Dano Cerebral (FEGADACE) e as súas asociacións achegan, a través da fotografía, o día a día das persoas con esta discapacidade. A colección de imaxes poderá visitarse desde o 3 ata o 21 de maio na Casa da Cultura Municipal Manuel María (Rúa San Bernabé, 37 – A Valenzá). O horario de apertura do centro é de 10:00 a 14:30 e de 16:00 a 20:00 horas.

 

  • A colaboración do concello de Barbadás con FEGADACE inclúe tamén a organización dunha charla, dirixida a todo tipo de público, na que a traballadora social da Federación vai falar da prevención das principais causas do dano cerebral (o ictus e os accidentes de tráfico), e do modelo de atención e rehabilitación que se desenvolve nas asociacións galegas de dano cerebral, ditado polo Ministerio de Sanidade a través do Imserso. A charla vai ter lugar o día 7 de maio ás 12:00 e tamén na Valenzá, desta vez na Casa da Mocidade (Travesía do Viso, 2).

Proxecto ‘Punto e seguido’

  • As fotografías que compoñen a mostra, obra do fotógrafo compostelán Aigi Boga, realizáronse nas cinco asociacións que forman parte da Federación. Nas imaxes, protagonizadas polas persoas usuarias de ADACECO, ADACE Lugo, Alento, Renacer -a entidade ourensá- e Sarela, amósase a súa vida cotiá, as actividades que realizan ou a súa convivencia, é dicir, a vida despois do “punto e seguido” tras un ictus, un traumatismo cranioencefálico, ou calquera outra das causas do dano cerebral adquirido.

 

  • Ademais, para acompañar a exposición, FEGADACE realizou unha serie de vídeos curtos que contan con diferentes testemuños de persoas con dano cerebral, familiares e profesionais das entidades. Son un total de sete vídeos, cunha peza principal e seis máis pequenas, que crean un retrato da complexidade de secuelas que compoñen o dano cerebral: físicas, sensoriais, económicas, cognitivas, sociais, orgánicas, etc.

 

  • O concello de Barbadás participa na organización  desta exposición fotográfica, que se amosará na sala de exposicións da Casa de Cultura Manuel María.

Exposición fotográfica "Punto e seguido"

 

 

Eventos, Servizos sociais

CONTENT.1711629561

04/05/2021

Obradoiro: “Vente encontrar! Un espazo para o crecemento persoal e convivencial”

Será cada 1º martes do mes, das 10.30 ás 13horas.

Obradoiros CIM
  • Despois da boa acollida que tivo o obradoiro de marzo, animámonos dende o CIM de Barbadás a repetir!

 

  • Polo que te convidamos a participar no vindeiro obradoiro: “Vente encontrar! Un espazo para o crecemento persoal e convivencial”, un lugar no que no que compartir estratexias de afrontamento en momentos difíciles, no que intercambiar recursos para o manexo das nosas emocións.

 

  • Partimos da idea de que todo o mundo ten fortalezas persoais que axudan para a supervivencia en situacións excepcionais e de vulnerabilidade. Tamén partimos da idea de que somos interdependentes e polo tanto necesitadas/os das/os outras/os, precisamos de apoios para remontar e sentirnos máis agusto. En situacións excepcionais de gran incertidume a colectividade, a conexión coas outras, o sentimento de pertenza, sentirse acompañada e o intercambio de saberes é clave para o manexo do medo e da ansiedade.

 

  • Queremos tamén, achegar nocións para entender estes e outros posibles estados emocionais, identificalos e probar prácticas sinxelas para a autorregulación emocional.

 

  • Unha oportunidade para parar, escoitar e observar o corpo que habitamos e as voces e sentires que nos habitan. Un espazo para o autocoidado consciente e amable.
Será cada 1º martes do mes, das 10.30 ás 13horas.
  • Comezaremos o martes día 4 de maio, no local da AAVV de Barbadás, na rúa dos Fornos.

 

  • Se tes interese en participar ou precisas máis información, chámanos ao 988 222 251 ou escríbenos a igualdade@barbadas.gal
  • Lembra que o aforo é limitado, polo que é imprescindible a inscrición previa.

 

  • Agardamos que sexa do teu interese e que axudes a difundir entre os teus contactos.

 

Se te animas, vémonos o martes día 4 de maio ás 10.30hs.

CIM-Centro de Información á Muller, Eventos

CONTENT.1711629561

23/04/2021

“Por las tierras devastadas del Barbaña”

Crónica diario La Región, 1945.

Crónica La Región
  • Oliva Cid González atendeu una das tendas que houbo na aldea de Barbadás até os anos 70, e na que estiveron tamén a súa irmá Basilisa, e antes os seus pais Jesusa e Manuel.

 

  • Tralo peche, a tenda da actual rúa Dámaso Montes, ou rúa do Regueiro, pasou a vivenda familiar e nela apareceu, entre vellos papeis de Oliva, a testemuña dun suceso soado.

tenda Oliva Barbadas

  • Trátase da riada que levou por diante vidas, casas, pontes e muíños dende Cartelle até Ourense, pasando por Barbadás, na media noite do 14 de xullo de 1945. Un cronista (aínda sen identificar) contouno no xornal La Región 18 días e 25 mortes despois.

 

  • No lugar da entrevista semanal, desta vai,  a transcrición completa desa crónica. Nas vindeiras semanas haberá entrevista a varias persoas testemuñas daquela catástrofe nas aldeas de Muíños e O Pontón, bañadas polo río que rebordou.

 

  • Velaí a crónica daqueles días recollida na páxina 3 do xornal do 3 de agosto de 1945, quizais algo longa, pero pensamos que paga a pena:
(Transcrición literal)

Por las tierras devastadas del Barbaña


Nada puede suplir lo que se llama “vista de ojos”. Todos los relatos e informaciones acerca de la riada tenían que ser menos elocuentes que la observación directa de sus efectos.


Por eso hemos ido a verlos. Fuimos siguiendo río arriba hasta Pontón, por la margen de la corriente, vuelta a su curso normal en tiempo de estiaje. Corriente no es la del Barbaña. Se viene atribuyendo al Barbaña el desbordamiento. Realmente no es así. Aquí, en la capital, fue sin duda el Barbaña el que se vio enfurecido, pero el agua no venía del brazo de la Rábeda, que es el verdadero Barbaña, sino del de Barbadanes.


Todos los testigos aseguran que la gran masa de agua procedía de Loiro.


Subimos, río arriba, por tierras arrasadas. En unas, tan sólo se observaba la vegetación abatida contra el suelo, maizales aplastados y peinado como la cabellera de un pollo que sale de la peluquería, huertas segadas y afeitadas por completo.


Algunas tierras estaban cubiertas de un depósito, al parecer arcilloso, unas veces, húmedo aún; nuestras pisadas dejaban en él huellas profundas; otras veces el sol resquebrajaba el depósito reseco en grietas de una geometría casi uniforme; otras, la superficie estaba menudamente rizada como la del agua por la brisa.


Aquellos eran los lugares más favorecidos. En otros el agua había arrastrado toda la tierra laborable, dejando al descubierto el sábrego o la peña.


Llegamos a una floresta donde la relativa espesura de árboles había resistido muy bien el impulso del desbordamiento. En cambio, en los pequeños macizos, se habían detenido montones de troncos y ramas arrancados de más arriba, en cantidad enorme, mezclados con vigas y despohos de edificios. Los paisanos conocen uno por uno todos los árboles arrancados y saben a quien pertenece cada uno de los enormes troncos que yacen al pié de la arboleda inexplicablemente respetada. Son troncos y ramas mucho más voluminosos que los que aquí encontramos en pié, en este paraje llamado Enxido (Barbadanes) y que dan idea de la tremenda violencia de la riada.


Desde allí cerca, nos acompaña un señor de Barbadanes, que nos explica minuciosamente todo el camino.


Hay un ensanchamiento del valle que se divisa desde la carretera, pero es necesario seguir por la orilla del río para darse cuenta de lo que allí ha ocurrido.


Toda aquella parte llana eran, el día antes, huertas y prados de una gran frondosidad y riqueza; un verdadero jardín, “un rosal”, como alguien nos dijo cuando volvíamos por la carretera. Pues bien, de aquello no queda nada. La tierra, antes verde y fecunda se halla enteramente cubierta  por un aluvión de arena y de enormes pedruscos, que la han convertido en un enorme canchal.


Cuanto hemos leído en los libros de geología, acerca de la obra de los glaciares, de las morrenas terminales y laterales, de la formación de los aluviones, de los efectos de la erosión y el desmoronamiento o “derrubio” en las montañas, se nos viene a las mentes.


Los bloques de granito depositados en las márgenes o en el lecho del río son de un tamaño enorme. Algunos están al pie de los macizos de los que han sido desgajados, rotos ya por las diaclasas y acabadas de desprender por la crecida.


Pero otros han sido acarreados desde muy lejos, de cerca o de más de un kilómetro, por el ímpetu de la corriente.


Es asombroso, pero es así. Los ribereños del río saben exactamente donde se hallaba cada uno de ellos, y pueden indicar con toda precisión su procedencia.


Desembarazar las tierras de aquella acumulación de bloques graníticos es empresa que consideran imposible.


Nuestro guía nos va indicando este y aquel lugar: –Aquí había un molino, aquí había un puente… No queda ni la más leve señal de molino ni de puente.


Todo lo más, una muela o un pie de molino, perdido entre los inmensos pedruscos acumulados en montones.


El curso del río estaba lleno de puentes y molinos. Todos han desaparecido. Allá arriba, a la altura de un segundo piso, queda un trozo de muro, con una puerta, de uno de ellos, y dos canzorros de piedra en el aire.


En un estrechamiento del río entre roquedos, entrechamiento que ha debido contribuir mucho a aumentar la violencia de la corriente desbordada, se ven los asientos de algunos bloques desprendidos.


De los molinos y puentes que desaparecieron, muchos, en opinión del acompañante, persona que conoce perfectamente todos aquellos lugares, y a los dueños de cada uno de aquellos molinos, que dieron nombre al río, no volverán a ser reedificados.


Nuestro acompañante, como otros muchos vecinos que encontramos en las tierras afectadas por el desbordamiento, cuando lo encontramos, se hallaba en una tierra suya, ocupado en el intento de remediar en algo los daños, y se dirigía a Pontón, a ayudar a los trabajos que allí se realizan.


Realmente, es notable, edificante y consolador, y se presta a instructivas reflexiones, el ver a las gentes trabajando en las tierras devastadas. Desde el día siguiente andaban allí, enderezando las cañas del maíz, las coles, rompiendo y plantando las fincas en las que se puede hacer esto, quitando de otras arena y piedras manejables, preparando muros, con la obsesión en todos de dejar las cosas en el ser y estado en que se hallaban antes del desastre.


Por un lado, esta es la persistencia incansable del trabajo humano del cual son héroes ejemplares nuestros paisanos, oponiendo la abnegación y el ingenio a la fuerza brutal de los elementos.


Por esto, es el orden eso que llega (¿) de una manera natural y casi instituntiva contra el desorden, la vida reaccionando contra la muerte.


Al día siguiente de una catástrofe que parece debiera dejar a las gentes aterradas y casi incapaces de reacción, el trabajo y el amor a la vida recomienzan insistentes e invencibles.


Lo más trágico nos espera en Pontón… Ya alguna vez, durante el camino, nuestro guía preguntó a alguien que se cruzó con nosotros:

  • ¿Aparecen?
  • -¡Non!

 


Se trataba del cadáver de un vecino arrastrado por la corriente.


Pontón se encuentra asentado en suelo roquizo, sobre una vuelta del río, en posición dominante. Parece mentira que las aguas pudieran llegar tan arriba. Allí el río subió de nueve a doce metros, según las opiniones delos allí reunidos.

 
Está allí todo el pueblo, ante una casa de la que apenas queda una de las paredes, un muro de perpiaño, que da a un camino. Por una de las ventanas de este muro, los vecinos, con el agua cerca de las rodillas, salvaron a todos los habitantes, ya desesperados, salvo un anciano, que desapareció.


Esperaban a nuestro compañero, porque están trabajando en el desescombro de lo que fue interior de la casa, con la terca esperanza de encontrar allí el cadáver del anciano.


Sin embargo, son muchos los que desconfían de hallarle, suponiendo que la víctima fue arrastrada por las aguas.


Se discute con largas explicaciones acerca de la disposición interior de la casa, el lugar en que se encontraba el desaparecido, la dirección de la corriente.


Más explicable es el nivel alcanzado por las aguas en aquel lugar. Hay allí la confluencia de un arroyo que viene de Sobrado, con un lecho bastante alto y que desciende rápidamente para unirse con el llamado de los Molinos, dos Muíños, que fue el causante principal de la riada. Las aguas desbordadas también de este arroyo de Sobrado, al encontrarse con el obstáculo de la corriente principal, tendían a retroceder y subir, y fue el modo de que anegasen el pueblo con empuje tan violento, que se llevaron por delante varias casas. Una de ellas, convertida en un cajón de piedra, colmado tan solo de escombros, es la que figura en el dibujo.

ilustracions La Región 1945
En medio de la calma, de la aparente indiferencia aldeana, de la resignación congénita de las gentes, todavía dejan traslucir, hombres y mujeres, el horror y el terror de aquella noche.


Es una opinión curiosa y pasmosamente acertada la de los que dicen que si en vez de ser de noche hubiera sido de día, el pánico hubiera sido irresistible, y se hubieran causado muchas más víctimas, no solo por haber sorprendido la súbita furia de las aguas a muchas gentes en sus tierras, sin tiempo para ponerse a salvo, sino que el efecto psicológico, al dejarles la luz darse cuenta de la magnitud del cataclismo, hubiera sido tan atroz, que muchos se hubieran quedado incapaces de reaccionar y de tomar medidas, no ya en socorro de los demás, sino ni aún en defensa propia, y hasta hubiera habido quien se dejase arrastrar enloquecido por las aguas.


A nosotros, hombres de la ciudad que, aunque trasnochadores, no estamos familiarizados con la noche, sino con un día artificial, nos impone más la oscuridad y nos figuramos que una catástrofe nocturna debe ser más terrorífica. Para los aldeanos, acaso sea lo contrario.


Emprendimos la vuelta, nos despedimos de nuestro amable guía, a quien tantas noticias y explicaciones debemos, sin olvidar su generosa hospitalidad y excelente vino, por todo lo cual dejamos aquí expresada nuestra gratitud, y caminamos por la carretera, con el buen ánimo que comunica el ir cuesta abajo.


Cuantas personas encontramos a nuestro paso nos hablaban de lo mismo …Con una emoción de lamento y nostalgia, recordaban el esplendor de las vegas inundadas: las pingües huertas, principales abastecedoras de “rianxo” para la capital, los lozanísimos prados que daban huerta todo el año para el ganado, los viciosos maizales de elevadas cañas y enormes mazorcas..


Era un rosal….
 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629561

16/04/2021

A gran familia da Valenzá no bar “A Farola” de Teresa

Emprendemento en Barbadás

Teresa Rguez, propietaria bar "A Farola" en traspaso por xubilación. A Valenzá (Barbadás) 11/04/21 Foto Rosa Veiga
  • Teresa Rodríguez Álvarez abriu en 1983 un bar na Valenzá, o pé dunha farola.

 

  • Toda a súa familia instalouse nun edificio en obra que foi dos primeiros na finca Vaamonde. O seu fillo foi o primeiro en rexistrarse no concello con Eloi Sabuz (un veciño que moitos lembran con agarimo pola súa atención e axuda en trámites burocráticos).

 

  • O bar “A Farola” abriu na rúa A, a primeira urbanizada. No resto da Valenzá, segundo lembra Teresa, estaban abertos “O Carrabouxo” e o “Tufo”, un en cada extremo do pobo. Seu marido José Luis traballaba na Citröen, no polígono industrial, e “un soldo non chegaba para manter unha familia e unha casa a medio facer” así que planteou na casa que quería traballar.

 

  • “Falamos co aparellador para preparar o baixo pensando nun bar, porque non había ningún nesta zona nova, aínda que eu de bares non sabía nada”, e lembra a presencia continua da súa cuñada Carmen, para poñelo en marcha e atendelo.

 

  • A partires da inauguración o 20 de febreiro de 1983, Teresa comezou a ter unha gran familia. Irmáns, cuñados, marido e fillo, comezaron a engadirse; Julia, a da tenda que xa levaba anos aberta a poucos metros, e novos veciños e veciñas cos que aínda comparte a peña da Farola, que recuperará xuntanzas trala pandemia.

 

  • “Dende o primeiro momento, este bar foi o salón da casa para moitas familias porque nel celebramos aniversarios, chocolatadas no Nadal, parrilladas nos entroidos….”. Lembra tamén celebracións de partidos de fútbol con empanada, tortillas e chourizo para todos, os 110 chupa-chups que deu ao grupiño de Samaín que chegou con “truco ou trato”… “Aquí celebrábase todo e a cafetería estaba sempre chea de nenos e nenas”, asegura.

 

  • En 44 anos so pechou polo falecemento dos seus pais e sogros, e un día para celebrar a primeira comunión do seu fillo, José Luis. “E aínda ese día, abrimos pola tarde, porque tiñamos a festa no bar e moitos amigos e veciñas comezaron a pasarse despois do xantar para felicitarnos, e abrimos para atendelos”, explica divertida.

 

Cinco anos sen agua nin luz

  • Nos primeiros anos, a auga chegaba en garrafas e cisternas para a casa e para a cafetería, e a luz foi de obra durante anos, até a chegada dun transformador para as novas construcións da zona.

 

  • As obras da estrada de Celanova foron a primeira gran oportunidade para o bar de Teresa e foise enchendo de traballadores e xefes chegados de Madrid. “A oficina estaba preto e entre as 7,30 e as 22,30 os almorzos, xantar, cafés e partidas foron neste bar”.

 

  • “Nós viñemos de Gomesende pero aquí vivimos tamén coma nun pobo, e sempre tivemos axuda e apoio de todos, como nos anos aqueles sen luz nin auga”, e relata que no Carrabouxo tiñan neveira para os conxelados e a ela vendíanllos polo miúdo, porque non tiña luz para unha neveira ni na casa nin no bar.

Haberá festa de peche

  • A pandemia obrigou ó peche total o 13 de marzo de 2020, e dende aquela, “A Farola” abriu de xeito intermitente até que decidiu pechar definitivamente. O negocio traspásase e Teresa asegura que cando reabra haberá festa polo seu peche.

 

  • “Teño moito que agradecer e celebrar coas persoas que sempre estiveron por aquí”, e así o anuncia para quen queira engadirse a esa xuntanza, en canto sexa posible.
Teresa Rguez, propietaria bar "A Farola" en traspaso por xubilación. A Valenzá (Barbadás) 11/04/21 Foto Rosa Veiga
Teresa Rguez, propietaria bar “A Farola” en traspaso por xubilación. A Valenzá (Barbadás) 11/04/21  – Foto Rosa Veiga

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

09/04/2021

Juan Carlos Forneiro leva 38 anos investigando a historia de Sobrado

Emprendemento en Barbadás

JOSÉ CARLOS FORNEIRO CASAS. Foto: Rosa Veiga. 04/04/2021
  • Forneiro Casas é psicólogo  e sempre tivo facilidade para estudar Historia pero foi a Antropoloxía a que o levou a interesarse polo Patrimonio e Historia de Sobrado do Bispo, pobo no que naceu e vive, na mesma casa na que o fixeron antes os seus avós e os seus pais.

 

  • Juan Carlos estivo en Veiga de Nostre, nun pobo de montaña no concello de Campobecerros, baixo a tutela académica do antropólogo Antón Fidalgo Santamariña e de volta á súa casa quixo “facer o mesmo con Sobrado”.

 

  • “Comecei a gravar cancións e panxoliñas nas cociñas” e dende o ano 1983 recolle información “por puro pracer” no Arquivo Xeral de Simancas, no Histórico Provincial de Ourense, no Histórico de Galiza na Coruña, no Arquivo Diocesano. En todos conta xa con colaboradores que son de Sobrado ou coñecen a súas procuras.

 

  • “Empecei a buscar información por curiosidade, e as charlas co meu veciño Requeno (Antonio Vázquez Conde), xa falecido, sempre me deron pulo para seguir”. Por riba, o seu amigo pediulle que se animase a escribir un libro, e así o fará… en breve.

 

  • A publicación comezará no histórico coto de Louredo (situado entre santa Uxía e varios pobos do concello lindeiro de Toén) porque a primeira reseña histórica de Sobrado do Bispo está na documentación do traspaso do coto de Louredo ao bispo de Ourense en 1133, por orde real.

 

  • A cidade de Ourense fora arrasada polos normandos antes de 1022 e Alfonso VII (fillo de dona Urraca) quixo restablecelo coto do bispo polo que o ampliou catro veces nese ano, á conta de territorios que hoxe están nos concellos lindeiros, e mesmo Bentraces, Sobrado, Moreiras, Barbadás, A Valenzá, Piñor e Reza, até o Castelo de Louredo e a igrexa de San Martiño de Loiro.

 

De territorio de ampliación a sede episcopal

  • A palabra sobrado refírese a un faiado “ou parte alta” e hai 13 pobos con ese nome na provincia. O noso Sobrado refírese a parte alta da cidade de Ourense. Pero o nome fíxose máis longo no século XVI.

 

  • “Sobrado pasou a ser para os bispos de Ourense o lugar de  residencia no verán, como o é Castel Gandolfo para os Papas”, relata. O primeiro bispo que escolleu ese lugar para residir foi Francisco Blanco Salcedo que mandou construír o pazo da Mitra para vivir e como sede episcopal e fuxir así das pestes e da falta de hixiene nas rúas da cidade.

 

 

  • Para Forneiro, o pazo da Mitra articula toda a Historia de Sobrado, a pesares de ser abandonado de novo e derruído trala desamortización de Mendizábal en 1836. Pero aínda foi hospital, escola, refuxio de liberais e convento dente 1939, para unha congregación de relixiosas. A comezos do século XXI quedou baleirado e pechado. Conserva a fachada cos escudos dos bispos Blanco Salcedo e Eura.
JUAN CARLOS FORNEIRO CASAS. . Foto: Rosa Veiga 04/04/2021
JUAN CARLOS FORNEIRO CASAS. Foto: Rosa Veiga 04/04/2021

Topónimos e crimes

  • Os 13 capítulos do seu libro serán espazo para a historia, patrimonio, lendas, bandas de música, fútbol, restauración de topónimos…

 

  • Agora coñezo e poderei recuperar moitos nomes de lugares do pobo e arredores, pois algúns están hoxe cambiados e sen sentido, pero son sempre variantes dos orixinais que xa se usaban no século XIII”.

 

  • Entre eses topónimos “adulterados”, Juan Carlos cita a praza coñecida como “Acha do Souto” que en orixe era “A Chá do Souto” (un espazo chairo nun souto), na que había varios cruceiros que xa non existen. Outros como “Menfestada” de camiño cara o campo de fútbol, que en realidade é “Enfestada” (lugar con auga encorada), ou “Frontilleiro” que en orixe é “Forno Telleiro” (forno no que se fan tellas).

 

  • O libro terá tamén referencias a bandas de música, equipos de fútbol e acontecementos do pobo. Juan Carlos lembra un en especial: o asasinato dunha nena de 4 anos, en abril de 1914, para “sacarlle o sangue e transfundirlla a unha veciña enferma de tuberculose”. O corpo da nena atopouse nun monte comunal despois de que os pobos de toda a contorna se botasen ó monte durante 4 días para buscala.

 

  • “Impresionoume a crueldade e brutalidade do ocorrido, descritas nos documentos do xuízo, no que houbo varios acusados pero finalmente exculpados, porque eran inocentes”, segundo o investigador. O caso coñeceuse en toda España e desatou unha onda de terror a deixar que nenos e nenas saísen da casa e nas feiras cantáronse coplas de cego co acontecido en Sobrado.

 

  • O libro podería quedar rematado neste 2021 e en caso de chegar a publicarse, o autor pensa doar tódolos beneficios a actividades culturais desenvolvidas pola asociación cultural “Porta da Cadea” e pola coral “Voces e Cordas”, do seu pobo.

 

  • Juan Carlos traballa como Psicólogo Xeral Sanitario, é diplomado en Criminoloxía, perito xudicial e orientador escolar. Colabora ca asociación “Amigos do Patrimonio de Toén” e espera que o seu libro dea pulo a persoas e grupos de Barbadás para interesarse polo Patrimonio que abunda no municipio e non é coñecido.

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

02/04/2021

Merche implantou un “Kibú” con café e tenda de roupa

Emprendemento en Barbadás

Merche Dorado- Cafe - Moda Kibú Foto: Rosa Veiga
  • Mercedes Dorado Gómez decidiu en 2001 abrir na Valenzá unha variante dun “kibutz”, que en hebreo é un lugar comunal, un espazo para reunirse. Ela inventou un nome máis sinxelo e un local pensado para a xuventude de Barbadás, no que agora atende cafetería e tenda de roupa.

 

  • En xaneiro a cafetería tivo o seu 20º aniversario e a tenda de roupa fai 4 anos neste 6 de abril, así que Merche fai reconto do tempo transcorrido e lembra que se estableceu na Valenzá en 2001 recentemente chegada de Suiza, onde emigrara dous anos antes “e onde só pensaba en volver”.

 

  • Ela e a súa irmá Olga decidiron abrir a cafetería “Kibú”  para a xuventude dun barrio en pleno desenvolvemento e “cheo de xente nova”. Ese foi o comezo da súa vida emprendedora na hostalería, e atribúe esa capacidade a súa familia.
    “Meu pai foi profesor en Venezuela, abriu unha froitería alá e cando volveu a Verea abriu no seu pobo un establecemento de ultramarinos que atendeu ca miña nai Mercedes até hai 15 anos; eles son meus referentes”, e lembra que nos anos 80, o pai foi alcalde do seu concello.

 

  • Entres os seus 5 irmáns mantéñense os antecedentes: ela mesma, a súa irmá Olga (que traballou con ela 13 anos) e outros que hoxe están hostalería, construción, agricultura ecolóxica …

 

  • “Meu pai, Antonio, era comerciante, moi honrado e innovador e ademais da familia, deixou un legado de miles de árbores plantados por el, aos que consideraba seus segundos fillos; pola súa parte, a miña nai aprendeume que sempre hai que ter un plan A e un plan B”, lembra.

 

  • Mercou o baixo que hoxe ocupa o café-tenda cando o edificio estaba en construción e, xunto coa súa irmá, organizou concertos, desfiles de moda e encontros orixinais para mozos e mozas nos que a gran participación animounas a sortear, entre outros, unha viaxe a Cabo Verde.

 

  • Despois de tres reformas, o local mantén un ambiente “entre clásico e moderno” con moita madeira en paredes e mobiliario. Nese aspecto foi fundamental o traballo dePablo Freire, sobriño de Olga, que tallou en madeira un mural xigante colocado no espazo interior, outro na tenda de roupa e un terceiro na entrada da cafetería. Eses murais son un motivo máis para visitar este “coffee-shop”.

Novas ideas dende Londres

  • Nunha viaxe outonal a Londres, coñeceu unha cafetería na que se vendía lencería.
    Pensou como adaptar esa opción ao seu local e decidiu reformalo para trocalo almacén en “recuncho” ocupado por unha tenda interior. Tamén abriu un pequeno escaparate cara a rúa con algún modelo de roupa de muller “casual e xove”. E así inaugurou o novo espazo o 6 de abril de 2017.

 

  • Para conmemoralo nas actuais circunstancias sanitarias e coas precaucións pola  pandemia, Merche fará descontos especiais na roupa que venda o martes 6 de abril, sen festa. Para as dúas partes do seu local ten plan B: na cafetería leva uns meses con entrega de almorzos a domicilio e na tenda proxecta abrir web para venta en liña.

Merche Dorado- Cafe - Moda Kibú Foto: Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

26/03/2021

Emilio trouxo dende Caracas o “Chicote” de Barbadás

Emprendemento en Barbadás

Emilio - Bar Restaurante O Chicote
  • Emilio de Francisco de Jesús emigrou en 1983 como fixeran pouco antes outros veciños e veciñas seus de Gorgua (Padrenda). Atopou o seu primeiro traballo na capital de Venezuela no restaurante/marisquería “Chicote”, de Caracas.

 

  • Foi a miña primeira oportunidade para traballar alá e tratáronme moi ben así que cando volvín, puxen ese nome ó meu primeiro restaurante como agradecemento a Benito Álvarez que foi o que me botou unha man cando o necesitaba”, relata.

 

  • Na emigración, Emilio viviu tamén en Maracaibo onde abriu, con dous socios, un bar/panadería e unha tasca chamada “O Picoteo”. Con Adao de Souza Barbosa e José Pinheiro mantén esa sociedade, pero hai 22 anos que Emilio decidiu volver e “comezar unha nova vida”.

 

  • Estableceu a súa casa nas Lamas, traballou no bar “Picoteo” e abriu na Valenzá 2 tendas tipo “todo a cen” chamadas “Regalart” que pechou cando “chegou a competencia dos bazares chinos”.

 

  • “Pola miña experiencia, sabía que estar á fronte dun restaurante é moi duro e non contaba facelo de novo, despois de Venezuela, pero o dono do local “O Padriño” da Valenzá veu ofrecermo con insistencia, e sorprendentemente para min, aceptou a contra-oferta que lle fixen”.

 

  • Hai sete anos dese acordo, e Emilio aínda tardou cinco meses en decidirse a abrir, pois o seu interese era alugalo para que outra persoa abrise o negocio. Pero non apareceu ninguén interesado e, finalmente, o que fora restaurante “O Padriño” pasou a chamarse “Chicote”  (como aquel de Caracas) cando por fin se decidiu a refórmalo e abrilo el mesmo.

 

Menú, tapas e carta permanentes

  • A aposta de Emilio foi pola cociña “tradicional e típica”, con receitas aprendidas da súa nai, que segue a ser a persoa que consulta para a cociña.

 

  • Para explicar a boa marcha do “Chicote” , fala de que os pratos son abundantes “e fixéronse famosos en Ourense por ese detalle”, pero é a súa filla Emily a que deu co “segredo”: “moita organización na cociña”.

 

  • E así se ofrece un menú que da a escoller cada día entre 7 primeiros e 7 segundos (sempre os mesmos) e outros especiais como a fabada dos mércores, os callos dos xoves ou o cocido de cada venres.

 

  • A carta e as tapas tamén son elaboracións fixas porque polo momento, “se funcionan para que cambialas”, asegura Emilio. As máis pedidas pol@s comensais son entrecot, chuleta, salpicón de marisco de bacalo “á portuguesa”.

 

  • A “estrela” da súa cociña é o cocido que cada venres reúne ducias de comensais na terraza que da a avenida de Celanova, a que ten cara un lateral e os dous espazos interiores dos que dispón o seu local. Nestes tempos de pandemia e precaucións, as mesas están separadas por mamparas.
Emilio - Bar Restaurante O Chicote
Emilio – Bar Restaurante O Chicote
Foto: Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

16/03/2021

Maribel Outeiriño: “La revista Nós llevó el gallego a la ciencia”

Exposición en Barbadás

Maribel Outeiriño -Exposición en Barbadás
  • O apelido Outeiriño é ese que, en Ourense, segue a nomes como Maribel e La Región, e acompaña a historia da cidade polo menos desde 1910, ano da fundación do xornal.

 

  • Na vida de Maribel é o momento, segundo nos conta, de facer so o que lle apetece, e xa lle tiña gañas a organizar esta exposición que percorre vilas e cidades da provincia, para lembrar que a revista Nós cumpriu 100 anos en outubro de 2020, e para relatar o que os seus autores tiveron con Ourense, con La Región, con Galicia e co resto do mundo.
Exposición Nos en Barbadás
Exposición Nos en Barbadás. Foto: Rosa Veiga
  • “La exposición se me ocurrió, sobre todo, por la relación tan intensa que tuvieron Risco, Otero y Cuevillas con el periódico La Región y con la ciudad a través de sus colaboraciones, igual que en la revista Nós en la que Ourense tiene una presencia fundamental”.

 

  • Nesa relación, Maribel tivo seu propio espazo pois foi “muy amiga” da filla máis pequena de Risco, cando eran mozas e durante os estudos comúns de xornalismo en Madrid.

 

  • “Pasábamos mucho tiempo juntas en su casa de la rúa Santo Domingo, y Risco tenía debilidad por Cruz, esta hija tardía que era fantasiosa y divertida como él, así que nos escribía obrillas de teatro que nosotras convertíamos en función en su casa, con su familia como público”, relata.

 

  • Nunca entrevistou a Risco, pero si a Otero Pedrayo, cando non había costume de facer entrevistas longas nos xornais. Creo que fue la primera   que se hizo en Galicia con formato largo, y es muy citada cuando se habla de don Ramón”, detalla.

 

  • Esta é a súa primeira exposición como comisaria e tras estrearse na rúa do Paseo de Ourense, xa estivo instalada nas rúas de Ribadavia, Allariz, Xinzo de Limia e Barbadás (onde remata o martes 16 de marzo), e seguirá polo Carballiño, O Barco de Valdeorras, campus universitario e onde sexa demandada.

 

  • No eido xornalístico e literario, é autora  dunha biografía de Lauro Olmo, 2 guías da Vía da Prata (nas súas variantes de Puebla de Sanabria-Santiago de Compostela e Sevilla-Santiago de C.), tamén escribiu un libro sobre a publicidade das empresas de Ourense. Entre os seus proxectos está un libro sobre Oseira e as súas propias memorias.

 

Nós en Ourense, en Galicia, para o mundo

  • Entre outras cousas,  nos 9 cubos da exposición deseñados por Xurxo Baca, Maribel quixo lembrar que a revista Nós foi ideada polo ourensán Antón Losada Diéguez, ou desenvolta por Vicente Risco, sobre todo, e impresa en La Región, no caso dos primeiros 15 números e dise deles que son os mellores dende tódolos puntos de vista.

 

  • A impresión, tal como narran os paneis da exposición, marchou despois cara A Coruña porque Risco “se fue desentendiendo de la publicación, mientras que el grupo coruñés no estaba por la labor de hacerse cargo de todo lo que había que hacer, y el dinero se acabó, con unha deuda con el Banco de Vigo”.

 

  • Nas visitas guiadas que a comisaria fixo con escolares de Barbadás, explicoulles que os autores da revista eran persoas que estudaban moito e que estaban sempre interesados en todo o que pasaba no mundo. “Con sus escritos, llevaron la lengua gallega al mundo de la investigación y la ciencia, porque hasta ese momento, era considerada como lengua poética y dulce, solo utilizada en literatura”.
Visitas guiadas exposición Nos
Visitas guiadas exposición Nós. Foto: Rosa Veiga
  • “Los artículos de geografía, etnografía, arqueología… tienen todavía trascendencia, por ejemplo, el método de trabajo de Florentino López Cuevillas en sus investigaciones arqueológicas, está vigente hoy”.

 

  • Os artigos científicos están acompañados, en cada número, con outros literarios e con debuxos dos propios autores, deseños de portadas e cabeceiras de Castelao, pero tamén con aportacións de ilustradores ourensáns Cándido Fernández Mazas, Xaime Prada e Manuel Méndez (ao que Maribel chegou a coñecer persoalmente) e outros como  Farruco Lamas, Prieto Nespereira, Díaz Baliño, Castro Gil, Maside, Seoane, Xurxo Lorenzo, Pintos Fonseca, Bernardino Vidarte…

 

  • “Hay pocas fotos porque sólo Cuevillas debía tener cámara para su trabajo, los demás dibujaban, incluído Risco”, y también algunos de esos dibujos están en la exposición itinerante.

 

  • “Eran personas muy reconocidas en la ciudad, porque la cultura se valoraba mucho en aquel momento, y eran abiertas, complejas, hambrientas por hacer de todo y saber lo que se hacía en el resto del mundo”, resume Outeiriño.

 

Os aniversarios de Nós

  • O primeiro centenario da revista Nós levou á rúa e a Cidade da Cultura de Galicia sendas exposición sobre a súa historia e significado. Dende aí, seguirán véndose por vilas, cidades e institucións de toda Galicia. Tamén estreouse en outubro de 2020 a dixitalización de tódolos números da revista.

 

  • En 1970, o 50 aniversario con levou a edición dun número especial, o 144, a cargo da Real Academia Galega, no que outros intelectuais falaron da publicación,  Xosé Ramón Fernández Oxea “Ben-Cho-Sey” fixo un índice de autores e temas de toda a revista, editouse unha versión “facsímile”, editáronse as cartas intercambiadas entre Vicente Risco e Antón Losada Diéguez e un libro de Victoria Carballo Calero sobre as ilustracións da revista.

 

  • “Esas cartas son la mejor fuente para documentarse sobre el funcionamiento de la revista”, recalca Maribel, “y estuvieron acompañadas por la edición de un libro de Victoria Carballo Calero sobre los ilustradores”.

 

  • A exposición itinerante comisariada por Maribel comeza coa  primeira portada da revista, deseñada, como todas, por Castelao. “Es muy minimalista, fiel al momento en el que se hizo, muy limpia visualmente, y la mantuvo en varios números”.

 

  • Na súa investigación arredor das ilustracións en Nós,  Carballo Calero destaca que Castelao “estaba muy al día de lo que se hacía en el mundo del diseño, pero los contenidos etnográficos y galleguistas acabaron acaparando su atención y de ahí salieron esas otras portadas, más cargadas de dibujo y simbología”, relata Outeiriño.

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

12/03/2021

O empresario Alejandro Cruz ten en Parada o mellor lugar do mundo

Emprendemento en Barbadás

  • Alejandro Cruz Iglesias naceu na casa da súa nai en Bentraces, cando os seus tíos eran caseiros do pazo (hoxe ) .

 

  • E para vivir coa súa familia escolleu a casa familiar de Parada que para el é o mellor lugar do mundo.

 

  • Cando tiña 3 anos os pais emigraron a Holanda e quedou cos seus tíos e tivo uns anos de vida “pacega” en Bentraces, da que lembra unha cheminea “descomunal” no interior da casona, e unha avenida de froiteiras que chegaba a unha capela, que daquela se utilizaba de corte.

 

  • “Bentraces é precioso e tiña máis vida cando eu era pequeno”, lamenta, e relata a festa de San Benito da súa infancia, un 11 de xullo, cos corredores cheos de persoas maiores que escoitaban as bandas de música e os xogos na praza do Pomar.

 

  • Cando os pais volveron da emigración, instaláronse en Parada, onde o seu pai traballaba no campo mentres a súa nai o facía na cociña do Hospital de Piñor.

 

  • Os estudos, primeiro no Seminario de Ourense, despois no IES do Couto (daquela nos edificios do antigo hospital que hoxe son despachos do campus universitario) e finalmente Capacitación Agraria.

 

  • Os lugares da súa vida están en poucos quilómetros pero foron variados. Dende os 23 anos traballou no servizo de Recadación do Concello de Ourense, foi celador no Hospital de Piñor durante 6 meses e pasou outros 3 anos nunha fundición de aluminio do polígono de San Cibrao das Viñas.

 

De empregado a empresario

  • Comezou a interesarse por ser emprendedor, e non empregado, polo que dende 1995 comezou a facer lacado de perfís metálicos, primeiro nunha nave de 200 metros cadrados en Parada que en dous anos quedouse pequena para toda a demanda que tiña.

 

  • Instalouse nunha nave maior no polígono Barreiros co nome de Lacados Miño, e alí segue con unha media de 6 traballadores, sen que o sector se vise afectado pola pandemia… pero con mais responsabilidades pois dende hai 14 anos preside a asociación de empresarios do polígono.

 

De empresario a xestor

  • A súa chegada á presidencia cadrou coa construción dúas novas vías de acceso á zona industrial pero as melloras seguiron e comezaron a atraer a empresas sobre todo do sector do automóbil, grazas a boa comunicación coa A52 e agora co novo enlace cara o polígono de San Cibrao.

 

  • “Cando cheguei coa miña empresa, neste polígono había talleres, outros servizos e pouco máis, pero agora temos concesionarios, restaurantes e un centro de ocio”. Hai un cento de empresas, das que a metade están asociadas, “e abren e pechan varias cada ano e temos demanda de terreos para outras novas”, engade.

 

  • Haberá cambios e espera que se cambie a catalogación o polígono, actualmente “comercial” para ser “industrial”.

 

  • Respecto ao seu proxecto empresarial, ten a esperanza de contar con relevo xeracional, pois o seu fillo está implicado coma el “e o futuro da empresa xa queda na súa man”.

 

  • Despois de vivir en Ourense, hai anos que volveu a Parada, á casa que era dos seus pais, porque prefire a vida do pobo, tanto no núcleo arredor da praza da festa como nos paseos pola zona de San Benito de Cova de Lobo.

 

  • Recomenda a vida alí e deixa caer na entrevista que neste momento hai casas en venda.
Alejandro Cruz, de Bentraces e Parada (Barbadás). Presidente asociación empresarios Polígono Comercial Barreiros (San Cibrao das Viñas)
Alejandro Cruz, de Bentraces e Parada (Barbadás). Presidente asociación empresarios Polígono Comercial Barreiros (San Cibrao das Viñas). Foto Rosa Veiga

 

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

06/03/2021

A cuarta vida de Silvia Alonso comezou en Barbadás

Silvia Alonso, exximnasta, cantante, secretaria municipal. foto Rosa Veiga
  • Na casa familiar de Silvia non valía o de “mamá, quiero ser artista”, así que enfocouse cara “campos máis seguros” e foi ximnasta, o que na súa infancia supuxo formar equipo cas grandes do momento como Marta Bobo e Pino Díaz, e con elas estivo na Selección Española B en competicións internacionais.

 

  • “Mi padre era melómano así que fue normal para mí vivir con la música y estudiando en el Conservatorio obligada por la familia, e lembra esa combinación de deporte de competición e música que a levaron a “ejercitar la capacidad de superación, la disciplina y el saber seguir cuando algo no sale bien”, e a escoitar todo tipo de música cada fin de semana.

 

 

  • Non lle resultou difícil compaxinalo todo, seu propio pai era avogado e pintaba, tocaba, escribía… así que ela adicou a súa terceira vida a rematala universidade, opositar… mentres cantaba pero pechada na súa habitación mentres tocaba o piano.

 

Paixón pola Administración local 

  • Os exames de oposición levárona até o Concello do Carballiño, onde estivo 7 anos, e despois o de Boborás no que foi asesora xurídica, e esta terceira vida, tal como a denomina ela, tróuxoa a Barbadás, onde foi Secretaria Xeral do concello durante 17 anos, até o 22 de febreiro.

 

  • Describe a Administración municipal como “apasionante” porque está en continua evolución “y es la más cercana a las personas, por lo que hay que aprender a improvisar continuamente” para dar solucións a cada cuestión que xurde.

 

  • Nese eido, lembra o comezo da pandemia como “moi intenso” pois estivo nun equipo que traballo durante tres días e noites antes do Decreto de Alarma, para deseñar e redactar un protocolo anti-Covid19 que levou a Barbadás a ser o primeiro concello en telo listo.

 

  • Seguirá coa súa profesión no eido público, no veciño concello de Ourense onde tomará posesión como Secretaria Municipal o día 22 de marzo.

 

Un bolero foi o seu inicio como cantante

  • Na celebración da festa de San Martiño de 2014, con amigos de diferentes idades, Silvia animouse, por fin, a cantar un bolero diante deles, e Daniel Bouzo, un dos asistentes, suxeriulle que se adicara a elo.

 

  • Comencé a estudiar canto en la escuela municipal de Barbadás ,  donde el director Juan Manuel Xil Páxaro me propuso un día grabar canciones como recuerdo, y ese fue el regalo que le hice a mi madre ese año”, lembra así o comezo da súa cuarta vida.

 

  • “De ahí salió una primera maqueta “Out for me” con 10 temas que llegaron a emisoras de radio y a muchos oídos”.

 

  • Para Silvia era “divertido” e aceptou cantar para a banda de Ourense “Clepto´s Banda” ca que debutou no café cultural “El Cercano”. As entradas estaban vendidas 15 días antes da actuación “se supone que por el morbo”, e nela ofreceu un repertorio estándar de jazz.

 

  • Admite que lle atrae o que é difícil así que a partir do jazz, ao que sempre volta, comezou a explorar novos eidos como o pop e o desenvolvemento da súa técnica vocal.

 

  • Os detalles da súa exploración e melloras son innumerables, pero se ten que escoller cantantes de referencia versionados por ela comeza con Steve Wonder, Areta Franklin, Queen, Morris Albert… tamén admira a Whitney Houston pero non pensa versionala “porque su perfección vocal es insuperable”.

 

Silvia Alonso, exximnasta, cantante, secretaria municipal. foto Rosa Veiga
Silvia Alonso, exximnasta, cantante, secretaria municipal. foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

26/02/2021

Historias do fútbol en Barbadás (1ª parte)

Manuel Morales é parte da historia deportiva deste concello,

Barbadás, xaneiro 2020. Manuel Morales, ex-xogador e ex-adestrador de fútbol. Foto Rosa Veiga
  • Manuel Morales e a súa familia personifican unha parte da historia deportiva deste concello, centrada no fútbol nos anos 70, como ocorría en moitos outros lugares.

 

  • O seu tío materno Senén Padrón López fundou o club de Parada en 1971 e, tal como lembra Manuel, “un mestre de Parada chamado Jaime comezou a pensar en construír un campo de fútbol e entre varios, foron falando con veciñ@s e propietari@s para que cederan terreos”.

 

  • O campo da Chaira fíxose así, no medio do monte, antes de que houbera estrada para chegar a el. Segue aberto e troca en campo de reserva cando o principal, construído na Valenzá, debe pechar para calquera reforma.

 

  • Manuel comezou a xogar nese campo de Parada, cando tiña 15 anos, e xa non parou até 1991, despois de pasar por equipos como o do Pabellón (Ourense), Outomuro, Chantada, Arenteiro, Nogueira de Ramuín e o Lemos dos anos 90 en Terceira División, no que tamén xogaba o seu irmán Leopoldo.

 

  • Mentres, en Barbadás, foron desaparecendo os clubs de fútbol de Sobrado do Bispo, Parada (este en 1997, tras celebrar o 25 aniversario), e máis tarde o de Bentraces (no 2004) para fusionarse na Unión Deportiva Barbadás, fundada, entre outros, por José Manuel Fernández (presidente) e o irmán maior de Manuel, José.

 

  • “Eu voltei a Barbadás en 1994 para adestrar aos nenos e nenas de 12 e 13 anos, primeiro no campo de Parada, e a partires do 2000 no novo campo dos Carrís, que se inaugurou na Valenzá ese ano co primeiro partido da tempada de Primeira Rexional”, lembra.

 

  • Escolleu en 2008 deixar de adestrar “por cansazo”, e para “adicar toda a ilusión” a coordinar as escolas deportivas municipais, e iso fixo até 2010.

 

  • As escolas contan con 300 fichas de nenos e nenas e con por lo menos dous equipos por categoría e un grupo de 30 adestradores e monitores para o seu funcionamento. Todos adestran no campo dos Carrís, cada tarde a partires das 16,30 e disputan os partidos cada sábado. Barbadás tivo equipo feminino durante 4 anos que xogou en Segunda División nacional.

 

O fútbol en Barbadás é algo seu

  • No campo de fútbol era lateral esquerdo “con compromiso total” en cada partido, e asegura terse divertido sempre, aínda que as pequenas doenzas físicas foron dificultándolle o xogo. “O mellor de todo foron as amizades que fun facendo e que hoxe atopo en calquera lugar onde vou”, destaca.

 

  • Hoxe Manuel coida as instalación deportivas dos Carrís e, cando as restricións pola pandemia o permiten, goza vendo os adestramentos de pequenos e grandes, entre os que recoñece a fillos e fillas de xogadores que adestrou el mesmo en Parada hai anos.

 

  • “Vexo o que pasa nos adestramentos e nos partidos e sinto que ese ambiente é algo meu, como me pasou sempre dende que xogo”.

 

  • Ten unha filla que o acompañou nos terreos de xogo cando era pequena, e un neto ó que non levou a ningún partido aínda porque é pequeno “e para que sexa el quen escolla se quere ser futbolista ou non”. Manuel só desexa que o pequeno faga algún deporte “pero decidirá el”.
Barbadás, xaneiro 2020. Manuel Morales, ex-xogador e ex-adestrador de fútbol. foto Rosa Veiga
Barbadás, xaneiro 2020. Manuel Morales, ex-xogador e ex-adestrador de fútbol. foto Rosa Veiga
Barbadás, xaneiro 2020. Manuel Morales, ex-xogador e ex-adestrador de fútbol. foto Rosa Veiga
Barbadás, xaneiro 2020. Manuel Morales, ex-xogador e ex-entrenador de fútbol. foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Deportes, Novas

CONTENT.1711629561

21/01/2021

Carmen Martín Gaite trocou Piñor en ficción e memoria

Emprendemento en Barbadás

Carmen Martín Gaite

Carmen Martín Gaite

  • Escribiu e viviu arredor de San Lourenzo de Piñor, onde fixo da literatura “no so ficción, senón memoria” e  así pode comprobarse nos seus libros, conferencias, artigos e contos, cos que formou parte da “Xeración do Medio Século”, a dos anos  50, e nos que puxo o seu “paraíso” en Barbadás no eido da literatura, tal como conta ela e os que a estudaron.

 

  • Coñezas ou non algunha obra desta escritora (Salamanca en 1925 – Madrid en 2000), gustarache saber que era “Carmiña” tanto nos veráns que pasou en San Lourenzo de Piñor como o resto do ano nas casas da familia en Salamanca primeiro, e despois en Madrid.

 

  • A súa nai foi a ourensá María Gaite casada en Salamanca con José Martín (de Valladolid e notario en Salamanca e Madrid). Os avós maternos, de Allariz, tiña unha finca en Piñor e nela construíron unha casa na que a familia pasaba catro meses ó ano (de xullo a setembro) despois dunha “longa viaxe en tren con parada en Astorga, cargados de maletas”.

 

  • E dende onde estea, tentamos que nos conte a súa vida en Piñor, a “patria” da súa infancia. A catro quilómetros da cidade de Ourense, na que varios dos seus devanceiros foron intelectuais e creativos nos anos de cambio entre os séculos XIX e XX.

 

  • Nin Carmen nin a súa irmá Ana María, foron o colexio de pequenas porque o pai non quería levalas a colexios relixiosos en Salamanca, así que tiñan profesores particulares para asistir a clases en casa, tamén co seu pai. Os veráns de Piñor até os anos 50, foron o seu tempo de “fantasías” e as paisaxes e persoas que coñeceu, atópanse en case tódolos seus escritos.

 

Piñor na literatura

  • “La verdaderas ataduras son las que uno escoge, las que se busca, pudiendo no tenerlas”, e así resume os sete relatos do libro “Las ataduras” publicado en 1959, protagonizado por Alina, de 10 anos, e a relación co seu pai. Os espazos desta obra son paisaxes de Piñor, reais ou imaxinados: As Pipileiras, Ousande…

 

  • En Alina, como en Carmiña, chocaban o seu desexo de liberdade e o de non decepcionar á familia. A mesma contradición que ela puido vivir cun pai “abnegado e tenaz” e unha nai que lle aprendeu a fantasear e a coser.

 

  • “Parecía que no me estaba enseñando nada”, lembra Carmiña, pero a nai ensoñábase cando cosía a carón da xanela da sala, no solpor. “De tanto mirar, aprendí a fugarme yo también”, lembra.

 

  • Nos veráns dos anos 50, moceaba con Rafael Sánchez Ferlosio, e recibía en Piñor mensaxes que lle escribía durante a “mili” en Marrocos, a través do poeta ourensán Víctor Campio.

 

 

  • Carmiña non coñeceu ós avós maternos, de Allariz, pero en 1957 levou o premio Nadal ca novela “Entre visillos” asinada co nome da súa avoa Sofía Veloso. Ese ano morreu a súa filla.

 

  • Dezaseis anos despois a segunda novela “Retahílas” transcorre no pazo de Louredo (nome literario para o pazo de Piñor) no que entreteceu, de xeito novidoso, dous longos monólogos, encadeados como extensos rosarios na conversa de dúas persoas.  Eulalia e Germán (tía e sobriño), xúntanse no pazo para cumprir os últimos desexos da matriarca da familia. Alí pasan horas falando de todo, tamén da cercana pedra do “Tangaraño” e a súa cerimonia sanadora.

 

  • “Es una de mis novelas favoritas pues plantea una nueva forma de diálogo entre sexos, rompiendo estereotipos de lo femenino y lo masculino, con claras referencias a espacios y vivencias de mi familia en Piñor y a la Guerra Civil”, segundo relatou Carmiña a unha amiga.

 

  • O derradeiro verán familiar en Piñor foi nos anos 60, a casa foi vendida cando os pais de Carmiña e Ana María decidiron vivir en El Boalo (Madrid) todo o ano. Pero Piñor seguiu en Martín Gaite.

 

 

Cousa de familia

  • E así o descubriu David González Couso , que leu con outros ollos as obras de Martín Gaite e atopou vivencias galegas da autora en todas elas. En “Caperucita en Manhatan”(1990) , “La Reina de las Nieves” arredor dun pobo mariñeiro que coñeceu na Coruña no ano 1971 e tamén en traballos académicos como “Ocho siglos de poesía gallega” publicado en 1972 e resultado de un intento previo de tese doutoral sobre os cancioneiros galaico-portugueses.

 

  • En “El cuarto de atrás” hai un aparador evocador. “Era un mueble grande que estuvo muchos años en la casa de mis padres en Salamanca. Era de madera de castaño y lo había comprado mi abuelo Javier Gaite por 300 pesetas. Eso me contó mi madre y así conocí a mi abuelo, profesor de Geografía que rodó por varias provincias llevando de acá para allá el aparador que conoció muchas ciudades y muchas casas”.

 

  • O avó Javier Gaite foi catedrático de Xeografía no instituto Otero Pedrayo de Ourense, o seu tío avó Antonio Gaite, promotor dunha pila voltaica para alumear toda a cidade que non triunfou, cofundador do Ateneo de Ourense e editor do xornal El Orensano, o tamén catedrático de Xeografía, Xoaquín Gaite (tío materno) amigo en Salamanca de Miguel de Unamuno, fusilado en agosto de 1936.
Carmen Martín Gaite-Foto Amado Perille
Foto Amado Perille
Casa de Carmen Martín Gaite
Foto de Rosa Veiga 20.01.2021

…………………………………………………………………………………………………………………………………..

Esta “entrevista” de ficción foi posible con textos, relatos e referencias que se poden atopar, varios deles, nos enlaces compartidos neste texto.

O retrato de Carmiña e do ano 2000, no que morreu, e procede do arquivo da Biblioteca dixital de Castilla y León .

A imaxe de Ousande é de Amado Perille, portada do libro “Os perfís galegos de Carmen Marín Gaite” de David González Couso, cedida por el.

A foto da que foi casa Gaite é actual.

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629561

20/01/2021

Cen veciñas e veciños son hoxe a memoria de Loiro

Emprendemento en Barbadás

Manuel Fernández - Loiro
  • Manuel Fernández é un fillo de Loiro, retornado en 2014 dende Madrid, e a cara visible do colectivo “Loiro na memoria que decidiu recuperala vida e historia do seu pobo natal, que conta arredor de cen veciños.

 

  • Esa labor comezou como proxecto persoal de Manuel, que quixo facela a árbore xenealóxica da súa familia consultando os rexistros Civil e Eclesiástico, e xuntar unha colección de fotografías de tódolos seus parentes.

 

  • “Falei cos veciños e as veciñas  para pedirlles as que tiveran, e agora xa hai case mil fotografías escaneadas e gardadas como arquivos dixitais e o número segue a aumentar”, detalla.

 

  • Cando se fixo idea do que comezara, falou co concello de Barbadás para propoñer unha exposición no pobo e o interese medrou: “nese momento envorcouse todo o mundo e fixemos unha exposición no ano 2018, cando tiñamos 300 fotos, impresas en paneis con textos”.

 

  • O concello cedeu un local aos veciños para mantela mostra, e hoxe contan coa primeira planta do edificio que ten o tanatorio na pranta baixa. “Agora, os paneis cas fotos están entre ferramentas e apeiros de traballo e os visitantes dinnos que saen impresionados”.

 

  • Arredor dos paneis de fotos, o espazo etnográfico acolleu cursos de restauración de obxectos antigos e mobles, impartidos por Conchi Carbajo de “Artelandia e algunhas persoas das participantes xa non pararon de restaurar. “Primeiro foron cousas da casa de cadaquén, despois falamos co párroco e comezamos a limpar e recuperar obxectos antigos que estaban na sacristía da igrexa”.  Algúns deles xa forman parte do museo.

 

  • Unha cousa levou a outra e…

 

  • Chegou o verán de 2019 e, como unha cousa leva a outra, co bo tempo xurdiron “fiadeiros” con xuntanzas arredor de merendas ao aire libre, con música e cantos. “Así fixemos unha versión actual dos fiadeiros que se xuntaban nas casas durante a escasulla do millo”, lembra.

 

  • O guitarrista, Manuel Estévez Viriato, deu clase para que as veciñas e os veciños  de Loiro aprenderan a tocar e hoxe teñen no pobo a charanga “Os fedellos co propio Manuel, o acordeonista Hans Marlanska do pobo,  o gaiteiro Juan Manuel Conde, a pandeireteira María Dolores Franco e o outro guitarrista Manu.

 

  • O novo grupo musical tocou no centenario da veciña Olimpia Iglesias no día do seu aniversario, e diante da casa de dous veciños/as máis que cumpriron 100 anos dende 2018, tamén durante a pandemia, con distancia e medidas de seguridade sanitaria.

 

  • A asociación “Loiro a memoria” naceu durante a construción do museo, en tres antigas adegas da rúa das Quintas e deu pulo ademais a outras actividades como ximnasia ao aire libre, cine de verán, teatro e novos cursos de pandeireta e guitarra, incluso durante o verán de 2020.

 

  • Tamén xestionou proxectos para o pobo con financiamento do concello. Entre os executados: os canastros da Uxeira e o propio museo. Entre os pendentes: homenaxe a familia dun veciño que escribiu un libro de contos baseado na xente do pobo e homenaxe ás persoas que foron mestres/as en Loiro.

 

Manuel Fernández. Loiro. 14/01/2021. Fotos: Rosa Veiga
Manuel Fernández. Loiro. 14/01/2021. Fotos: Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Participación cidadá, Promoción económica

CONTENT.1711629561

07/01/2021

A “Queen” das redes sociais en Barbadás

Emprendemento en Barbadás

Cristina de Queen&Co
  • Cristina Giráldez Rodríguez trocou o seu pracer por escoller e mesturar prendas de vestir nun negocio que ten local na Valenzá e espazo virtual que non para de medrar.

 

  • Declárase moi fan da música do grupo “Queen” e convencida de que unha muller faise “raíña” ó vestir a súa roupa… así que o nome para a súas tendas (a física e a virtual) tiña que ser o esperado: “Queen&Co Moda

 

  • Define a súa roupa como “bohemia, espiritual, con texturas y colores combinable para ocasiones diferentes” e véndea dende 2018 na súa tenda. Para o espazo virtual, no que a competencia é “brutal”, localizou blogueiras/modelos con gustos semellantes aos seus, e con elas comezou a traballar para que vistan as súas prendas e as publiquen nas redes sociais.

 

  • Desde 2019 vestiron a súa roupa Cristina Silva de Cádiz, Macarena Silt de Sevilla , Nika Gomes Graça de Porto, Noemí da Costa Brava e algunha outra. Algunha delas conta con máis de cen mil seguidores en Instagram. Tamén Cristina fai de modelo para as súas redes e alí amosa as prendas máis rachadoras, ou as máis coloridas, ou as máis suaves e combinables.

 

  • A pandemia de 2020 permitiulle contar con tempo para poñer ó día a súa “web” da tenda e adaptala á venta en liña.  Moito do seu tempo o pasa agora empaquetando pedidos para Portugal, toda España e parte de Europa, onde espera medrar máis, cando mellore o sistema de envío.

 

  • “Trabajar así te ocupa 24 horas los siete días de la semana porque intento que cada pedido salga cuanto antes”, detalla.

 

  • E aínda lle queda tempo para pensar en ampliar a súa oferta de roupa e completala con calzado e elementos para decoración porque outra das súas afeccións é recuperar e reutilizar mobles e complementos vellos.

 

  • Na tenda da Valenzá, a maior parte dos mobles, lámpadas e complementos decorativos, estaban antes na casa do seu avó en Leiro e na de familiares de Cartelle, e agora fan que o local sexa un lugar acolledor e colorido, como a roupa que se pode atopar nela.
    Cristina de Queen&Co
    Cristina de Queen&Co Barbadás 22/12/2021. Foto Rosa Veiga

 

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

28/12/2020

Santi e Vicki son o “Savio” de Barbadás

Emprendemento en Barbadás

Santi e Vicky de A Cova do Savio
  • Santiago Castro González y Vicky Álvarez Díaz fixeron unha mestura dos seus  nomes e saíulles “Savio”. Abriron o restaurante “A Cova do Savio” pouco antes de casarse en 2002, cando arredor do seu local apenas había casas, no tramo final da Valenzá.

 

  • Santi traballa en restauración dende os 17 anos. Comezou ca súa nai e un primo no bar-tapería “O falcón e o Sol” até que se desfixo a sociedade no ano 2002. No mesmo local abriu  o restaurante con Vicky, unha apaixonada da cociña, e un par de meses despois, casaron.

 

  • Xuntos comezaron seus achados gastronómicos naqueles bares que acompañaban as bebidas con “pinchos espectaculares”, habituais fora de Galicia hai máis de dez anos, e comezaron a facelo mesmo no seu.

 

  • Escolleron a cazola de polbo e gambas de Asturias, o rabo de touro de Salamanca… de Toledo trouxeron as ideas para a súa “orella á prancha” e o “cochifrito” (dados de porquiño fritido)… e moitos máis ós que engadirán, cando reabran, dous pratos a base de cervo (en tosta e fileteado á prancha). Tamén traballan con chuletóns de vaca “en pedra quente”, segundo o estilo que coñeceron en Portugal, de onde traen moitos dos seus produtos para acompañamento.

 

  • No seu traballo innovan porque pensan nos clientes que comen cada día no restaurante, durante todo o ano, para os que fan un menú diferente cada día e cada semana… pero tamén nas persoas que cada fin de semana queren probar as especialidades e tapas. E tamén por todos eles, e polos 6 traballadores e traballadoras do local,  decidiron pechar en setembro.

 

  • “Por el trabajo no me arriesgo a que se contagie nadie así que la decisión es abrir para trabajar al 100% cuando se pueda”, asegura Santi despois de abrir temporalmente en xuño de 2020 e  comprobar “que no tener terraza y el miedo al virus dieron un balance sin beneficio”. Agora fan plans por si ese momento chega en xaneiro de 2021.


O concurso como escaparate

  • Ambos os dous fan balance e destacan o concurso de pinchos de cada outono, como un “escaparate que da un impulso muy grande a la hostelería de A Valenzá”, y no que as suas tapas especiais foron premiadas dende 2016 até 2019: a “torre o Savio” con lombo, cabaciño, queixo de cabra e marmelo, a “piruleta do Savio” con solombo de porco envolto en tenreira, a “esencia do Savio” con solombo macerado 4 horas, a “arumes do Savio” con solombo de vaca.

 

  • “El mayor premio de los concursos es que vienen a probar los pinchos muchas personas que no venían antes y eso nos ayuda a descubrir lo que hacemos bien y que cosas tenemos que mejorar”, destaca Santi.

 

  • A oferta de pratos fora do menú diario, vai variando. “Antes de entrar en la carta, probamos como funciona cada plato entre los clientes”, nun proceso selectivo no que tamén están os pratos que só fan por encargo como paella ou cocido.

 

  • A innovación é continua, e está asegurada.
Santi e Vicki, de A Cova do Savio. Barbadás 23/12/2020. foto Rosa Veiga

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

23/12/2020

Non hai dúas sen tres… as mellizas Twins e unha máis

Emprendemento en Barbadás

Rosi e Pepi na súa tenda Twins
  • Presentar a Rosa María e a María José Gómez López non fará que os seus nomes soen a case ninguén e elas mesmas preséntanse como Rosi y Pepi. Entón si, moitos e moitas saberán así que falamos das irmás que viven na Valenzá e alí abriron sendas tendas de roupa de muller e home.

 

  • A tenda de roupa de home ten como cabeceira unha foto- mural, atribuída a Charles C. Ebbet, dos obreiros que traballaron en 1932 na construción do Rockefeller Center en Nova Iorque. “Escollémola porque nos representa como irmás que traballamos xuntas e loitamos por seguir adiante”, explica Rosi.

 

  • Na súa familia, o traballo independente é habitual: son netas da “Aurora dos Aguinchos”, en Lobios, que perdeu no encoro de Lindoso o seu café/bar/estanco/pensión… Os seus pais establecéronse nas Escorregas (entre A Valenzá e o núcleo de Barbadás) e parte dos sete fillos quedaron cerca.

 

  • Elas, mellizas, sempre traballaron xuntas. Fixérono nun centro comercial durante anos e cando tiveron que pensar noutro futuro fora dese traballo, acordaron seguir xuntas para abrir “Twins, tenda de bisutería e complementos”, tal como reza o letreiro orixinal, pero na realidade, na primeira tenda que abriron en 2014 teñen roupa de muller que triunfa entre clientas de 15 a 90 anos, segundo di Pepi con moito orgullo.

 

  • Gústalles traballar con trato directo cos veciños e veciñas  e, ofertan un servizo baixo demanda, así que se alguén non atopa o que quere na tenda, elas o buscan. Tamén na tenda de roupa de home que abriron en 2016, e na que traballan con moitas marcas, entre elas a local Dimotex.

 

  • “Na pandemia fixémonos conscientes do agarimo das persoas que nos coñecen porque veñen, mercan e vólcanse con nós e cas traballadoras das tendas”, agradece Pepi. Notaron “baixón” e tiveron que reorganizarse diante dos cambios repentinos, peche de provedores de roupa e bolsa… pero van seguir. E o seu agradecemento está no escaparate con un gran “Gracias”.

 

  • E parece que o emprendemento si que é tendencia familiar, pois Elma, unha terceira irmá, abriu tenda de lencería a poucos metros das “Twins”.

Rosi e Pepi na súa tenda Twins

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

14/12/2020

Castro Trail Barbadás: de “catro amigos” a centos, campo a través

Emprendemento en Barbadás

Imaxe de David Losada
  • David Losada é unha das persoas que mellor coñece sendas, camiños, outeiros en moitos lugares de Galicia, e hai 5 anos acordou “con catro amigos” poñer o seu concello nos mapas galegos do campo a través.

 

  • No día a día conduce un camión de reparto e cada fin de semana participa en “trails” por toda Galicia e avanza na preparación do “Castro Trail” que organiza desde 2015 nos montes de Barbadás. No primeiro ano a saída foi de Sobrado do Bispo e foi cara “os castros” que fan raia co concello de Toén.

 

  • “Éramos catro amigos interesados nas carreiras campo a través e decidimos fundar un club para organizalas no concello de Barbadás”, explica. Os catro amigos eran Daniel, Castor, Fico e David, que agora preside o club “Castro Trail”. Levan organizadas  4 edicións da carreira, e pensan seguir con elas, tras a paréntese sen actividade provocada pola pandemia en 2020.

 

  • O club conta agora con 47 socias e socios federados de toda a provincia e de Pontevedra e a súa fórmula de 24 km de carreira ou 14 km de andaina funciona e ten melloras cada ano, para as 500 persoas que se inscriben. “Poñemos unha cota pechada tendo en conta ás persoas cas que podemos contar no equipo anual para atendelos avituallamentos, os cruces de sendeiros e os imprevistos”, engade.

 

  • O percorrido leva a tódolos e tódalas participantes por recunchos diferentes do concello coa idea de dalo a coñecer cunha actividade sa e divertida.

 

  • O “Castro Trail” saíu nos últimos anos dende campo de fútbol de Barbadás, para percorrer todo o concello, pasando pola zona do San Benito e o Tangaraño, Santa Uxía, Piñor, Sobrado, Loiro… e cada ano foi incorporando novidades para o goce dos participantes: música en directo a cargo de “La banda de Mazinger”, servizo de coidado e parque de xogos para os fillos e fillas  de participantes, bebidas, aperitivos e pinchos e uns trofeos que este ano serían obra do artista Tony Ferrer.

 

  • A proba de Barbadás celébrase cada ano en maio… menos en 2020. “Cando comezou a pandemia xa estaba o percorrido escollido, marcado, coas sinalizacións a punto, a publicidade, os premios… todo organizado e así queda todo, adiantado e conxelado, para 2021”, detalla David. De feito, aí está o cartel previsto para 2020, con corrección provisional para 2021 … se todo vai ben.

 

  • O club ten presenza, ademais, nun cento de probas de toda Galicia, Asturias e Portugal. A calidade en carreira dos homes e mulleres que o integran levounos xa a posicións destacadas como o subcampionato de España e Galicia, e boas clasificacións en moitos deles.

Cartel Castro Trail Xtreme 2021

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629561

07/12/2020

Volven no Nadal os deseños multiuso de “You are by Eva París”

Emprendemento en Barbadás

Eva Muñoz no seu taller
  • Eva Muñoz tivo que aparcar a súa actividade artesanal durante una par de anos, e agora os seus complementos e prendas de roupa, sempre versátiles, volven neste Nadal nos seus espazos virtuais, porque nas feiras aínda non é posible.

 

  • O seu estudo de Piñor e as redes sociais están cheos de rosas de coiro e serraxe, porque esa flor é “sencilla y elegante” a un tempo, igual que a cala. “Para los complementos trabajo mucho con las manos y con cuero que me da muy buen resultado para hacer rosas;  con la cala sigo intentándolo, pero aún no conseguí lo que quiero sin usar maquinaria”, relata.

 

  • Os complementos que levan rosas teñen nomes dobres ou triplos, polos múltiples usos que permiten, así nas súas coleccións hai un colar/cinto/pulseira, un chaveiro/pulseira e tamén marca-páxinas, aneis, un gorro/bufanda reversible, bolsos/mochilas variados… 

 

  • As prendas de roupa tamén son para poñer de xeitos diferentes: blusón/vestido/pantalón, capa reversible … e saen do seu taller tras escoller teas de diferentes cores e estampados.

 

  • Con tanta diversidade de pezas, é lóxico que despertaran interese tanto en tendas de roupa de deseño, como en librerías ou xoierías…até que deixou de ir ás feiras e se adicou so ós encargos persoais.

 

Arte para desenvolvemento persoal

 

  • Antes de artesá, Eva foi “líder de grupos” de trabajo en una empresa multinacional. A súa derradeira viaxe nese traballo foi en 2012 a París, e á volta comezou un proceso que a levou a afondar no que traballara antes para outros, pero agora tamén para si mesma.

 

  • “No tenía claro lo que quería hacer, pero me sentí liberada y ya conocí en mi trabajo anterior la fuerza que puede tener una persona para motivar, así que me formé como entrenadora con asociaciones de referencia en España y Europa”.

 

  • En 2014 comezou a elaborar pezas artesanalmente, a partires da súa vella afección a facerse as súas propias prendas de roupa. “Una prenda no te hace mejor pero sí te hace sentir mejor, te hace ser tu mejor versión”, e transformou esa crenza en lema do seu traballo.

 

  • Dende a súa casa/obradoiro de Piñor, prepara a volta ás redes sociais nesta Nadal 2020. Comezará coa posta a punto da páxina web para potenciar os complementos que xa a identifican, e a maiores un par de prendas de roupa e dous bolsos de novo deseño que renovarán a súa colección.

 

  • As feiras… con máis calma, e pendentes da pandemia. “Me gustaría poder volver a participar en el Salón Internacional del Caballo de 2021 en Sevilla, y en mi favorita que es la del Mercado da Estrela, en Santiago de Compostela, también el próximo año”, concreta.

 

  • Versátil como as súas pezas e, da pulo a proxectos escolares, nos que os e as  estudantes aprenden a falar e vivir en igualdade, con espírito mediador. Neste curso, por exemplo, participaron nun dos debates televisivos da serie “HIT”.  Tamén é voz do programa “La ciencia es femenino” na emisora comunitaria Cuac FM e impulsora de actividades para apoiar a colectivos contra a violencia de xénero, entre outras.

 

Barbadás Quéreo Viveo, Comercio, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

04/12/2020

Pablo ten un soño: unha escola-obradoiro de música

Emprendemento en Barbadás

Pablo Martínez
  • Pablo Martínez é músico, compositor, profesor, director de bandas, lutier, investigador… e todo todo arredor dos instrumentos musicais das bandas de gaitas. Soña con aunar toda a súa experiencia nun proxecto de escola-obradoiro de música, canto e baile tradicional…en Barbadás, onde naceu e vive.

 

  • Explica que Sobrado do Bispo é o berce de todo o movemento musical con bandas de gaitas do concello de Barbadás. Puido xurdir con “Ruque”, un retornado de Cuba que deu pulo as bandas de gaitas, nas que sigue o seu fillo Manolo “o do Ruque”.

(máis…)

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629561

30/11/2020

Será unha terceira vez… o Gato con Botas?

Emprendemento en Barbadás

Cris e Eva de O gato con botas
  • Cristina Arias Noia e Eva Losada Fernández coñécense dende a infancia vivida en Pereiro de Aguiar, onde compartiron vecindade e colexio, e despois, en Ourense, os estudos universitarios.

 

  • As dúas  graduaronse en Traballo Social e parte da súa vida laboral transcorría entre rapaces en risco de exclusión social no caso de Cristina, e para Eva, no mundo da animación cultural.

(máis…)

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629561

29/11/2020

Presentación programa de Nadal de Barbadás

Como novidades a comunicación con Papá Noël e Reis Magos a traves de videochamada de WhatsApp e a Casa da Mocidade

A PROGRAMACIÓN DE NADAL 2020-21 INCLÚE COMO NOVIDADES A COMUNICACIÓN CON PAPÁ NOEL E REIS MAGOS A TRAVÉS DE VIDEOCHAMADA DE WASAP E UNHA XORNADA DE PORTAS ABERTAS NA CASA DA MOCIDADE

 O concurso de ventás e balcóns mantense e haberá animación pola rúa con fío musical

O acendido do Nadal será o 7 de decembro

  • A programación navideña do Concello de Barbadás ten como novidades este ano a comunicación cos Reis Magos e Papá Noel a través de videochamada de wasap.

 

  • Outra novidade: fío musical e entrega de premios na nova instalación da Casa da Mocidade, na que o día 26 se celebrará unha xornada de portas abertas para dar a coñecer a nova instalación.

 

  • Mantense o concurso de decoración de ventás e balcóns.

 

  • Está previsto un concurso de escaparates e poñerase en marcha a segunda edición da campaña de promoción do comercio local “ReVive os comercios de Barbadás”, coa entrega de bonos por valor de 10 euros ás persoas que consuman no comercio local.

 

  • Programación:

SÁBADO 5 DE DECEMBRO

20:00h OBRA DE TEATRO  “O empapelado amarelo” – Auditorio Manuel María

DOMINGO 6 DE DECEMBRO

19:00h OBRA DE TEATRO  “O empapelado amarelo” – Auditorio Manuel María

LUNS 7 DE DECEMBRO

19:00h Inauguración do Nadal. Acendido do alumeado.

VENRES 11 DE DECEMBRO 

20:00h OBRA DE TEATRO “Bravas” (público adulto)

LUNS 21 DE DECEMBRO

18:00h Exposición e entrega de premios do Concurso de Postais de Nadal

MARTES 22 DE DECEMBRO

17:00h CINE INFANTIL – Auditorio Manuel María

18:30h CINE INFANTIL- Auditorio Manuel María

MÉRCORES 23 DE DECEMBRO 

18:30h OBRA DE TEATRO- Auditorio Manuel María

LUNS 28 DE DECEMBRO

16:00h-19:00h CIRCUITO DE PATINAXE- Colexio Filomena Dato

18:30h OBRA DE TEATRO- Auditorio Manuel María

MARTES 29 DE DECEMBRO

16:00h-19:00h CIRCUITO DE PATINAXE- Colexio Filomena Dato

17:00h CINE INFANTIL- Auditorio Manuel María

18:30h CINE INFANTIL- Auditorio Manuel María

MÉRCORES 30 DE DECEMBRO

16:00h-19:00h CIRCUITO DE PATINAXE- Colexio Filomena Dato

17:00h Visita do Apalpador- Auditorio Manuel María

18:00h Visita do Apalpador- Auditorio Manuel María

LUNS 4 DE XANEIRO

18:30h OBRA DE TEATRO – Auditorio Manuel María ( Sarabela Teatro)

  • PROGRAMACIÓN DE DEPORTES E MOCIDADE:

Concurso de TikTok ( as datas son as mesmas que o concurso de balcóns, ventás…)

-15/16/17/18 decembro ( masterclass de nadal para adultos no polideportivo, martes e xoves de ioga e mércores e venres mix outras máis activas e movidas)

– 23 de decembro masterclass de nadal para nenos/as ( de 17 a 18, podendo vir acompañados de algún adulto da mesma unidade familiar)

-26 de decembro ( xornada de portas abertas na casa da mocidade).

-28/29/30 xinkana de patinaxe no “Filomena Dato” de 16:00 a 19:00

  • Video: Interviron na presentación do programa de Nadal Marga Pérez, concelleira de Cultura e Educacion; Abel Pérez, concelleiro de Deportes e Mocidade e Victoria Morenza, concelleira de Urbanismo e Servizos Públicos. Os 3 membros do goberno falaron respectivamente de programación cultural , comercio, etc: Abel falou de Deportes e Mocidade e Victoria de alumeado e fío musical. Marga Pérez falou do concurso de escaparates

Cultura, Infraestruturas/Obras/Servizos, Mocidade, Novas

CONTENT.1711629561

30/11/2020

“Marabú” é marca de carne e rallyes

Emprendemento en Barbadás

imaxe marabu
  • Se dicimos Juan Carlos Villanueva Fernández, todos miran cara esquerda e dereita… na procura do aludido…Se dicimos Marabú, a cousa cambia. Marabú é fillo, neto e bisneto de Barbadás e do seu bisavó materno herdou o alcume que xa leva tamén o seu fillo.

 

  • É fillo de rianxeira e de carniceiro . A nai vendía rosquillas nun pequeno local do barrio da Carballeira, xa na cidade de Ourense. Nese mesmo local, Marabú ten a carnicería. Pero a súa vida leva varios capítulos e hai que contala partillada.

(máis…)

Data Adxuntos
30/11/2020 imaxe marabu JPEG [408 KB]

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica, ,

CONTENT.1711629561

27/11/2020

Queres que te chamen o Papá Noel e Reis Magos??

Video chamada dos Reis Magos e Papa Noel

OS REIS MAGOS E PAPÁ NOEL CHEGARÁN AOS FOGARES DE TODAS AS CRIANZAS DE BARBADÁS A TRAVES DE UNHA VIDEOCHAMADA

  • Todos/as nenos/as de Barbadás terán a posibilidade de falar con Papá Noel e os Reis Magos este Nadal.
  • A partir de hoxe 25 de novembro  todas as crianzas do municipio de Barbadás poderán inscribirse para falar con Papá Noel e os Reis Magos.
  • O sistema para poñerse en contacto con Papá Noel e Reis Magos é a través de unha videochamada de WatsApp.
  • A través da páxina www.nadal2020.es, rexistrarse e seleccionar a provincia de Ourense.
  • O prazo de solicitude para Papá Noel remata o 17 de decembro.
  • O prazo para solicitar video chamadas finaliza o 29 de decembro.

 

Cultura, Eventos, Mocidade, Novas

CONTENT.1711629561

24/11/2020

Adhesión dos comercios á II Edición da campaña “ReVive o comercio de Barbadás”

Solicitud adhesión comercios do 23 ao 30 de novembro de 2020.

Campaña comercio Navidad 2020
  • Dende as áreas de Comercio e  Promoción Económica do Concello de Barbadás ponse en marcha a II Edición da campaña “Revive o Comercio de Barbadás”, (Edición de Nadal 2020), co obxecto de estimular as vendas e dinamizar o tecido comercial do noso municipio .

 

  • Poderán adherirse  os comercios polo miúdo situados no municipio de Barbadás. Todos os comercios que queiran participar deberán encher o formulario que se achega e envialo ao enderezo electrónico cet@barbadas.es ,  dende o 23 ao 30 de novembro , ambos os dous incluídos.

 

  • A campaña porá en circulación para os/as veciños/as un total de cincocentos bonos, por valor cada un deles de 10 euros,  que os clientes poderán  utilizar como desconto en compras superiores ou iguais a 30 euros nos establecementos de Barbadás adheridos á campaña.

 

  • Estes bonos poderán ser trocados polos clientes nos establecementos participantes,  entre o 1 de decembro e o 19 de decembro de 2020 (ou ata que se troquen os cincocentos bonos postos en circulación). Cada cliente poderá trocar 2 bonos para facer dúas compras.

 

Data Adxuntos
24/11/2020 Formulario de inscrición comercios campaña Nadal PDF [514 KB]
24/11/2020 Establecementos - Bases bonos comercio NADAL 2020 PDF [144 KB]

Comercio, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

26/11/2020

A “Estrella” dos pementos de Barbadás

Emprendemento en Barbadás

Imaxen de Estrella de Barbadás
  • Nos barrios de A Cal, Fornos, Rosario e Regueiro levan alomenos 50 anos co cultivo, selección e transmisión de sementes e traballos dunha horta moi variada, propia de Barbadás.

 

  • Os pais e os sogros de Estrella Freire eran “rianxeiros” como ela. A nai, Dolores de A Cal e o pai Jesús “o canario” de Fornos, deixáronlle un oficio e todo tipo de sementes. Con eles aprendeu a cultivar e vender pementos, remolachas, leitugas, tomates, cebolas brancas, ceboletas… E o seu pai xa aprendera ca súa nai e tías.

(máis…)

Barbadás Quéreo Viveo, Novas, Promoción económica

CONTENT.1711629561

18/11/2020

Entre flores e eventos… pasa a vida de Arturo

Emprendemento en Barbadás

Arturo - Floristería y funeraria A Valenzá
  • Arturo Varela é un emprendedor de Chantada que buscou na Valenzá o mesmo que tivo na súa infancia: “un pobo no que eu coñecía e axudaba a todos e todos me coñecían e axudaban a min”.

 

  • Abriu a funeraria Ourense en 2013 no lugar que xa coñecía dos seus anos mozos, cando xogou no equipo de Baloncesto de Barbadás. “Un tempo despois, cando quixen abrir un negocio, pensei en facelo aquí mesmo e pareceume que bares xa había moitos así que formeime para o traballo de funerario”… e está convencido de ter acertado.

 

(máis…)

Barbadás Quéreo Viveo, Promoción económica

CONTENT.1711629561

04/12/2020

#eugastoenBarbadás

Campaña de promoción do comercio local de Barbadás

#eugastoenbarbadas

Chega un Nadal moi, moi diferente… para todos e todas.

 

Que che parece se tentamos vivilo con tranquilidade, paciencia e solidariedade con todos os veciños e  visitantes? (máis…)

Barbadás Quéreo Viveo, Novas

CONTENT.1711629561

07/08/2019

II Romaría Feminista de Barbadás (5 de outubro de 2019)

Bases reguladoras para a colocación de postos temporais

Cartel romaría feminista

O concello de Barbadás, a través da Concellería de Servizos Sociais, Igualdade, Participación Veciñal e Sanidade organiza a II Romaría Feminista de Barbadás, que ten por obxecto reflexionar sobre distintos aspectos relativos á igualdade de xénero, promocionar e visibilizar o papel da muller nas diferentes disciplinas artísticas, así como, poñer en valor todas as actividades realizadas por mulleres no eido creativo, artístico, comercial, asociativo, etc.

Poderán poñer un posto, todas as mulleres que desexen amosar a súa actividade, podendo ser esta, de carácter artístico, artesanal, comercial, informativo ou outro que se considere acaído en relación ao obxecto da Romaría, ate completar aforo.

Bases reguladoras postos Romaría Feminista 2019

ANEXO I -Solicitude de colocación de posto

Para calquera dúbida ao respecto contactar con:
Concellería de Servizos Sociais, Igualdade, Participación Veciñal e Sanidade
Centro de Información á Muller (CIM)
Barrio Fornos, 4- 32890 Barbadás
Tel. 988222251
email: igualdade@barbadas.gal

 

Bandos e avisos, Igualdade, Novas, Participación cidadá

CONTENT.1711629561

15/03/2019

Xornada formativa: Accidentes de tráfico e seguridade vial

Venres, 29 de marzo de 2019 ás 19:30 hs.

Taller Seguridad vial

Esta xornada formativa que correrá a cargo de EFESGAL (Escola de Formación en Emerxencias e Saúde de Galicia),  incidirá sobre como actuar ante un accidente de tráfico, as consecuencias das distraccións, os sistemas de retención infantil ou  as novidades lexislativas, entre outros.

Ademais os asistentes, poderán expoñer as dúbidas que lles xurdan nesta materia.

Cursos, Educación/Formación, Participación cidadá, Seguridade cidadá, Transporte

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561

05/03/2019

Pese as inclemencias, celebrarase a foliada do entroido

Tal e como estaba previsto no programa.

Comunicamos que a gran foliada do Entroido de Barbadás, celebrarase  hoxe martes, como estaba previsto no programa e segundo se ven anunciando.

Aproveitamos, polo tanto, para desmentir a noticia que está circulando pola rede, informando  que o desfile de hoxe se suspende.

1.300 persoas protagonizarán a Foliada de Barbadás o Martes de Entroido

Novas

CONTENT.1711629561

14/01/2019

Reunión familias Escola Infantil

Xoves, 17 de xaneiro ás 20:30 horas

Plato menú

AVISO IMPORTANTE

Reunión coas familias do alumnado da Escola Infantil Municipal para tratar das posibles modificacións dos menús que ofertamos.

Xoves, 17 de xaneiro ás 20:30 horas

Escola infantil, Novas

21/03/2024

O 1 de abril, ábrese o prazo para solicitar novas prazas na Escola Infantil de Barbadás

2024-Banner-Barbadás-Solicitude escola infantil

O prazo estará habilitado ata o 19 de abril.

07/06/2023

Documentación a achegar para os matriculados no curso 2023-2024 da Escola Infantil Municipal

Documentación para a Escola Infantil Municipal curso 2023-2024

19/05/2023

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

CONTENT.1711629561

21/03/2024

O 1 de abril, ábrese o prazo para solicitar novas prazas na Escola Infantil de Barbadás

2024-Banner-Barbadás-Solicitude escola infantil

O prazo estará habilitado ata o 19 de abril.

07/06/2023

Documentación a achegar para os matriculados no curso 2023-2024 da Escola Infantil Municipal

Documentación para a Escola Infantil Municipal curso 2023-2024

19/05/2023

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561

21/03/2024

O 1 de abril, ábrese o prazo para solicitar novas prazas na Escola Infantil de Barbadás

2024-Banner-Barbadás-Solicitude escola infantil

O prazo estará habilitado ata o 19 de abril.

07/06/2023

Documentación a achegar para os matriculados no curso 2023-2024 da Escola Infantil Municipal

Documentación para a Escola Infantil Municipal curso 2023-2024

19/05/2023

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

CONTENT.1711629561

21/03/2024

O 1 de abril, ábrese o prazo para solicitar novas prazas na Escola Infantil de Barbadás

2024-Banner-Barbadás-Solicitude escola infantil

O prazo estará habilitado ata o 19 de abril.

07/06/2023

Documentación a achegar para os matriculados no curso 2023-2024 da Escola Infantil Municipal

Documentación para a Escola Infantil Municipal curso 2023-2024

19/05/2023

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

CONTENT.1711629561

21/03/2024

O 1 de abril, ábrese o prazo para solicitar novas prazas na Escola Infantil de Barbadás

2024-Banner-Barbadás-Solicitude escola infantil

O prazo estará habilitado ata o 19 de abril.

07/06/2023

Documentación a achegar para os matriculados no curso 2023-2024 da Escola Infantil Municipal

Documentación para a Escola Infantil Municipal curso 2023-2024

19/05/2023

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

CONTENT.1711629561

21/03/2024

O 1 de abril, ábrese o prazo para solicitar novas prazas na Escola Infantil de Barbadás

2024-Banner-Barbadás-Solicitude escola infantil

O prazo estará habilitado ata o 19 de abril.

07/06/2023

Documentación a achegar para os matriculados no curso 2023-2024 da Escola Infantil Municipal

Documentación para a Escola Infantil Municipal curso 2023-2024

19/05/2023

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

Lista definitiva de admitidos/as e excluídos/as para o curso 2023-2024 na Escola Infantil Municipal

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561

CONTENT.1711629561